Tunca Bengin

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı kayıtlarına göre Türkiye’de 131 aktif siyasi parti var… Bunların şimdilik son 10 tanesi de 2023’ün ilk altı ayında kuruldu. Yani ülkenin siyaset manzarasında tam anlamıyla bir parti kurma furyasıdır gidiyor. Peki ne oldu da ülkede siyasetin cazibesi pik yaptı? Birden bu kadar çok siyaset heveslisi çıktı, çıkıyor? Bu sadece ittifak sisteminin yarattığı doğal bir sonuç, iktidar veya muhalefet bloğunun 50 artı 1 hesaplarına dönük oyunlar, kurgular mı? Yoksa hem iktidar hem muhalefet kanadındaki yıpranma ile geçmişteki pazarlık ve bu yolla parlamentoya kolaylıkla girme örneklerinin siyaset sevdalılarını daha da cesaretlendirmesi mi? Ya da daha başka hesaplar, beklentiler de söz konusu mu? Çünkü vatandaşa sorsan bu partilerin çoğunun adını, logosunu dahi bilmez, genel başkanlarını tanımaz. Evet, matruşka gibi birbirlerinin içinden çıkmış, birbirinin benzeri partiler var ve onların başındakiler tanıdık bildik isimler, hatta söylemlerde örtüşmeler bile söz konusu ama çoğunluk, daha ziyade, adı

15 Temmuz hain darbe girişiminde parmağı olan ABD’nin FETÖ vasıtasıyla TSK’yı kontrol altına alıp, etkisiz hale getirmek istediği herkesçe malum. Yani FETÖ’nün TSK’ya sızmasının sadece bir imamın üniforma sevdasından kaynaklanmadığı biliniyor. Dolayısıyla, TSK bu pislikten arındıkça ABD’nin kirli oyununa darbe vurulduğu da çok açık. Hem FETÖ-CIA bağlantıları, ilişkileri deşifre oldu hem de 15 Temmuz hainliği nedeniyle sıkıntılı günler yaşayan TSK, o karanlık günden bu yana FETÖ dışında PKK/PYD/YPG ve DAEŞ dâhil tüm terör örgütlerine karşı temizlik yaptı, yapıyor. Bu bağlamda da içeride ve sınır ötesinde olağanüstü harekâtlar, operasyonlar gerçekleştirdi. Bir başka deyişle, ABD’nin çok kullanışlı aparatlarına, kuklalarına darbe üstüne darbe vurdu. Bu hâlâ da kesintisiz devam ediyor. Özellikle FETÖ temizliğiyle istihbarat sızması anlamında da kuklacı ABD’nin “koca kulağı” da hepten tıkanmış durumda. Kıbrıs, Akdeniz, Ege ve Libya odaklı Türkiye’nin haklı

Ülke adına dışarıda NATO zirvesi, Biden başta dünya liderleriyle kritik görüşmeler, Rusya-Ukrayna savaşını durdurmaya yönelik girişimler, terörle, terörizmle mücadele; içeride de ücret artışları ve hayat pahalılığına odaklı yoğun bir gündem var. Hafiften de yerel seçim faaliyetleri hareketleniyor. Buna karşılık, muhalefet, özellikle CHP ise alınan her sandık yenilgisi sonrasında yinelenen bildik değişim sarmalında. Kılıçdaroğlu’na karşı bayrak açanların sayısı da öncekilere oranla daha fazla. Tabii bu henüz net bir görüntü anlamında değil. Çünkü İmamoğlu başta, parti içi muhaliflerin neredeyse tamamı varım ama yokum havasında. Hal böyle olunca da siyasetçilerin koltuk kavgası intibaı daha ön planda. Dahası, bir de değişim deyip sonradan özür dileyen ağır abiler de söz konusu. Dolayısıyla, Kılıçdaroğlu-İmamoğlu ile genel merkez-örgüt-kamuoyu ekseninde sıkışan tartışmaların odağında da o gizemli soru var hep: CHP’de neler oluyor?

Evet, görüntüler ve soru CHP’de sıra dışı

Kafayı İsveç’in NATO üyeliğine takan ABD Başkanı Biden ve NATO Genel Sekreteri Stoltenberg’in akıllarına “ittifakımızın en büyük mücadele alanlarından biri de terörizm” demek gelmiyor nedense! Oysa NATO’nun kuruluş ilkeleri, bölgesel ve küresel istikrar ve güvenlik için her türlü terör örgütüyle mücadeleyi gerektiriyor. Bu konuda iş birliği ve dayanışmayı şart koşuyor. NATO’nun geleneklerinde, temel dokümanlarında, çalışma esaslarında var olan bir husus bu. Nitekim NATO’nun 2030 Stratejik Konsepti’ne dönük hazırlanan taslak raporda, 2010 yılına ait Stratejik Konsept belgesi güncellenirken dikkate alınması gereken öneriler sıralamasının başlarında Rusya’nın açık tehdit durumu ve Çin’in oluşturduğu güvenlik sorunlarına vurgunun yanı sıra terörizmle mücadelenin temel görevler arasına açıkça dâhil edilmesi de vardı. Dahası, “Müttefiklerin, İttifak’ın stratejik hedefleri ile siyasi kimliğine bağlılıklarını eylem ve söylemleriyle

Yunanistan’ın Kandil’i olarak bilinen terör kampı Lavrion’un kapatılması önemli ama söz konusu kirli ilişkilerden sabıkalı bir komşu olduğunda kuşkulanmamak elde değil. Çünkü Türkiye, bu kampın terör yuvası olduğunu söylüyor yıllardır, bunu Türk istihbaratı da belgeleriyle defalarca ortaya koydu. Hatta, Türkiye’de yakalanan birçok terörist, Lavrion Kampı’nda bölücü terör örgütüne katıldığını, orada silah, bomba eğitimi aldıklarını itiraf etti. Mesela daha geçen yıl, 2022’de bu kampta eğitilip İstanbul’a eylem yapmak üzere gelen PKK bölücü terör örgütü üyesi bir terörist yakalandı. Yine geçen yıl, Kasım 2022’de Beyoğlu İstiklal Caddesi’nde 6 kişinin hayatını kaybettiği, 81 kişinin de yaralandığı bombalı terör saldırısını gerçekleştiren Suriye uyruklu kadın terörist ile beraberindeki diğer PKK/YPG’liye Yunanistan’a kaçma talimatı verildiği ortaya çıktı. Yakalanmasalardı o alçaklar da soluğu yıllardır terör

CHP’de “değişim” ya da yenilenme demeyen hiç kimse yok. Bu anlamda CHP tek ses ama değişimden, yenilenmeden beklenti nedir denildiğinde her kafadan farklı bir ses çıkıyor ve manzara tam anlamıyla curcuna. Kılıçdaroğlu kendisi hariç her şey değişebilir havasında. O’nun değişmesini isteyenler ise yekten çıkıp varım demiyor. Kılıçdaroğlu’nu kendiliğinden koltuğundan kalkmaya zorluyor ya da umuyorlar. Ama olmazsa da ne yapacaklarını, nasıl davranacaklarını ortaya koymuyorlar, koyamıyorlar. Niyesi Kılıçdaroğlu’nun CHP delegeleri üzerindeki ağırlığı ya da hâkimiyeti. Yani Kılıçdaroğlu istemediği sürece mevcut delege yapısıyla koltuktan indirmek zor. İstediği sürece oturabilir. Dolayısıyla, hafta başında başlayan mahalle delege seçimleri bu değişim tartışmalarında en kritik süreç aslında. Çünkü CHP’de İlçe kongrelerinde oy kullanacak olan delegeler, tüm üyelerin katıldığı ve oy kullandığı mahalle kongrelerinde seçiliyor. Bu İlçe delegeleri, İlçe kongresinde İlçe Başkanı’nı, İlçe

Bayram tatili süresince CHP’deki kronik kurultay ve koltuk tartışmaları hariç iç siyaset rölanti durumundaydı… Dış politika ise NATO üyeliği konusunda Türkiye’nin onayına ihtiyacı olan İsveç’teki yeni bir Kur’an-ı Kerim yakma alçaklığı nedeniyle daha Kurban Bayramı’nın ilk gününden itibaren oldukça gerilimli ve hareketliydi. Hala da öyle… Zira İsveç tam bir kepazelik örneği vererek inatla “Bizde ifade özgürlüğü oldukça geniştir ve bu tür gösterilerin yapılabiliyor olması da demokrasimizin bir parçasıdır” noktasında... Dahası hiç utanmadan ABD’de bu aşağılık duruma “Bunu kınıyoruz ancak ABD aynı zamanda ifade özgürlüğünü ve barışçıl toplanma hakkını demokrasinin unsurları olarak görüyor” diyerek göz yumar bir pozisyon aldı. Bozacının şahidi şıracı durumu yani. Dolayısıyla İsveç’te daha önce Türk Büyükelçiliği şimdi de camii önünde peş peşe gelen, Türk kamuoyunu rahatsız eden kuts

CHP’deki değişim tartışmalarında Kılıçdaroğlu ile İmamoğlu arasında ilginç bir dolaylı polemik yaşanıyor... Her ikisi de doğrudan kendi ağızlarından yıpratıcı çıkışlar yerine imalar, ya da ikinci, üçüncü kişiler veya gitsin-kalsıncı taraftarlar üzerinden birbirlerini topa tutuyor. “Kalsıncılar” yerel seçime Kılıçdaroğlu başkanlığında gidilmeli aksi taktirde CHP ve Millet İttifakı parçalanabilir ve sandıkta hezimet yaşanabilir görüşünde. “Gitsinciler” ise “kurultay seçimden önce yapılmalı, genel başkan, yönetim değişmeli, buna bağlı olarak da partiye heyecan ve moral gelmeli yoksa sandıkta hezimet yaşanabilir” diyor. Yani CHP’nin tepe koltuğuna odaklı bir proksi/ vekalet savaşları ya da kavgaları! var aslında. Taraflar yekten birbirlerinin karşısına çıkmadan, yüz yüze gelmeden, göz göze herhangi bir mücadeleye girmeksizin partili bazı isimler, gruplar, teşkilat, bazı medya unsurları, hatta kamuoyu yönlendirilip kullanılıyor. Dahası her iki taraf açısından da en popüler argüman yine