Aksal Yavuz

Geçtiğimiz yıl şampiyon olan takımın bu sezon da şampiyonluğa oynaması, ligde son viraja girildiği haftalar puan tablosuna ve fikstüre bakılarak ‘Galatasaray mı, Fenerbahçe mi, Trabzonspor mu daha şanslı?’ diye sorulması gerekirken…

Trabzonspor’un bugünkü haline bir fon müziği yapılsa; ‘kendim ettim kendim buldum, gül gibi sarardım soldum…’ olurdu herhalde. Zira insanın kendine ettiğini ordu bir araya gelse edemezmiş! 

Süreç iyi yönetilmezse başarılı olduğunuz sezonu mumla, kaybolan birlik beraberliği kara kandille ararsınız.

Ligler başlamadan, başladıktan sonra da gerek bu köşede gerek gazetem Milliyet SKORER TV yayınlarında defalarca dile getirdik:

Şampiyonlar Ligi’ne ve önümüzdeki sezona hazırlık yapan Trabzonspor yönetimi, transfer sürecinde elini çabuk tutmalı, hata yapılmamalı. 2022-2023 sezonu bir önceki sezon gibi olmayacak, rakipler güçlenecek, şampiyon adayı takımlar çoğalacak, oynanacak maçların sayısı da artacak. Kadro yeterli değil, montaj değil nokta transferler yapılmalı. Yetenekli genç

Katıldığımız TV ve Radyo programlarında anlatmışızdır, bir dostumuzun eşiyle seneler evvel Hamsiköy’de başından geçen hikâyeyi. Kaleme alıp köşemizde de yer vermiştik.

Okurlarımız Trabzonspor’un maçının olmadığı hafta tekrar yayımlamamızı rica edince…

Keyif alarak okuyacağınızı umuyoruz.

Anadolu’ya gidin, yaylalara çıkın…

Yıllarca yurt dışında ikamet etmiş aile ile (arkadaşımız Türk, eşi Amerika’da doğma-büyüme) dostluğumuz, işleri gereği İstanbul’a yerleştikten sonra başladı.

Meslekleri gereği bayağı yer gezmiş ve görmüşler.

Arada bir buluştuğumuzda mevzu anılar ile açılır, taraftarı olduğumuz takımlar ile son bulurdu.

Basel’de Trabzonspor’u lime lime doğrayan Lahoz var ya…

Hani şu; Gomez’e yapılan harekete önce penaltı diyen, VAR’ın uyarısıyla iptal eden.

Trabzonsporlu oyunculara onca faul yapılmasına rağmen rakibe kart göstermeyen, dahası verdiği- vermediği kararlarla bordo-mavili oyuncuları sindiren, kısaca maçın içine eden…!

Trabzon’da Gomez’in sayılmayan golünde ofsayt çizgisi Trabzonsporlu oyuncunun ayağından değil elinden çizilen karşılaşmanın rövanşı, Denswil’in attığı golde çizginin Baselli oyuncunun elinden değil ayağından çekilen maçı yöneten İspanyol hakemden bahsediyoruz.

O hakem ödüllendirilmiş olacak ki bu hafta Arsenal-Sporting maçına verilmiş.

E, bal tutan parmağını yalarmış! Ne de olsa İsviçre’nin takımı Basel’in Avrupa’dan elenmesine gönlü razı gelmemiş. Avucunu yalayacak değildi ya, o kadarcık olsun, hak etmiş(!)

Trabzonspor’un Avrupa’ya veda etmesinde hakemlerin ve de VAR’ın ne kadar etkin rol oynadıklarına şahit olduk, fakat son tahlilde bunu çok daha iyi anlamış olduk.

Diğer te

Nam-ı diğer kaptan Dozer Cemil, 15 Mart 2003’te ayrıldı aramızdan.
Ölüm yıldönümüdür bugün.
“Öldü” denildiğine bakmayın, o hala Trabzonsporluların kalbinde yaşıyor, yaşatılıyor!
O başkaları gibi binaya-arsaya-yata-kata değil; adamlığa, Trabzonsporluluğa yatırım yapan örnek bir sporcu, örnek bir spor adamı, örnek bir aile reisi idi.
Memur ve işçinin maaş aldığı gün vermişti son nefesini, Trabzonspor’un 1 liraya ihtiyacı olduğu dönem eşinin altınlarını bozdurup Trabzonspor’a veren adam, akşamüstü evine uzanan yolu tek başına adımlarken.
Eski şanı-şöhreti olsaydı sokakta tek başına yürümez, bordo-mavi renkler için atan yorgun kalbi durduğunda yanında mutlaka birileri olurdu!
Hey gidi Dozer Cemil…

Bu sezon büyük hayal kırıklığı yaşayan Trabzonsporluların aklı, fikri olağanüstü kongrede.

Ertuğrul Doğan adaylığını açıkladı, kulaklar Ahmet Ağaoğlu’ndan gelecek haberde. Ve gözler başkan adaylarının yanına alacağı isimlerde.

Anlayacağınız; Trabzon’da hareketli günler bizi bekliyor. Anladığımız; kıran kırana bir yarış olacak!

Her Trabzonsporlunun dileği; kıyasıya yarıştan Trabzonspor’un güçlenerek çıkması...

Maça dönecek olursak…

Kim demiş ‘topun canı yok!’ Dün bir kez daha gördük ki topun canı, keyfi isterse oluyor, istemezse olmuyor. Trabzonspor’un attığı ilk golde top mıknatıs gibi yapıştı Yusuf’un ayağına, Adana Demirsporlu oyuncuların araya girmesine rağmen Yusuf’tan ayıramadılar…

Mesela Abdülkadir Ömür ile iki haftadır arası yok meşin yuvarlağın; geçtiğimiz hafta iki, dün de bir topu direkte patladı.

Belhanda, takımını bir kişi eksik bırakmasına rağmen, Trabzonsporlu oyuncular bilhassa ilk yarı bu şansı iyi kullanamadılar, koca zamanı boşa harcadılar. Adana Demirspor bir eksik oynamasaydı, iki arada bir derede fi

Birileri, Trabzonspor’un rakiplerine para verip ‘şampiyonu böl, parçala…’ deseydi, bu kadarını yapamazdı, daha doğrusu bu denli başarılı olamazdı.

Bir yıl evvel göz kamaştıran, şampiyon olan bir takımın birkaç ay içerisinde bu durumlara düşmesi inanılır gibi değil! Filim deseniz filim değil, rüya deseniz rüya değil…

Şampiyonlukta yönetimin, teknik adamların ve oyuncuların katkısı eyvallah, lakin Trabzonspor’un en büyük gücü; camianın kenetlenmesidir, bordo-mavili takıma verdiği enerjidir…

Doğru planlama zamanında yapılmış olsaydı, bu yıl da şampiyonluğun en büyük adaylarından biriydi.

Gel gör ki yıllar sonra gelen şampiyonluk, camiayı daha sıkı kenetlemesi beklenirken, camiada kerameti kendinden bilen kişilerin sayısını artırdı:

‘Ben yaptım oldu…!’

E, boşuna dememişler ‘Trabzonspor’un en büyük rakibi kendi içindedir’

Ayrıca şampiyon yönetimin olağanüstü kongre kararı için bu kadar acele etmesine gerek yoktu. Zira kredileri vardı, yıllar sonra gelen şampiyonluğun hatırı vardı. Vedalaşma

Bir sene evvel gümbür gümbür şampiyonluğa koşan Trabzonspor konuşulurken, gelinen noktada Trabzonspor’un nereye koştuğu, ne olacağı merak edilmeye başlandı?

Kim derdi, kimler tahmin edebilirdi geçtiğimiz sezon camiaya sevinçlerin en büyüğünü yaşatan yönetimin çatırdayacağını, olağanüstü kongreye gidileceğini?

Nereden nereye, şampiyon olan bir takımın birkaç ay içerisinde nasıl yerle bir olduğunun filmini de görmüş olduk. Şampiyonlar Ligi hayalinden, Trabzonsporluların içini karartan, canını acıtan günlere…

Sevinci ve üzüntüyü uç noktalarda yaşayan Trabzonspor camiasında doğal olarak moraller sıfır.

Kadro mühendisliğinde yapılan yanlışlar, gereğinden fazla yapılan harcamalar, beklenmeyen skorlar Trabzonspor’u buralara sürükledi. İyi yönetilemeyen süreç etkisini önce Avrupa’da, sonra Süper Lig’de gösterdi, sonra da Trabzonspor yönetimini bölüp parçalamaya, camianın moralini yerle bir etmeye yetti.    

Ve sırada sıralı dağlar gibi bekleyen

Lafı eğip bükmeden, eveleyip gevelemeden söyleyelim:

Trabzonspor İsviçre’de lime lime doğrandı. Lahoz’un verdiği, vermediği, VAR’ın sonucu direk etkilediği kararlarla, günlerdir yanan canımızı daha da yaktılar! 

Hangi karşılaşmada bu kadar faul yapılmasına rağmen karta başvurulmadı? Trabzonsporlu oyuncular maçın hemen başında sindirilirken, Basel’in sert oyununa kör ve sağır kalındı.

İspanyol hakemin önce verdiği, VAR’ın uyarısıyla kararından döndüğü net penaltıyı birileri çıksın da izah etsin! Değildi arkadaş desin.

İki maçta görev yapan VAR’dakiler de işini layıkıyla yaptılar(!) İki maçta yaşanan iki pozisyona dikkatinizi çekmek istiyorum.

Trabzon’da oynanan, Gomez’in ofsayt gerekçesiyle sayılmayan golünü gözünüzün önüne getirin, ofsayt çizgisi Trabzonsporlu oyuncunun elinden çiziliyor ve gol iptal ediliyor.

Denswil’in attığı golde çizginin Baselli oyuncunun elinden değil ayağından çekildiğini görüyoruz.

Anlayacağınız ‘yerse’ diyerek yedirdiler. Ki