Aksal Yavuz

Bir zamanlar araçların camına yapıştırılan plastik elleri bilmem hatırlar mısınız? Bozuk yollarda araçlar dalgalı denize yakalanan taka gibi sallanmaya başladığında, eller de bulunduğu yerde bir sağa, bir sola aheste aheste sallanırdı…
Anadolu’nun bağrında yaşayanlar, yayladan dönen kamyonların, minibüslerin aynasına çam dalı bağlandığını, dallardaki kozalaklarının nazar boncuğu gibi parladığını, sallandığını hatırlar ama…
Her genç kızın bir dikiş makinesi, her delikanlının vatani görevini yapıp bir an evvel yavuklusuna kavuşmayı hayal ettiği..
Gelin adaylarının çeyiz sandığının yarısı büyüklüğündeki radyolardan, Nuri Sesigüzel’in ‘Kara kaş gözlerin Elmas, bu güzellik sende de kalmaz…’ ile Erkan Ocaklı’nın ‘Bir Emine’m var idi ondan ayrı kalmışım…’ türkülerinin yükseldiği senelerden bahsediyoruz.
İç çekerek bahsettiğimiz yılların uzun kış gecelerinde evde canı sıkılanlar, soluğu komşusunun evinde alırdı, zorunlu buluşmalar sayesinde sıcak dostluklar kurulurdu.
Elektriğin olmadığı, lüküs

Gençler ile tecrübelileri harmanlayarak sahaya çıkan Trabzonspor’un yediği goller sezonun özeti sanki. Bordo-mavililerin sol tarafı yol geçen hanı gibi, sağ tarafı da farklı değil ya hani; geçmek, ziyaret etmek istiyorsanız pasaporta, vizeye gerek yok, zira hiçbir engel ile karşılaşmıyorsunuz! ‘Nereye, kime gidiyorsunuz?’ diye sorulmuyor. Bırakın Süper Lig’i, TFF 1. Lig’i, alt liglerden gelip Trabzonspor defansına karşı oynamış olsanız maçın adamı seçilirsiniz.
Hocanın gençleri oynatma, görme kararı yerindeydi. En azından kafalarda bir kanaat oluştu. Bazı gençler ile bazı tecrübeliler arasındaki fark; bazılarının daha çok oynaması, daha çok kazanması ve tanınır olması. Dememiz o, sahadaki bazı tecrübeliler ile bazı gençler arasında aman aman bir fark yok. Genç yeteneklerin tecrübeye, zamana ihtiyacı var…
Golden önce Hüseyin, öyle bir yan pas yapıyor ki futbola yeni başlayan bir genç, takım arkadaşına böyle bir top atmış olsa, hocası kızılcık çubuğuyla kovalayarak sahanın etrafında

Geçtiğimiz sezon Trabzonspor evinde oynadığı şampiyonluk maçı sonrası sevinç gözyaşı döken Trabzonsporlular, dün gece Trabzonspor’un evinde oynadığı sezonun son maçında bu defa Hamşik’in futbola, Trabzonspor’a veda edişine üzüldüler. Ekran başında olanlar da gözyaşına boğulmuştur Hamşik gibi…
Nasıl üzülmesinler, nasıl gözyaşı dökmesinler, onunla şampiyonluk yaşamışlar, onunla sevinçten ağlamışlar.
Sadece Trabzonsporlular değil futbol da üzülmüştür ülkemin ve dünyanın dört bir yanındaki futbolseverler gibi.
Transfer edilemeyen tek şey karakterdir sözüne en iyi örnek Hamşik’tir desek yeridir. Altyapılarda ve üstyapılardaki birçok oyuncuya rol model oldu Slovak futbolcu.
Trabzonspor’dan alacaklı olan bazı yabancı oyuncular Trabzonspor’u şikâyet ederken, o ‘bana kariyerimde şampiyonluk yaşatan kulübü şikâyet etmem’ diyen sporcuydu aynı zamanda…
Yolun ve bahtın açık olsun karakter abidesi. Trabzonsporlular seni hiçbir zaman unutmayacaktır,

Sen Giresunspor olarak ligin ilk yarısında Galatasaray ile Fenerbahçe’yi İstanbul’da mağlup et, ligin ikinci yarısında düştüğün duruma bak!

Deplasmanda yendiğin Galatasaray şampiyon oldu, bu arada ligin şampiyonu Galatasaray’ı da tebrik ediyoruz. Yine deplasmanda mağlup ettiğin Fenerbahçe, büyük bir sürpriz olmaz ise ligi 2. Sırada bitirecek, sen 44 yıl sonra geldiğin Süper lige veda etmemek için çırpın dur!

Ligin son virajına girdiğimiz haftalarda ligde kalma mücadelesi veren B. Giresunspor’dan bahsediyoruz evet. Futbolda yanlış işler yaparsanız, daha doğru bir ifadeyle bilimden uzaklaşırsanız; futbol cezayı kesiverir!

Böyle bir haftada Trabzonspor ile karşılaşmaları onlar adına büyük bir şanssızlıktı, o da ayrı bir konu. Zira Trabzonspor kendi derdine düşmüş, ligde ekim ayından bu yana dışarıda galibiyete hasretler, elleri hep boş dönmüş. Yeni bir teknik adamla işleri yoluna koymak, moral bulmak için gece gündüz çalışıyorlar. Hem komşu da olsan, akraba da olsan, Trabzonspor için kimin düştüğü, kimin şampiyon

Trabzonsporlular bu sezon ilk defa rahat maç izlemişlerdir. Dahası karşılaşmanın sona ermesini istememişlerdir. Zira bordo-mavili takım 2’nci golü bulduktan sonra çok etkili oynadı. 4-1 kazandılar ama bir o kadar da kaçırdılar…
2’nci golde Fatih Karagümrük’ün kalecisi Batuhan’ın futbol sahalarında eşine, emsaline rastlanmayacak hatasını belirtmeden geçmeyelim. ‘Kaleci kendi kalesine gol atar mı?’ diye merak edip soranlar, o golü mutlaka izlemeliler…
Trabzonspor’un bu etkili oynamasının ve de farklı kazanmasındaki en büyük etken; Fatih Karagümrük’ün geniş alanda oynamayı tercih etmesi, arkada bıraktıkları boşluklara su gibi sızan Trezeguet’in topla buluştuktan sonra sele dönüşüp engel tanımamasındandı!
Mısırlı oyuncu geniş alanda oynamaya bayılıyor. Bulduğu koşu koridorlarında öyle vites artırdı ki… Kale direklerinin birleştiği yere duvar ören, mesken edinen örümcekleri hayal kırıklığına uğratmış olsa da attığı enfes golle izleyenlerin gözünün pasını sildi. Kaçırdıklarını atmış

Trabzonspor’u yönetenlere ders olsun bu sezon! Bir sene evvel şampiyon olan takım, bir sezon sonra ligde bu durumlara düşmemeliydi. Birileri rakiplere ödül vat edip, Trabzonspor’u böl, parçala demiş olsaydı; bu kadar olurdu ancak. Dememiz o, Trabzonsporlular bu sene kendi kendine etti. Zira derbi öncesi ve de sonrası Trabzonspor’un şampiyonluk oranı hala konuşuluyor olmalıydı…

Maça gelince…

Girdiğiniz pozisyonları bozuk para gibi harcarsanız hem rakibin oynama iştahını artırmış olursunuz hem de skora razı olursunuz!

Trabzonspor’un birçok maçta olduğu gibi iyi oynamadığı doğrudur ancak bordo-mavili oyuncuların kaçırdığı o kadar çok pozisyon var ki hangisini yazalım. İlk yarı Hamşik ve Larsen ile atamadıkları inanılır gibi değil. Hele Larsen’in kaçırdığı, atmaktan daha zor olan pozisyonda topu auta yollaması kamera şakası gibi! 7, 32’lik kale TV ekranı gibi karşısında, top dilediği biçimde istediği ayağına gelmiş, İrfancan’ın atladığı yönün tersine ayağının içiyle bıraksa, Trabzonspor beraberliği yakalayacaktı. Sonrasını tahmin

Bjelica, oyuncularını tanımaya, not vermeye devam ediyor; yola devam edilecekler, gönderilecekler... Duyumlarımıza göre liste bayağı kabarık; gidecekler, gelecekler… Anladığımız kadarıyla transfer aylarında en çok konuşulan kulüplerin başında Trabzonspor olacak.
Trabzonspor yönetimi de harıl harıl çalışıyor, bir yandan kaynak arayışındalar. Şu ana kadar 22 milyon dolar ödediler, haziran sonuna dek 15 milyon euro daha ödeyecekler. Diğer yandan çiçeği burnunda teknik adamın vereceği isimleri bekliyorlar. Anlayacağınız gelecek yıl kadro olarak değişmiş bir Trabzonspor izleyeceğiz.
Bjelica, hakikaten şanssız bir teknik adam, sakat oyuncusunun çok olmasının yanı sıra geldiğinden bu yana iki maçta da bir eksik oynadı takımı. Seyircisinin önünde çıktığı ilk maçında da elleri kolları bağlıydı o anlamda, kim var da kimi oynatsın!
Amma velakin dün Ankaragücü’nün maçın hemen başında eksik kalması Trabzonsporlu oyuncular için büyük bir şanstı, onu da bir kenara not düşelim. Zira bordo-mavili takımın işi öyle sanıldığı kadar kolay

Trabzonsporlular çok sevdiği, Trabzonsporluluğuna hayran oldukları Erzurumlu Kemal Yiğit’in vefat haberini büyük bir üzüntüyle öğrendiler; milyonlarca bordo-mavilinin içine kor ateş düştü bu hafta...

Öncelikle şunu söylemeliyiz; Trabzonsporluların ‘Şota Kemal’ dediği adamın yeri asla dolmayacak, hiçbir zaman da doldurulamayacak. O anlamda Trabzonsporlular ve tribünler öksüz kalmıştır! Yiğit ailesi başta olmak üzere tüm sevenlerine sabır diliyoruz.

Trabzonspor’un maçının olduğu haftalar, bordo-mavili takımdan desteğini esirgeyen, daha doğrusu maça gitmemek için nazlanan binlerce sözde Trabzonsporlu soğuğu ve yağışı bahane edip yerinden kalkmazken, puan durumuna, ligdeki iddiasına bakıp evinden çıkmak istemezken, nam-ı diğer ‘Şota Kemal, kar, soğuk, buz demeden, mesafe tanımadan yollara düşerdi Erzurum’dan.
Onun ki başka bir aşktı, farklı bir bağlılıktı. Öyle ya Erzurum nere, Trabzon nere! Dile kolay tam 300 Km. Araba dayanır, yollar katlanır da can dayanmaz be arkadaş!