Uzay Gökerman

Ülkemizin en önemli hukuk kumpaslarındandı 3 Temmuz ve Fenerbahçe’ye karşı yapıldığı için de geniş bir taban bulmuştu.

Fenerbahçe ile bire bir mücadele edemediği için üzerine böylesi kara leke atılmasından nemalanan bu geniş tabanın her bileşeninin kendine göre bir amacı, hesabı, hayali, arzusu, tatmin aracı vardı.

Kimi Fenerbahçe’nin “kanırtarak” sahada kazandığı şampiyonluğu elinden almaya çalışıyordu.

Kimi Fenerbahçe lehine bozulan ekonominin tekrar dengeye kavuşacağını hayal ediyordu.

Kimi, hele beş dalda kupa kaldırmış, her sene beşi bir yerde sloganıyla sezona başlayacak, bütün kupaları alıp, sportif yönden büyük bir hegemonya kuracak Fenerbahçe’nin bu gücünü parçalayabilir miyim düşüncesi içindeydi.

Kimi Fenerbahçe’nin hem sportif hem de ekonomik bu gücü üzerinden siyasi hesaplar yapma gayreti içindeydi.

Kimi Fenerbahçe’nin bu ekonomik gücünü ele geçirmek ve bunu kendi yandaşlarıyla paylaşmak amacındaydı.

Kimi Fenerbahçe’deki yönetimsel iradeyi kırarak, bir türlü girmeye başaramadıkları Kulüpten içeri sızma hayali kuruyordu.

Sezonun ilk yarısının ve yılın son karşılaşmasında deplasmanda Trabzonspor karşısında alınan farklı galibiyet ve oynanan futbolun ligin ikinci bölümü için yeterli olacağına inananlardandım.

Zaten ligin genel ortalaması ve standardı daha yüksek kalitede ne mücadeleye ne de oyuna gereksinim duymuyordu.

Son iki haftada Fenerbahçe’nin önünde yarışı sürdüren ekiplerin aldığı sonuçları ortadadır.

Sadece Başakşehir ve Galatasaray özelinde değerlendirirsek son iki haftada kaybettikleri 10 puan olduğunu görüyoruz; Beşiktaş’ın 3 puanını eklediğinizde ortaya 13 puanlık bir bonus çıkıyor.

Matematiksel olarak 6 moral bakımdan 19 puanlık iki maça çıkan Fenerbahçe Bursaspor ve Kasımpaşa beraberlikleriyle 17 puanlık avantajı elinin tersiyle itiverdi.

Fenerbahçe bu maçları kazanabilmiş olsa ligin tüm senaryosu değişecekti.

Bu görüntü kalan 13 maçlık seri için de geçerli değil mi?

Kuşkusuz!

Sezon içinde bazı kırılımlar olur; bunlar takımın iniş çıkış, yükseliş düşüş eğrilerini gösterir. Zorya deplasmanının son dakikasında attığı gol Fenerbahçe’yi hem Avrupa Ligi’nde tutmuş hem de ligdeki kötü gidişi tersine çevirecek bir moral yaratmıştı.

Kuşkusuz o sırada takımın genel havası sezon başı olması nedeniyle çeşitli önyargılardan ve ezberlerden kısmen korumalı kalabiliyordu.

Takımın havası derken iç yapısındaki dengelerden, ilişkilerinden söz ediyoruz elbette.

Fenerbahçe sezona UEFA’nın FFP kriterleri nedeniyle eski futbolcularıyla başlama kararı aldı.

Orada bir isim var ki her dahil olduğunda takımın genel oyun düzenini, havasını bozmak bir yana neredeyse imha edecek varlığa dönüşüyor; Emenike.

Fenerbahçe’nin devre arasında bir türlü istediği transferleri yapamaması nedeniyle kadro dışı bırakılması ne kadar doğru kararsa geri dönüşüne izin verilmesi daha büyük yanlış ve zarar olan bu futbolcunun sezonun en kritik karşılaşmasına ilk on birde başlatılması Advocaat’ın belki de göreve geldiği günden itibaren yaptığı en temel hataydı.

Advocaat Bursaspor deplasmanına Sow başlarken, Krasnodar deplasmanına Emenike-Sow ikilisini tercih etmesini taktik anlamda

Bütün hafta 10 kişi kalan Beşiktaş’ın nasıl Fenerbahçe’nin provokasyonuna uğradığı konuşuldu. On kişi kalan bir takımın teknik direktörünün yenilgiye mazeret üretmek için etrafa kin tohumları saçmasını izledik. Peşinden PFDK’nın cezaları açıklandı. Kararlar ortamın genel havasına uygun şekilde yorumlanmış ve alınmıştı.

Sonra; hiçbir şey olmamış gibi Bursaspor maçı oynandı.

Her şey ne kadar normal yaşanıyor bu ülkede?

Her seferinde hafızalar sıfırlanıyor, dün unutuluyor, yaşanmamış sayılıyor.

İlginçtir; Fenerbahçeli oyuncular Beşiktaş tribünleri önünde nasıl soğukkanlıysa kendisini düşmanmış gibi gören Bursaspor taraftarına karşı da aynı sakinlikteydi.

Bursaspor ile Fenerbahçe arasında ne zaman bu kadar güçlü husumetler oldu da maçın başlamasını beş dakika geciktirecek şekilde tribünlerden sahaya yabancı cisimler yağmasına gerek duyuldu?

Sahi Volkan Demirel ile Bursaspor taraftarı ne yaşamıştı daha önce?

Sorun geçen sene yapılan dört transfer miydi; peki bu transferler nedeniyle kulübün kasasına para girmemiş miydi? Fenerbahçe bu futbolcuları kaçırmış mıydı? Bu nasıl bir hesapsızlıktı?

Bütün sezon hakem üzerinden yorum yapmayanların, hatta yapanları küçümser gözle bakanların bu maçı hakem üzerinden konuşmaması, yorumlamaması gerekiyor; çünkü mesele sadece tek başına hakem değil, stres yönetimidir.

Bu maçı Ali Palabıyık değil de örneğin Mete Kalkavan yönetmiş olsaydı muhtemelen sezon boyunca olduğu gibi kararlar Beşiktaş’ın lehine çıkacak, belki karşılaşmayı Fenerbahçe kaybedecekti.

Fenerbahçe kaybedince de Beşiktaş’ın kriz anındaki duruşunu, tutumunu göremeyecek; hakem hatalarıyla kaybetmesine karşın Fenerbahçe’nin yine “hakemi de yenecek bir kadroyu nasıl kuramamış olduğunu” tartışıyor olacaktık.

Beşiktaş’ın da “hakem yanında olsun olmasın zaten bu futboluyla kazanmayı hak eden taraf olduğu” konuşulacaktı.

Hakemlerin bir maça her iki taraf adına etkisinin neler olabileceğini net olarak gördüğümüz bir karşılaşmaydı bu ve Beşiktaş’ın canı yandığı, Türkiye’nin büyük bölümü Beşiktaş’ın kazanmasını beklediği, istediği için bugün hakem konuşulabiliyor.

Futbol literatürüne “iyi takımsan hakemi de yeneceksin!” özlü sözünü kazandıran ve maçı yayıncı kuruluşun yorumcu koltuğundan izleyerek Türkiye’ye yorumlayan Erman Toroğlu’nun öncelikli hakem kararlarını

Kayseri deplasmanda aldığı 4-1’lik ağır yenilgi sonrasında hatırlayabildiğim kadarıyla son 40 yılda olduğu gibi Fenerbahçe’nin bu duruma nasıl geldiği ve kurtuluşu ile ilgili gazetelerde çarşaf çarşaf fotoğraflar, bilir kişi yorumları sıralandı, reçeteler yazıldı.

Bu ülkede spor ikliminin değişim hızıyla mevsimler hareket etseydi muhtemelen kutuplardaki buz kütleleriyle ekvatorun sıcak kuşağı bile yer değiştirirdi.

Mesela içinde Beşiktaş’ın da bulunduğu Şampiyonlar Ligi B Grubunun son karşılaşmasında Dinamo Kiev’den 6-0 gibi ağır bir hezimet ile dönen Beşiktaş’a Pazartesi akşamı Konyaspor karşısında alınan 5-1’lik galibiyet sonrasındaki gibi “kusursuz” futbol yorumları yapılabiliyor muydu?

Veya;

Avrupa Liginde Feyenoord ve Manchester United karşılaşmalarında rakiplerini neredeyse sahadan silen oyunundan hemen sonra kimselerin aklına Fenerbahçe’nin ne kadar yetersiz kadrosu olduğu geliyor muydu?

Ya da;

Beşiktaş ile kıyaslanarak “Fenerbahçe en son ne zaman Beşiktaş’ın Konyaspor karşısındaki gibi futbol oynadı?” şeklinde soru sorulabiliyor muydu?

Çok zaman geçmedi; Kadıköy’deki derbide Beşiktaş’ın Fenerbahçe yarı sahasını bile ısıtacak aktivasyon yapamadığı çabuk unut

Kayseri deplasmanda aldığı 4-1’lik ağır yenilgi sonrasında hatırlayabildiğim kadarıyla son 40 yılda olduğu gibi Fenerbahçe’nin bu duruma nasıl geldiği ve kurtuluşu ile ilgili gazetelerde çarşaf çarşaf fotoğraflar, bilir kişi yorumları sıralandı, reçeteler yazıldı.

Bu ülkede spor ikliminin değişim hızıyla mevsimler hareket etseydi muhtemelen kutuplardaki buz kütleleriyle ekvatorun sıcak kuşağı bile yer değiştirirdi.

Mesela içinde Beşiktaş’ın da bulunduğu Şampiyonlar Ligi B Grubunun son karşılaşmasında Dinamo Kiev’den 6-0 gibi ağır bir hezimet ile dönen Beşiktaş’a Pazartesi akşamı Konyaspor karşısında alınan 5-1’lik galibiyet sonrasındaki gibi “kusursuz” futbol yorumları yapılabiliyor muydu?

Veya;

Avrupa Liginde Feyenoord ve Manchester United karşılaşmalarında rakiplerini neredeyse sahadan silen oyunundan hemen sonra kimselerin aklına Fenerbahçe’nin ne kadar yetersiz kadrosu olduğu geliyor muydu?

Ya da;

Beşiktaş ile kıyaslanarak “Fenerbahçe en son ne zaman Beşiktaş’ın Konyaspor karşısındaki gibi futbol oynadı?” şeklinde soru sorulabiliyor muydu?

Çok zaman geçmedi; Kadıköy’deki derbide Beşiktaş’ın Fenerbahçe yarı sahasını bile ısıtacak aktivasyon yapamadığı çabuk unut

Fenerbahçe ligde kalesinde gördüğü 18 golün yedisini Kayserispor’dan yedi; Kayserispor da attığı 18 golün yedisini Fenerbahçe kalesine göndermeyi başardı.

Bu gerçek herhalde sezonun ve Fenerbahçe’nin durumunu net olarak özetliyor olmalıdır.

Dahası; Fenerbahçe’nin ligin 17. Sırasındaki takımı Adanaspor’a, 15. Sırasındaki Alanyaspor’a, kaybettiği puanları eklediğinizde ki bu toplamda 9 yapıyor, zirvedeki takımlarla arasındaki farkı açıklayan bir tabloya dönüşüyor.

Fenerbahçe’nin son dört sıradaki takımlardan Kayserispor hariç kalanlarından da dört gol yediğini bu hesabın içine ekleyelim.

Yani Fenerbahçe ligin son dört sırasındaki takımlara karşı yediği goller ve dağıttığı puanlarla diğerleri arasındaki maçlarda büyük bir uçurum var.

İstatistiksel veriler belli bir toplama ulaştığında size bazı neticeler sunar. Fenerbahçe bu sezon itibarıyla o verileri yeterince topladı.

Gerçek şu ki Fenerbahçeli oyuncular ligin dibindeki takımlara karşı ya oynamak istemiyorlar ya da o maçlara iyi hazırlanamıyorlar.

İyisini gördüğümüz için kötü olanın tuhaflığını sorgulama ihtiyacımız vardır?