Mehmet Demirtaş

Pandeminin zor şartları altında İzmir kulüplerimiz bu sezon adeta şaha kalktı. Göztepe Süper Lig’de ustalık dönemini ligi orta sıralarda tamamlayarak perçinledi.

Orada şimdilik, şehrin dinamiklerinin sessiz kalarak Başkan Mehmet Sepil’i yalnız bırakmasının harici bir sorun yok!

18 yıldır Süper Lig hasreti çeken Altay, Mustafa Denizli önderliğinde kendini özlem duyduğu Süper Lig’e attı.

Altınordu, genç ve yerli kadrosuyla Play Off finali ve bütün sezon vermiş olduğu harika mücadeleyle alkışı sonuna kadar hak etti.

Bütün maddi ve manevi yükün altına tek başına giren Cihan Aktaş başkanlığındaki Bucaspor 1928, kendini 2. Lig’e atma başarısı gösterdi. Burada Cihan Aktaş’ı gerçekten takdir etmek gerekiyor. Borç batağındaki bir kulübün başına geçmek ve onu şampiyonlukla taçlandırmak büyük başarı.

Adeta ateşten gömlek giydi Aktaş. Umut ediyorum ki bundan sonraki hedeflerine adım adım yaklaşacaktır.

Şairin dediği, “Yaprak döker bir yanımız bir yanımız bahar bahçe” Adeta ikiye ayrıldık...

Yılla

Pandemi dolayısıyla 1,5 yılı aşkın süredir hepimizin evlerine kapandığı zorlu günlerde İzmir kulüplerinin bu sezon yaşattığı heyecan ve gurur hepimizin yüreğine su serpti.
TFF 1. Lig bu sezon adeta alev alev yandı. Adana Demirspor ve Giresunspor, Süper Lig’e kendilerini atmayı başardılar. Ardından İzmir’in iki güzide kulübü Altay ve Altınordu, Play Off finalinde hiç içimize sinmese de İstanbul’da karşı karşıya geldiler. Final İzmir’e yakışırdı!
Altay, Mustafa Denizli’nin önderliğinde yeni bir sayfa açtı. En az Altay kadar gerek futbolculuk yıllarında gerekse kenar çizgide bu tip maçlara çıktı Türk futbolunun da yaşayan efsanesi Altay’ın Büyük Mustafa’sı. Denizli kendine yakışan bir adım atarak, bünyesinden yetiştiği Altay’ın Süper Lig’e çıkışına şahitlik edip, elinden tuttu ve eşiği atlattı.
Mustafa Hoca maça başlarken, tecrübeli golcüsü Portekizli Marco’yu yanında oturttu ilk yarıda. Yormadı, koşturmadı usta golcüyü. 36 yaşındaki Marco, Erhan’la birlikte ikinci yarı

Geçtiğimiz hafta, “İzmir yine bildiğimiz gibi yalnız” başlıklı köşe yazımda Göztepe-Beşiktaş maçında yapılan haksızlıkları ve de İzmirliyim diyen, ekmeğini İzmir’den kazanan bu kentin kravatlılarının sessizliğinden dem vurmuştum.

Sevgili Mehmet Sepil Türk futbolundaki tiyatroyu görmüş, ‘Ben bu orta oyununda yokum’ diyerek önce Kulüpler Birliği Başkanlığı’nı bırakmış, ardından da Göztepe’nin başkanlığını şimdilik rafa kaldırmıştı. Kişisel kanaatim Mehmet Sepil gibi bir değerin kaybedilmesi hem İzmir hem de Türk futbolu için büyük kayıptır! Bunun farkında mıyız, bence hayır!

Göztepe Başkanı Mehmet Sepil’in Göztepe ve Türk futboluna katkıları azımsanacak boyutta değil.

14 yıl aradan sonra sarı kırmızılıları Süper Lig’e çıkarıp kalıcı hale getirdi.

Şehrin göbeğinde stat olmaz diyenlere inat Göztepe Gürsel Aksel Stadyumu’nu Yalı’ya kavuşturdu.

Kulüpler Birliği başkanlığıyla kulübü ve İzmir’i gururlandırdı.

Süper Lig’in borçsuz kulüpleri arasına adını yazdırdı.

Ezeli rak

Futbol, bizim için sokak arası maçlardan mahalleler arası mücadelelere kadar güçlü bir dayanışmayı ve rekabeti ifade ederdi. Çocuk aklımızla, mahallede atıl kalmış bir arsayı koca koca hayallerin mekanı yapar, aşkla, tutkuyla bağlı olduğumuz bu güzel oyunun keyfini saatler boyu yaşardık.

Mahallenin şerefini karşı mahallelere karşı müdafaa etmek en büyük arzumuzdu. Türkiye’nin her köşesinde, çocukların ve gençlerin futbolla ilişkisi genel olarak böyleydi. Hepimize semtimizin takımına sahip çıkma görevi böyle aşılandı.

İzmir’de Göztepe, Karşıyaka, Altay, Bucaspor, İzmirspor ve Altınordu bölgesel ve ulusal ölçekte, profesyonel olarak temsil ve rekabet alanı buluyorlardı.

Buradan, her semtin coşkulu gençleri, fedakar esnafı, o semte gönül vermiş insanlarından oluşan bir hikayesinin olduğunu tahmin edebiliriz.

***

21 Mayıs 2019’da “Şehri müdafaa zamanı!” isimli köşe yazımda da Göztepe’nin Beşiktaş maçı öncesi yaşadığı sorunlara dokunmuştum şu cümlelerle :

“Bir şehir

Pandemi dolayısıyla 1,5 yılı aşkın süredir evlerimize kapandığımız zorlu günlerde İzmir kulüplerinin yaşattığı heyecan hepimizin yüreklerine su serpmiş durumda.

Süper Lig’de tek temsilcimiz olan Göztepe, Ünal Karaman’la birlikte kanatlandı ve de bizlere keyif dolu bir futbol izletmeye başladı. Bu sezon da ligi orta sıralarda bitirmeyi garantilemiş durumdalar ancak Başkan Sepil ve de kurmaylarının gelecek sezonun planlamasını çok daha sağlam yaparak artık çıtayı yükseltmeleri gerekiyor.

Süper Lig’de çıraklık, kalfalık dönemlerini geride bıraktılar. Ünal Hoca ile birlikte Göztepe’ye Avrupa hayallerini tekrardan yaşatmalılar...

Gelelim alt liglerde ki gurur kaynaklarımıza. TFF 1. Lig bu sezon adeta alev alev yandı. Adana Demirspor ve Giresunspor Süper Lig’e kendilerini atmayı başardılar. Şimdi sıra Altay ve Altınordu ikilisinde.

Tıpkı geçmişte olduğu gibi Süper denen ligde 4-5 İzmir kulübünün var olması gönlümüzden geçiyor ancak bu sezon Altınordu ve Altay ikilisinden birisini uğurlayabileceğiz.

Play Off maçlarında bu

Futbolumuzun belkemiği, her sporcunun hayallerle yeşil alana adım attığı amatör ligler ne yazık ki kaderine mahkum edilerek bir köşede unutuluyor.

Pandemi öncesinde de üvey evlat muamelesi gören amatör futbolun ve futbolcuların isyanlarında ne kadar haklı olduklarını şu salgın günlerinde bir kez daha gördük. İçimize kor gibi düşen bu perspektifte amatör maalesef yok hükmündeymiş.

Her yıl lisans, antrenör, sözleşme, lige katılma, aktarma bedelleri yatırılıyor ama onların yatırdığı bedeller profesyonel futbola yatırılır!

Amatörler altyapılarda Türkiye Şampiyona-sı’na giderler, TFF onlara 1200 lira para verir ancak amatörün o şampiyonada masrafı en az 15-20 bin liradır. Akademi gelişim liglerindeki takımların deplasman masraflarını ise TFF karşılar.

Normal şartlarda dahi maddi zorlukların pençesinde boğuşan pek çok camia istikrarlı bir şekilde destek görmemeye devam ediyor. Madalyonun diğer yüzünde durum ne halde?

Süper Lig’den 3. Lig’e kadar karşılaşmalar bu sezon devam etti. Hatta çoğu bitme aşamasına geldi, Play Off’lara

Misli.com 3. Lig 1. Grup’ta şampiyonluk mücadelesi veren Bucaspor 1928, Play Off’u hedefleyen Edirne Belediyesi Edirnespor’a konuk olduğu maçta rakibine 1-0’lık sonuçla kaybetti ve liderlik savaşında ağır yara aldı. Diyarbekirspor’un hata yapmadığı hafta ligdeki üçüncü yenilgisini alan sarı lacivertliler, zirveyi de kaptırdı

Tüm yaşamsal faaliyetlerimiz gibi futbol da ekstrem bir dönem yaşıyor bu futbol ikliminin başından bu yana.
Tüm takımlar da kendilerince bir metot geliştiriyor hem sağlık açısından hem de puan açısından sıkıntı yaşamamak adına.
Bu metodu uzun soluklu seriye bağlayan takımlardan bir tanesi de Bucaspor 1928. Dinamik ilk 11 tercihleri ile farklı şekilde esiyorlar.
Yaş ortalamaları düştükçe var olan güçlerini daha iyi pekiştiriyorlar.
Yaş ortalamalarını 20’li rakamların ortalarına düşürdükçe futbolcular Türkiye’de en üst liglerdeki takımların radarına girdi.
Buca’yı liderliğe taşıyan oyun temposu ve kalitesini hep üst sınırlara taşıdı bu genç kramponlar.

Yine gördüğüm sorunları ve eksikleri tek tek saymayacağım. Çünkü biz eksikleri, kendimizce yapılması gerekenleri söyledikçe, bunlar farklı yerlere çekilip, birileri tarafından en tepedeki isimleri bize karşı dolduruyorlar.

Karşıyaka çok güzel futbol oynuyor...

Takımın muhteşem bir kalecisi, harika bir savunması, seçilmiş özel oyunculardan kurulu orta sahası, bir kuşta bile olmayan özelliklerde kanatları ve kaleyi görmelerine bile gerek olmayan, oturduğu kulübeden goller atan forvetleri var... Bunları Karşıyaka’ya kazandıran transfer ve izleme komitesine, teknik ekibe teşekkür etmek gerek.

Şunu da atlamayayım, Karşıyaka için her şeyi planlayıp gelecekte atacağı adımları dahi düşünen kulüp profesyonelleri var. Başkan ise camiayı bütünleştirmek adına gecesini gündüzüne katıyor, birleştirici bir dil kullanıyor.

Oldu mu?

Bence olmadı...

Daha ne kadar gerçekleri görmezden geleceğiz?

Daha ne kadar “Şimdi konuşmanın zamanı değil” diyeceğiz?