Abbas Güçlü

Japonlar bir saniyesini bile boş geçirmiyor. 65-80 ve 20-25 yaş aralığında part-time çalışan çok. En basit işler bile özenle, titizlikle yapılıyor... Devletin vatandaşa bakışı da onları onurlandıracak şekilde. Asgari ücret 900 Dolar civarında ama 2000 Dolar’ın altında geliri olan yokmuş...

Ülke sevdası pek çok yerde kalmadı. Japonlar için ise o hiç sönmeyecek bir ateş gibi.

Bir saniyelerini bile boş geçirmemeleri sanki kazandıkları paradan daha çok ülkeleri, ataları, aileleri, arkadaşları ve herkes için.

Devletin vatandaşa bakışı da onları onurlandıracak şekilde.

Asgari ücret 900 dolar civarında ama 2000 dolar’ın altında geliri olan yokmuş.

65 - 80 ve 20 - 25 yaş aralığında o kadar çok genç ve ileri yaşta çalışan gördüm ki, hemen hepsi part-time görev yapıyormuş. Kimi devletten aldığı yardıma kısa süreli kamusal hizmetle karşılık veriyor kimi de hayat standardını yükseltmek için ek işte çalışıyormuş.

Siz yeter ki çalışmak isteyin, severek yapacağınız bir iş mutlaka bulunuyormuş.

Bizde dudak bükülerek yapılan e

Milyonlarca gencin kâbusu haline gelen YKS Maratonu bugün nihayet sona eriyor.

Tercih dönemine kadar uzunca bir tatili adaylar kadar, aileleri de fazlasıyla hak ettiler.

Tercih sürecine kadar kendilerine gönüllerince bir tatil diliyoruz.

Bu süreçte öğrenim göreceğiniz kentleri, üniversiteleri ve hayalini kurduğunuz meslekleri olabildiğince netleştirirseniz, en azından son güne kalıp “tercih kurbanı” olmazsınız…

Tercihlerde üniversite yerine fakülte seçimine yoğunlaşmak çok önemli.

İlle de şu üniversite olsun diye tüm bölümleri tercih etmek yerine en çok istediğiniz fakülte hangi üniversitelerde ise gerektiğinde farklı kentlere gitmeyi de göze alıp onlara yoğunlaşmalısınız…

Evet, sınavların hepsi de çok önemliydi, alacağınız puan ve sıralama da çok önemli ama iyi bir tercih sıralaması hepsinden daha önemli.

Bu bir anlamda elinizdeki parayı en efektif şekilde harcamak gibi bir şey.

Japonya her yönüyle öylesine farklı bir ülke ki attığınız her adımda sizi yeni bir sürpriz bekliyor Kendilerini bombalayan Amerika’ya kendilerini yanlışlarıyla yüzleştiren ve onlardan kurtaran bir ülke olarak bakıyorlar Sokaklarda, caddelerde çöp tenekesi yok ama kentler pırıl pırıl Japonya tuvaletlerindeki konfor ve ülke genelindeki standardı dünyanın başka bir yerinde görmek mümkün değil.

İş ve tatil nedeniyle çok ülke gezdim. Uzak Doğu, hep çok uzak geliyordu. Gerçekten de uzakmış.

Giderken de, gelirken de bir gününüz yollarda geçiyor. Değiyor mu? Fazlasıyla değiyor…

Hollywood filmleri ve Güney Kore seyahati sonrasında Japonya’ya karşı sanki bir ön yargı oluşmuştu. İlle de Uzak Doğu olacaksa tercihimi dünyanın gelecekteki patronu Çin’den yana kullanmalıydım. Ama bizim öncü seyahat grubu ille de Japonya deyince rotayı değiştirdik.

Çin’in çok azını, çok kısa bir sürede gördüğüm için bir kıyaslama yapmak mümkün değil ama Japonya’yı

QS’in Dünyanın En İyi Üniversiteleri Sıralaması açıklandı. İlk 500’de 5, ilk 1000’de 11 üniversitemiz yer aldı. Üniversite sıralamaları, tıpkı Erovizyon şarkı yarışması gibi dünyanın pek umurunda olmasa da bizde çok önemli.

Peki bu ani yükseliş ne anlama geliyor? Tablo harika ama üniversitelerimizin hali de ortada. Önemli olan parametreler. Bu sıralamalarda esas olan yayın, refere ve patent sayıları, peki ya ülkeye katkısı?

Gelişmiş ülkelerin son yıllardaki birinci önceliği ülkeye, bulunduğu bölgeye, kente ve özellikle de sponsorlara, örneğin vergi verenlere ve öğrencilere katkısı! Uluslararası kabul gören dergilerde yayınlanması koşulu nedeniyle yerel sorunlara yönelik makale yazan yok gibi.

Bilim insanlarımızı ülke sorunlarına yabancılaştırdığımız gibi şimdi üniversitelerimizi karşılığı olmayan sıralamalarla oyalıyoruz.

Yerel tohumları yok edip hibrit tohuma geçildi. Sonra da eyvah eyvah deyip yerel tohum arayışına girdik.

Üniversite sıralamalarında önemli olan başkalarının kriterleri ve öncelikleri değil, evrensel değerler ve

LGS oldu bitti, sırada YKS var.                           

ÖSYM ve MEB’in yaptığı sınavlara milyonlarca öğrenci giriyor.

Onlarla birlikte velilerinin tüm yaşamı da sınavlara endeksli hale geldi. Peki, kazanmayanlar mutsuz da kazananlar mutlu mu?

Keşke gönül rahatlığıyla kocaman bir ”evet” diyebilseydik ama nafile.

Çocuklarımızı çok yoruyoruz ve pek çoğunu da hayata küstürüyoruz.

Amaç elbette bu değil ama gelinen nokta bu.

İşte bu yüzden sınavlardan ağzı yanan herkes taşın altına elini koymalı ve çocuklarımızı da velilerimizi de artık bu “bela”dan kurtarmalıyız.

Bu o kadar zor mu? Kesinlikle hayır.

Yaklaşık 1 milyon öğrenci ve velileri için “en zor gün” öyle ya da böyle geride kaldı. Genel kanı “Çok zor olmayan bir sınavdı. Fen Bilimleri belirleyici olacak” şeklinde.

Bu da demektir ki, belli puan dilimlerinde yığılmalar olacak ve kayıt süreci her zamankinden çok daha zor geçecek.

Dünkü sınavda 1 milyon öğrenci yarıştı, kontenjan 200 bin civarında ve mutlaka artırılması gerekiyor. Yoksa moral bozmanın ötesine geçilmez! Sınavla alan okulların toplam kontenjanı geçen yıl 206 bin 414’tü. Anadolu liselerinin 71 bin 22, fen liselerinin 40 bin 470, sosyal bilimler liselerinin 10 bin 740, Anadolu imam hatip liselerinin 42 bin 356, mesleki ve teknik Anadolu liselerinin ise 41 bin 826 kontenjanı vardı.

Bu yıl ne kadar olacak henüz belli değil ama bu civarda olursa şaşırtıcı olmaz.

Kontenjanların hepsi dolsa ve kazananların hepsi istediği liseye girse bile görünen o ki sınava giren her 5 öğrenciden 4’ü üzülecek. Bu yüzden kontenjanların olabildiğince artırılması gerekiyor. Yoksa çok başarılı öğrenciler bile

Sorduğunuz ya da sormadığınız her soru sizin kimliğiniz gibidir. 

Karakterinizi, derinliğinizi, zarafetinizi ve en önemlisi de farkındalığınızı ortaya koyar. Ya da yerin dibine batırır. 

Tabii eğer ki soru sorarsınız!.. 

“Söz gümüşse, sükût altındır” diyenlerdenseniz, tamam başınız hiç ağrımaz ama sıradanlaşmanın yolunu da açmış olursunuz. 

Eğitim sistemimize ne zaman çeki düzen verilmeye kalkılsa, “Soran, sorgulayan, fikir üreten nesiller yetiştirmektir” diye söze başlanır. 

Peki, bir nebze de olsa bunu gerçekleştirebildik mi? Evet demek mümkün değil… 

Soran değil, sormayan! 

Soran değil ama sormayan nesiller yetiştirmek için elimizden geleni yaptık. 

Yeşil Bursa, adeta Beton Bursa olmuş. Rengi, her geçen gün daha da grileşiyor. Tarihi kimliğini ise birkaç nokta dışında kaybetmiş gibi...

Bursa’ya yeni bir ses, bir soluk getiren Bursa Teknik Üniversitesi (BTÜ) ise genç, dinamik, üretken, yenilikçi, iddialı, keyifli ve bir o kadar da yeni olmanın getirdiği sıkıntılarla iç içe olan ama gelecek vaat eden bir üniversite...

2010’da kurulmuş, 12 bine yakın öğrencisi var.

Sloganları “Yenilikçi Devlet Üniversitesi”.

Peki, bu söylemin altını dolduruyorlar mı yoksa slogan olarak mı kalmış?

İTÜ, ODTÜ, KTÜ, Erzurum Teknik, Eskişehir Teknik, Gebze Teknik, İskenderun Teknik, İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Konya Teknik varken, en gençleri olarak Teknik Üniversiteler Birliğini kurmak konusunda öncü ve ev sahibi olduklarına göre “yenilikçi” sayılabilirler.

Eğitim, teknoloji, araştırma ve üniversite-sanayi iş birliği konusunda attıkları adımlara bakıldığında “yenilikçi” kimliklerine yönelik ilerici adımlara fazlasıyla rastlıyorsunuz.

&Ou