Abbas Güçlü

LGS’de en zor süreçlerden birisi de tercih dönemi. Bir yanda hayaller, öte yanda puanlar. Birbiriyle örtüşen o kadar az ki.

Tüm soruları cevaplayan şampiyonlar bile ekonomik koşullar nedeniyle istediği okula girememenin üzüntüsünü yaşıyor.

Başarılı öğrenciler için üniversitelerde var olan kontenjanlar liselerde neden yok?

Ekonomik durumu yetersiz olanlara elbette burs verilmeli ama başarı olup da ücreti ödeyemeyecek durumda olanlara da şans tanınmalı.

Türkiye şampiyonları bile istediği okula gidemiyorsa, onlarca neden bir yana, bu bile sistemin sorgulanması için yeter de artar.

Asıl sorun, bu sorunu kimin çözeceği?..

Kontenjanlar?

Bir milyon öğrencinin kaçı için kontenjan var, kaçı “O zaman ben bu sınava niye girdim?” noktasına gelecek, hep birlikte göreceğiz.

Öğrencisinden öğretmenine, velisinden politikacısına, işvereninden çalışanına hemen herkesin daha iyi bir eğitim isteği söz konusu.

Peki o zaman neden sürekli patinaj yapıyoruz?

Eğitimin ve çocuklarımızın,
dolayısıyla ülkemizin geleceği söz konusu olduğunda bile tek ses, tek yürek olamıyorsak hangi konuda olacağız?

50 milyona aşkın öğrencisi, velisi, öğretmeni, üniversite öğretim elemanı ve diğer paydaşları ile eğitimden büyük bir aile mi var? Yok.

O halde yeni eğitim sistemleri oluşturulurken neden bu büyük aileye de söz hakkı verilmiyor?.. Şimdi değilse ne zaman, tek ses, tek yürek olup eğitimin, çocuklarımızın ve ülkemizin geleceğine sahip çıkacağız?..

En iyi miras!

Bir anne, babanın çocuklarına bırakacağı en iyi miras eğitimdir. Bu dün de böyleydi, bugün ve yarın da farklı olmayacak. Peki, genel algı da bu yönde mi? Keşke öyle olsaydı.

Öğretmen atamaları, LGS, YKS, KPSS, öğrenci affı, mülakat, liyakat ve 9. sınıflara telafi düzenlemesi, şu günlerde en çok konuşulan konular. Temel sorunlar, köklü çözümler gerektirir. 

Günü kurtarmaya yönelik projeler maalesef kalıcı olmuyor, sorunları sadece öteliyor ama bir türlü bundan vazgeçemiyoruz. Oysa sorunlar da belli çözüm yolları da ama nedense bir türlü yol alamıyoruz! 

Devlet ya da bir hükümet politikası olsa her şey çok daha kolay olacak. Gelen her bakan kafasına göre değişiklik yapmayacak, yapamayacak. Adı üstünde Milli Eğitim Bakanlığı. 

Lider zirvesinde anayasa ve ekonomik konular kadar eğitime de keşke yer verilse. Hazine ve Maliye Bakanı Şimşek gibi Milli Eğitim Bakanı da keşke muhalefeti bilgilendirse, görüş alışverişinde bulunsa. Çünkü bu makamlar sadece bugünü değil, geleceği de ilgilendiriyor!.. 

Öğretmen atamaları 

Örneğin öğretmen yetiştirme, atama ve kariyer sistemi. Mülakat konusunda kıyametler koptu ama yola devam.

Sayılı günler çabuk geçiyor.

Tatil, öğrencilerin pek çoğu için daha uzunca bir süre devam edecek olsa da sınava girenler için asıl zor günler, tercih ve kayıt süreciyle birlikte başlayacak.

Öğretmenlerimiz için hizmet içi eğitim, yeni atanacak olanlar için ise mülakatlar, görünen o ki oldukça sıkıntılı geçecek.

Liselere Giriş Sınavı (LGS) sonuçları ay sonunda, Yükseköğretim Kurumları Sınavı (YKS) sonuçları da takvime göre 17 Temmuz’da açıklanacak. Peki, öğrencileri ve ailelerini nasıl bir tablo bekliyor?

LGS’ye bir milyonu aşkın öğrenci girdi. Sınavla öğrenci alan liselerin toplam kontenjanı, meslek liseleri ve imam hatipler de dahil 200 bin civarında. Yani merkezi sistemle yerleştirmeye fazla bel bağlamamak gerekir. Şimdiden okul aramakta yarar var. Yoksa yakın çevrenizde çocuğunuzu gönül rahatlığıyla gönderecek bir okul bulamayabilirsiniz. Hem de iyi bir LGS puanı ve iyi bir diploma notu olmasına rağmen!..

Kolej ücretleri her zamankinden çok daha fazla cep yakacak ama

Hemen her yıl büyük orman yangınları yaşanıyor ve kahroluyoruz. Meğerse o madalyonun sadece görünen yüzüymüş. 

Böcek, mantar ve diğer zararlılar nedeniyle kaybettiğimiz orman alanlarımız, yangınlarda yok olan orman alanlarımızın üç katıymış. Kestane ve çam fıstığı benzeri ağaçlarımızın neredeyse bazı bölgelerde yüzde 90’ı yok olmuş!.. 

Duyunca dondum kaldım... Konunun uzmanı Bursa Teknik Üniversitesi Orman Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Oğuzhan Sarıkaya Hocamızdan gelinen korkunç tablonun bir analizini yapmasını istedim. Daha da ürktüm, üzüldüm ve bu konuda daha neler yapabiliriz arayışına girdim. Konu önemli, hem de çok önemli ve yediden yetmişe hepimizi yaşamsal anlamda ilgilendiriyor. Söz hocamızda: 

Dışarıdan geliyor! 

“Ormanlarımızda bulunan birçok zararlı böcek ve patojen organizma yoğun insan faaliyetleri ve çevresel değişim faktörleri sonucunda zarara neden olmaktadır. 

Bu zararlıların yayılış alanları hızla değişmekle birlikte zararlı tür listelerine her

Hemen her konuda sızlanmak için o kadar çok gerekçemiz var ki sevinmeye, mutlu olmaya, bayramlaşmaya sıra gelmiyor.

Huzur, her şeyden çok daha önemli hale geldi. Evet, eskiden her şeyimiz yoktu ama huzurumuz, dostlarımız, sevinçlerimiz vardı. Sanki asıl özlediğimiz onlar…

Bayramlar ulusların kimlik kartları gibidir. “Arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim” özdeyişinde olduğu gibi bayramlara bakarak uluslar hakkında öngörülerde bulunabiliriz…

Milli ve manevi bayramlarımıza bir de bu pencereden bakmakta sonsuz yarar var ama ara ki eski bayramların tadını bulabilesiniz.

Nasıl ki eski öğrencilik yıllarının, eski domateslerin, eski İstanbul’un, eski dostlukların, eski tatillerin tadı kalmadıysa, bayramların da eski tadı yok.

Bizler büyüdük de mi böyle oldu yoksa her şey çok mu değişti?

Çocukluğumuza mı özlem duyuyoruz yoksa kaybettiklerimize mi üzülüyoruz?

Şimdiki çocuklara, gençlere bakıyoruz. Bayram falan umurlarında değil. Tıpkı yeni bir şeyler almanın keyfine varamadıkları gibi...

Ekonomideki sanal mutluluk gibi eğitimde de sınıfta kalmanın olmadığı pembe yıllar yaşadık. 

Baktık olmuyor acil önlem paketleri üst üste gelmeye başladı. 

Bir yanda tasarruf tedbirleri ve vergiler, öte yanda sınıf tekrarı. 

Afalladık, şaşkına döndük. 

Sürdürülebilir olmadığını bilsek de bir kazanıp üç harcamaya, üretmeden tüketmeye, hiç ders çalışmadan sınıf geçmeye öylesine alıştık ki, sonrasını hiç düşünmedik. 

Sonra bir anda hadi bu kadarı yeter denildi ve fabrikaya ayarlarına dönülmeye başlandı. Zor gelen işte bu. Bugünkü karneler Lise 1’leri, gelecek yıllarda da üst sınıfları şoke edecek. Tıpkı sürekli eriyen maaşlarıyla hayata tutunmaya çalışan emeklileri olduğu gibi… 

Nerede hata yaptık? 

Bu noktada kabahatli arıyorsak, hepimiz kabahatliyiz. Kolay hayat hepimizin hoşuna gitti. 

Sınav maratonu her ne kadar sona erse de öğrencilerin de velilerin de heyecanı hâlâ dorukta. 

Görünen o ki sonuçlar açıklansa da rahatlamayacaklar. Tam tersine heyecanın yerini bu kez “Ya kazanamazsam”, “Ya istediğim yere giremezsem” tedirginliği alacak. 

Her şey yolunda giderse ve istediği üniversitenin, istediği fakültesine girenleri, bu kez de kayıt, barınma, ulaşım, burs ve yeni bir çevre gibi hayati sorunlar bekliyor ki, her biri, her gün yeni bir stres kaynağı olacak. 

Adaylar değişse de kırk yıldır bu tabloyu çok yakından izliyor, adaylar ve aileleriyle birlikte aynı heyecanı paylaşıyoruz. 

Artık yeterince deneyim kazandığımız için sürekli olarak “Sakin olun” önerisinde bulunuyoruz ama çoğu zaman “Uzaktan gazel okumak kolay. Gelecek sizin geleceğiniz değil bizim geleceğimiz” diye ters tepiyor. 

Oysa sonraki yıllarda üniversite de bitip taşlar yerli yerine oturduğunda, bu kez aynı tavsiyeleri kendileri yapıyorlar… 

“Panik olmayın” 

Lise ve üniversiteye hazırlarken bizi izleyen oku