Uzay Gökerman

Erol Hoca, hafta içinde Samandıra’da yaptığı toplantıda “oyun planı yok” eleştirileri üzerine çok imalı bir cevap verdi; “oyun planımız yok, çıkıp tesadüfen maç kazanıyoruz, o kadar gol atıyoruz.”

Dünkü Yeni Malatya maçını 1-0 bile kazanmış olsaydı öyle ya da böyle bu açıklaması futbol kamuoyu için yeterli olacaktı.

Ancak üst üste Konyaspor, Beşiktaş’tan sonra Yeni Malatyaspor’a da kaybedince işte bu cevabın ayakları havada kaldı.

Bundan 30-35 sene önce sezonun tam da bu zamanlarında gazetelerde şöyle başlıklar atılırdı?

“Ne olacak bu Fenerbahçe’nin hali?”

Yıllar sonra aynı soruları düşündüren bir Fenerbahçe gerçeği ile karşı karşıyayız.

Peki, Fenerbahçe’nin sorunu ne?

Oyun planı mı yok?

Dün gece Paris’te belki de UEFA’nın en büyük skandallarından biri bütün dünyanın gözleri önünde patlak verdi.

Sorumluluğu altında görevlendirilmiş hakem grubu tüm futbol kamuoyunun gözleri önünde, UEFA’nın en önem verdiği ırkçılık konusunda bir insanlık suçu işledi.

4. hakem, hakeme Webo’yu işaret ederek ve ırkçı bir söylemle “bu oyuncunun atılması gerektiğini” ifade ederken; hakem, 4. hakemi uyarma gereği duymaksızın Webo’ya direk kırmızı kart gösterdi.

Bu durum karşısında başta Başakşehirli oyuncular olmak üzere ve gelişmeleri yakından takip eden PSGli oyunculardan Mbappe, Neymar ve Kimpembe tepki göstererek hakemleri protesto ettiler.

Başakşehirli oyuncular soyunma odasına giderken, PSGli oyuncuların da önemli bir kısmının buna destek verdiğini öğrendik.

Bu durum çok büyük bir skandaldır ve UEFA’nın sorumluluk alanındadır.

UEFA nasıl kulüplere standyumun çevresi dahil her şeyiyle sorumluluk yüklüyor ve olası her türlü olayda bunun hesabını soruyorsa, kendi sorumluluk alanında gelişen bu büyük skandalın hesabını vermelidir.

Üzücü olan olayın canlı şahitleri futbolcuların tepkilerine rağmen durumun ne olduğunu anlayamamış başta yayıncı kuruluş yorumcuları olmak üz

Maçın ilk yarısını izlerken özellikle, Fenerbahçe’nin birinci golden sonra nasıl etkisizleştiğini, oyuncuların senkronizasyonsuz, akordu bozuk bir müzik aleti gibi sahada oynadıklarını, uyumsuz oyuncuların üst üste 3 pas bile yapamayan takım görüntüsünü ve nedenlerini kafamda evirip çeviriyordum.

Sonra ikinci yarı başladı, oyun aynı tempoda sürerken maçın 56. Dakikasında Fenerbahçe’nin ceza sahası içindeki bir hava topu mücadelesinden sonra ortalık karıştı.

Bu dakikadan sonra devreye hakem Ali Palabıyık girdi.

Ali Palabıyık maçın akışında gelişen pozisyonda Denizlisporlu oyuncuların yaptığı faul itirazlarına, sanki her şeyi görmüş gibi karşılık verdi ve oyunu başlattı. Top bir süre oyunda kaldıktan sonra VAR’dan gelen uyarı ile maçı durdurdu ve tavsiye üzerine pozisyonu izlemeye karar verdi.

O sırada yanından geçerken Serdar Aziz belki de derdini anlatma telaşı ile Ali Palabıyık’a bir şeyler söyledi.

Ve Ali Palabıyık durdu, geri döndü ve Serdar Aziz’e sarı kart gösterdi.

Çok değil en fazla bir dakika sonra, pozisyonu izleyip penaltı kararı verdikten sonra da Serdar Aziz’e ikinci sarı kartı göstererek oyundan attı.

Akıllara gelen ilk soruyu soralım.

Beşiktaş, bütün defolarını, açıklarını, hatalarını gösterdiği bir rakip oldu Fenerbahçe’ye.

Sezon başından itibaren öncelikli olarak Fenerbahçe’nin bir oyun planına bağlı oyun oynaması, oyuncu çeşitliliğinin kolaycılığına kapılmaması, maçı oyuncu değişiklikleri üzerinden kurgulamaması üzerine cümleyi hep farklı şekillerde kurarak anlatmaya çalışıyorum.

Hatta 5 oyuncu değişikliğinin teknik direktörleri kolaycılığa alıştırdığını da ekliyorum.

Erol Bulut geride kalan 9 haftayı bir şekilde geçirdi; cepten yedi. Daha önünde 30 hafta var, hiçbir şey bitmiş ve sona ermiş değil ancak Fenerbahçe’nin hala çok önemli eksikleri bulunuyor.

Öncelikle, Fenerbahçe henüz savunma yapmayı öğrenemedi.

Alanyaspor’un 3, Galatasaray’ın 7 gol yediği bir ligde 13 gole ulaştı, daha nereye gideceği belli değil.

Fenerbahçe’nin sabit stoperlerinin kim olduğu konusunda bir fikir birliği var mı?

Beşiktaş karşısında yenilen gollerin tamamını bu takım antrenmanda yese ona ceza vermek gerekir.

Öncelikle, yaklaşık 20 gündür Covid-19’a karşı bir mücadele verdiğimi, yazı ve yorum yapamadığımı belirterek başlamak istiyorum. Bu süreçte arayarak, mesaj ve mail atarak durumumu takip eden dostlara buradan teşekkürlerimi iletiyorum. Sağ olun.

Milli Maç arası bitti artık Mart ayına kadar Süper Lig’de başbaşa her hafta futbolun olduğu dolu dolu günler yaşayacağız.

Fenerbahçe Milli ara öncesine Konyaspor yenilgisiyle girdi, Genlerbirliği galibiyetiyle de yeniden yarışa döndüğünü ilan etti.

Futbolda 5-1 neresinden bakılırsa bakılsın görkemli bir skordur. Çünkü futbolun esas amacı goldür ve bunu güzelleştirdiğinizde iyi ve doğru bir iş çıkarmışsınız demektir.

Fenerbahçe’nin tüm golleri birbirinden güzeldi. Gol vuruşları futbolcuların kalitesini gösterdi.

Perotti’nin kazandırdığı akıl dolu penaltı devreye girerken tam zamanında geldi.

Sosa’nın 47. Dakikada belki de maçı kopartan golü de ta en başından sonuna kadar hazırlanışı itibarıyla Süper Ligin üst seviye gollerinden biri oldu.

Sosa’nın bir duran top organizasyonunda Serdar Aziz’e gönderdiği ve onun da bekletmeksizin Ozan’a ilettiği pas sonrasında gelen sayının satrançtaki karşılığı Çoban Matıdır.

Fenerbahçe golü 52. Dakikada yedikten sonra Antalyaspor kalesine yoğunlaştırdığı ataklara bakalım.

Dakika 56; sol kanattan gelen köşe vuruşuna Tisserand müthiş bir kafa vuruşu yapıyor, az farkla dışarı çıkıyor.

57. dakikada Caner korner kullanıyor, top Samatta’nın kafasıyla buluşuyor ve üstten kaçıyor.

58. dakikada yine Caner’in ortasına Pelkas kafayı vuruyor, önce direk sonra da top kalecinin kucağına düşüyor.

60. dakikada bu sefer Gustavo çok sert bir şut çekiyor, top direkte patlıyor.

Ve 62. Dakika geliyor; Erol Bulut oyunu durduruyor, iki oyuncu değişiklik hakkını kullanıyor.

Sosa ve Pelkas çıkıyor, yerlerine Perotti ve Cisse giriyor.

Bu soruyu bugün sormak gerekiyor; neden değişiklik ihtiyacı duydu Erol Bulut?

Fenerbahçe bir büyük maçtan fazlasını kazandı.

Evet, Fenerbahçe’nin sahasında çok uzun yıllardır Trabzonspor’a yenilmeme gibi bir serisi var ama geride kalan 4 sezondur yenemiyordu da ve buralarda kaybettiği puanlar şampiyonluk yarışlarında etkili oluyordu.

Büyük maçları kazanamayan takım görüntüsü oyuncular üzerinde baskı oluşturması muhtemel bir sonuçtu.

Bunu kırmış oldu.

Diğer taraftan Fenerbahçe’nin sahasındaki maçları kayıpsız geçmesi gerekiyor; rakip kim olursa olsun.

Bunların üzerine bir de kazanma alışkanlığına sahip takım olgusu eklendiğinde sanırım üç etki tamamlanmış oluyor.

Karşılaşma sonunda futbolcuların yüzlerinden okunan ifade tam da buydu işte.

Maçı çevirebileceklerine duyulan özgüven...

Zor sayılacak bir İzmir deplasmanından Fenerbahçe 3 puan ile dönmeyi başardı, diyebiliriz.

Göztepe zor ve güçlü bir rakip, sezon içinde bu galibiyetin ne kadar önemli ve değerli olduğu ilerleyen haftalarda daha da net olarak görülecektir.

Erol Bulut yeni gelen transferlerin de katkısıyla ilk 11’de iki yeni oyuncu tercihi ile başladı; Nazım ve Pelkas.

Soru şu; Nazım formayı bir daha Gökhan Gönül’e verir mi vermez mi?

Hücum aksiyonlarında genel görüntüsünün ortalamanın üzerinde olduğunu söyleyebiliyoruz, Nazım’ın. Savunmada Gökhan Gönül gibi yine ilk müdahale ve özellikle de ayakta kalma konusunda aksadığını belirtmek gerekiyor.

Fenerbahçe’nin yediği ikinci gol öncesinde ayakta kalmayı başarabilseydi; muhtemelen Göztepeli oyuncu Halil gole dönüşecek o ortayı bu kadar rahat yapamayacaktı.

Hücumda Nazım en az Gökhan kadar hatta ondan çok daha fazla katkı sağladı diyebiliriz ya da son olarak şöyle bağlayalım; Fenerbahçe’nin sağ kanadında birbirinin bire bir alternatifi iki oyuncu oynuyor.

Pelkas, Fenerbahçe’de ilk gol atan Yunanlı oyuncu olma özelliğini kazandı. Oynadığı bölgede formaya alternatif başka futbolcular da var. Bu nedenle önemli bir rekabetin içine gireceği