Uzay Gökerman

19 Aralık 2019 akşamı Fenerbahçe Gaziantep’ten 3 gol yiyerek dönerken ortalık bir anlamda yangın yerine dönmüştü. Bir hafta önce sahasında Yeni Malatya’ya 3-0 yenilen Fenerbahçe’de hemen herkes sorgulanmaya başlamıştı.

Emre Belözoğlu acaba doğru transfer yapamamış mıydı?

Teknik direktör seçiminde hatalı mı hareket etmişti?

Acaba Emre Belözoğlu’nun tecrübesi bu işin altından kalkmaya yetmiyor muydu?

Bir taraftan bunlar konuşulurken diğer yandan gelmekte olan zorlu rakiplere ait fikstür vardı ortada; Başakşehir, Kasımpaşa, Alanyaspor ligin en dişli takımları arasında geliyordu.

Bu kadar kısa sürede takım nasıl ve kim tarafından toparlanacaktı?

Sezon başından itibaren yazılarımı yakından takip edenler o günlerde de bunun cevabını verdiğimi hatırlayacaklardır.

Meselenin özü mücadeleden geçiyordu.

Fenerbahçe-Alanyaspor karşılaşması sonrasında “topa sahip olarak mı yoksa bırakarak mı maç kazanma” tartışmaları oldu.

Bu konuda herkesin kendine göre bir futbol anlayışı olabilir. Mesela tartışmalara katkı anlamında Mourinho’nun “3 Puanı ben aldım, istiyorsanız topu evinize götürebilirsiniz” yorumunu paylaşmak çok gerçekçi mi, çok emin olamıyorum. Birazdan detaylarına geleceğiz.

Neden?

Çünkü Mourinho’nun bu yorumunu kullananların, fiiliyatta savunma futbolu oynamıyor olsa da bazı maçlarında istediği futbol anlayışını sahaya yansıtamadığı için 2017-18 sezonunda Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’ye oynattığı futbola yaptıkları eleştirileri de unutmuş değiliz.

Her şekilde kazanmanın yolunu üretip, sahadan 3 puan ile ayrılıyorsanız kuşkusuz bunun üzerinden tartışma yürütmenin anlamı yok çünkü spor karşılaşmalarında sonuç kazanmaktır.

Ülkemiz futbolunun son 30 yılına damga vuran pragmatizm bize bunu öğretmiştir.

Ancak bunun istisnaları olsa da Avrupa’da ile aynı sonuçlara karşılık gelmediğini de biliyoruz.

Yıllar önce oynanan, dillere pelesenk olmuş, evsahibi takımın 2-1 kazandığı bir Celtic-Barcelona maçı vardır. 868’e 103 isabetli pasla topla oynama oranın %85’e %11 kaybed

Fenerbahçe’nin Yeni Malatya ve Gaziantep FK ile başlayan durağan görünümünü Başakşehir, Kasımpaşa, Alanyaspor maçlarıyla tekrar çıkışa doğru çevirdiği bakış açısıyla yoruma başlamanın doğru olacağını düşünüyorum.

Bir anlamda zorlu geçeceği düşünülen karanlık tünelden çıkılmış oldu.

Uzun maraton yarışlarında taktiksel dönemler olduğunu bilmek gerekiyor.

Netice, Fenerbahçe lider Beşiktaş’ın sadece bir maç uzağında ligi ikinci sırada devam ettiriyor.

Bunlar işin pozitif, bardağın dolu tarafları.

Maç sonunda Erol Hoca “topu bilerek Alanyaspor’a bıraktık” şeklinde bir yorum yaptı.

Genel olarak da futbol kamuoyunun Alanyaspor’un topa sahip olduğu maçlarda üstün gelemediği yönünde de bir bağlantı kurgusu oldu.

Alanyaspor’un güçlü ve lider bir takım olduğu işin bilinmesi gereken gerçek tarafı.

Fenerbahçe’nin Mesut Özil özleminin bitmek üzere olduğu günler yaşıyoruz. Her iki tarafın da uzun zamandır birbirlerini istediği bir gerçek.

İlk kez Acun Ilıcalı’nın TV8‘de Fenerol kampanyası sırasında Başkan Ali Koç’u biraz da zor durumda bırakacak bir şekilde dile getirdiği “Mesut Özil’in transfer edilmesi” talebi futbolcunun Arsenal’de bu sezon bir anlamda kadro dışı kalmasının da etkisiyle bir senedir gündemdeki yerini koruyor ve her transfer döneminde de manşetlere çıkıyor.

Mesut Özil’in geçtiğimiz günlerde sosyal medya hesabından yaptığı İstanbul Boğazı paylaşımı bir anda ortalığı kasıp kavurmaya da başladı.

Buraya kadar her şey normal gözüküyor olabilir ancak yine de insan soramadan edemiyor kendisine; “Mesut Özil neden bu sezon Arsenal’de oynamadı, kadro dışı kaldı?"

Taktik gerekliliklerden ötürü müydü yoksa bir dönem takım arkadaşı olan Mikel Arteta ile arası mı açılmıştı?

Peki biraz araştırmacı gazetecilik yapalım.

Mesut Özil’in kariyerindeki ilk düşüş 2014 yılında Dünya Kupasını kazanmasına büyük katkısı olduğu Almanya Milli takımından dışlanmasıyla başlamıştı.

Kuşkusuz bu dışlanmanın nedeni futbolcunun, futbolundan kaynaklanmıyordu.

Maç kadroları açıklandığında hemen herkes Fenerbahçe’nin sol bekinde kim oynayacak diye kendine sormuştur sanırım. Cevap verilmesinin çok kolay olmadığı ilki peşinden “acaba Fenerbahçe 3’lü savunma düzeninde mi sahada olacak?” sorusunu da getirmiştir diye tahmin ediyorum, çünkü ben bunu kendime sordum.

Sadık oynuyordu.

Ayrıca kulübede Sosa, Cisse, Samatta olmasına karşın; Sinan Gümüş ve Thiam hamlesi de yapmıştı Erol Bulut.

Kasımpaşa’nın Galatasaray ve Trabzonspor’u yendiğini, Başakşehirle de geçen hafta uzun süre 10 kişi kaldığı maçı berabere bitirdiğini hatırlatarak; Fenerbahçe’nin nasıl bir takımla oynadığını da buraya ekleyelim.

Erol Bulut bir kumar mı oynuyordu?

Kuşkusuz bu kadroya bakıp maç sonunda ne şekilde yorum yazacağını hesap edenler bile olmuştur.

Ancak filmin sonu öyle gelişmedi.

Nedeni ile ilgili de küçük bir ipucu vereceğim.

Başakşehir, Fenerbahçe’nin kaybettiği takımlara göre çok daha donanımlı ve iyi olduğunu söylememiz gerekiyor. Sahanın her bölgesinde oyunu bilerek oynuyor; kazanırken de kaybederken de.

Bu sezon Şampiyonlar Liginde çok sert bir grupta hakkını vererek mücadele verdi.

Ülkemizin gerçekleri malum hafta içi hafta sonu maç temposunu kaldıramıyor. Başakşehir buralarda çok takıldı, hatta kaybetti. Ancak mücadale gücünü düşürmedi. Tüm istatistiklerde, takımın lig tablosundaki yerine bakılmaksızın ilk üç sırada bulunuyor. Belki Şampiyonlar Liginde oynamasa bugün ligdeki pozisyonu da çok farklı olabilirdi.

Maça da çok iyi başladı, götürdü. 71. Dakikada bir pozisyon sonrası hakem kararları sonrası kırıldı. Buraya daha sonra detaylı bir şekilde geleceğiz.

Fenerbahçe’nin içinde bulunduğu durum malum.

Freni boşalmış kamyon gibi yokuş aşağı inen bir halde çıktı Başakşehir karşısına.

Spor medyasındaki kimi yorumculara göre Erol Bulut’un son maçıydı.

Üstüne geniş kadro gerçeğine karşın maç kadrosuna dahil edilemeyen sakatlar ve kadroda bulunmasına rağmen yine yüzde yüz hazır olamayanlarla, oynayanların da hem formsuz, hem moralsiz hem de psikolojik baskı altında olduğunu alt alta ek

Gaziantep FK Süper Ligin en irrasyonel takımı ve başındaki teknik direktör Sumudika sahadakilerden belki daha da fazla.

Sezona beşli savunma dizilişiyle başladı, onu 3’lüye dönüştürdü. Önce Beşiktaş’ı, geçen hafta Başakşehir’i yendi, dün akşam da Fenerbahçe’yi 3-1 ile geçerek tek yenilgi ile hızla zirveye doğru ilerliyor. Nereye kadar gider bilemiyorum ama buraları çok karıştıracağı ve etkileyeceği kesin. Galatasaray ilk hafta değil de şu sıralar karşılaşsaydı Gaziantep’i geçemeyebilirdi.

Fenerbahçe geçen hafta travmatik bir yenilgi aldı. Bu, zirve yarışında pek ala tolere edilebilecek bir sonuç olmasına rağmen, psikolojisini yönetemediğinden hep buralarda sorunlar yaşıyor.

Hafta içi birçok etkeni birbiriyle ilişkilendirerek tartışmıştık hatırlarsanız.

Buradaki güncel en önemli konu psikolojidir dersek hatalı bir yerden başlamış olmayız.

Kuşkusuz Fenerbahçe’nin şu an nereye elinizi atarsanız sorun haline gelecek bir hali de var.

Ama unutmayalım Konyaspor maçı öncesine kadar bu takım şampiyonluğun favorisiydi. İddia oranları güncellendi mi bilmiyorum ama ilk sırada Fenerbahçe vardı. O gün Fenerbahçe için tersini iddia etmemiş olanların kusura bakmasınlar bugün

Spor medyasının temel sorunlarından bir tanesi eleştirme paradigmasını yanlış yapılandırmış olmasıdır.

Eleştirmek sadece yıkmak, yok etmek şeklinde algılanıyor.

Aslında sorun doğruyu bulmaktır; bu yazının içinde denemesini yapıp, göstermeye çalışacağım.

Kimseler çok bilmez 2010-11 sezonu devam ederken Aykut Kocaman’ın oynattığı futbol, taktik ve oyuncu tercihleriyle ilgili çok ağır eleştirilerim olmuştu.

İşler kötü gidiyor, bir tekme de biz vuralım gayesi amacıyla yapılmış bir eleştiri değildi bu ve kuşkusuz Aykut Kocaman’a da ulaşmamıştı.

Zaten bu yazılar futbolcular ve teknik direktörlerden önce siz okuyucular için yazılıyor. Mesele öncelikli olarak sizin-bizim futbolu izleme, değerlendirme, yorumlama şeklimizle ilgilidir. Doğru yaklaşımlar elbette karşılığını olgun tartışma içinde bulur ve hedefine ulaşır.

Yorumculuk kariyerini teknik direktör ve futbolcuların kariyerlerini bitirmek üzerine kurmuş kişiler bulunuyor medyada. Onlar için amaç doğruyu bulmak değil. Ne kadar çok sorun ve aşağılanacak mesele olursa o kadar çok konuşacak konuları oluyor ve bu şekilde bir kariyer yaratılıyor.

Futbol zaten sorun demek, hele ülkemiz gerçekleri göz önüne alındığında kariye