Uzay Gökerman

Derbinin ilk yarısı tamamlandığında Fenerbahçe tarafında şöyle bir görüntü vardı; sanki bu onbir ilk defa bir araya gelmiş ve sezonun da ilk maçına çıkmıştı.

Beşiktaş’ı da rakibinden ayıran en birincil özellik de buydu. Gözleri kapalı, ezbere, önemlisi de hızlı bir pas trafiği yapabilen, kaleye çok rahat gidebilen bir ekip görüntüsündeydi, siyah beyazlılar.

Kuşkusuz bunun çok önemli sebepleri var.

Tamer Bağlan geçen gün Twitter’da çok önemli bir veri paylaştı.

Fenerbahçe, 29 lig maçına 28 farklı 11’le çıktı.

Bu sayı Galatasaray’da 25, Beşiktaş’ta 24.

Tabii bunun alt detaylarını da çalışmak gerekiyor. Farklı onbir derken 1 oyuncu mu değişmiş, 2,3 yoksa 5,6 mı?

Fenerbahçe’nin temel sorunlarından birinin takım kurgusunu oturtamadığı artık çok net görünüyor.

Galatasaray, 2 hafta önce Ankaragücü deplasmanında kötü oynayarak maçı kaybetti; teknik direktörü başta olmak üzere çıktılar “kötü oynarız bu ayrı bir konu, biz adalet istiyoruz” diyerek neredeyse her tarafı inletti. Maç oynanmadan önce Ankaragücü ligin sonuncusuydu.

Fenerbahçe dün ligin sonuncusuna sahasına yenildi; hakem hatalarının hatta VAR’ın tartışmalı kararları vardı. Erol Bulut biraz üzerinde durdu, geçti.

Fenerbahçe’nin yöneticileri yine hafta içindeki belirsiz bir güne randevu verirken; elde bir tablet, derdini anlatmaya çalıştı.

Sanki FBTV diye bir televizyonu yok.

Ama çağdaşlaşacağım, dijitalleşeceğim diye televizyonunu yok etmeye, YouTube’da bol eğlenceli içerikler üretmeye soyunursan, işine en fazla yarayacağı günde pozisyonu da tabletle anlatırsın.

Bu kaçıncı mağduriyet? Kaç çizgide kaldı Fenerbahçe’nin golleri?

Daha dramatik olanı da dünkü maç için kimse Fenerbahçe yöneticisinin açıklamasını dinlemiyor, konuyu saha içindeki yetersizlikle kestirmeden kapatıveriyor.

Çünkü atı alan Üsküdar’ı geçmekle kalmadı, Bağdat’a vardı.

Bu sezon futbol kamuoyu çok ilginç bir genel durum değerlendirme ve yorumlamasında bulunuyor.

Fenerbahçe’nin kazandığı maçlardan sonra oyuncuların performansı mercek altına alınırken, puan kaybettiği karşılaşmalarla birlikte ortalık Erol Bulut eleştirisiyle doluyor.

Ezeli rakibindeyse durum daha farklı; Galatasaray eğer bir karşılaşmadan yenik ayrılmış veya puanlar kaybetmişse o gün oyuncu performanslarının istenilen seviyede olmadığı konuşulur, futbolcular yerden yere vurulurken, kazandığı bir maç sonrasında da Fatih Terim’e dair teknik taktik güzellemelerden geçilmiyor.

Fatih Terim büyük bir kariyer ve Galatasaray’a göreve geldiği son dönemde bugün itibarıyla 1173. Gününde teknik direktörlük yapıyor. 139 maça çıktı; 78G, 26B, 35M aldı. Oynadığı karşılaşmalarda yenilgi oranı %25.

Erol Bulut teknik direktörlük kariyerinde 3. Takımını çalıştırıyor ve 4. Senesi. Fenerbahçe’de bu sezon 32 maçına çıktı; 21G, 4B ve 7M aldı. Oynadığı karşılaşmalarda yenilgi oranı yaklaşık %22.

Daha yolun başında olduğu kesin ve Fenerbahçe’nin teknik direktürü.

Aşağıda 1959 sonrası dönemde şampiyonluk yaşamış yerli teknik direktörlerin göreve başlama ve ilk şampiyonluk yaşama kariyerlerine

Bu sezona dair önemli bir istatistik ortaya çıktı, bunu paylaşarak değerlendirmeye başlamak doğru olur.

Daha önce bu konunun üzerinden geçerek bir başlık atmıştım ancak bu sefer biraz sayısal verilerle de etrafını doldurmanın zamanı geldi.

“İlk golü atma veya yeme” takımların o maçta gösterdikleri performansa direkt etki ediyor.

Galatasaray bu sezon 6 yenilgi aldı; bu maçların beşinde ilk golü yedi ve çeviremedi. Bir karşılaşmada öne geçmesine rağmen kaybetti.

Beşiktaş 5 yenilgi aldı, bu maçların dördünde ilk golü yedi ve çeviremedi. Trabzonspor karşısında öne geçti ama kaybetti ve sadece Göztepe’yi geri düşmesine rağmen yenmeyi başardı.

Trabzonspor 6 yenilgi aldı, bu maçların beşinde ilk golü yedi, Fenerbahçe’ye karşı sezonun ilk karşılaşmasında öne geçmesine rağmen kabettti. Rizespor ve Beşiktaş maçlarında geri düştü ama kazandı.

Ve Fenerbahçe... 6 yenilgisi var, tamamında geri düştü ve çeviremedi. Ancak Rizespor, Trabzonspor ve Başakşehir maçlarında geriye düşmesine rağmen sahadan 3’er puanla ayrılmasını bildi.

Bu veriler önemli; ilk golü yiyen takım kim olursa olsun zorlanıyor. Galatasaray, Ankaragücü karşısında aldığı yenilgi sonrasında ortalığı ayağa kaldırdı

Her ne kadar öncesinde Caner’in Trabzon’a götürülmeyeceği ve Ozan Tufan’ın da büyük bir ihtimalle yedek soyunacağı bilgileri Samandıra’dan kamuoyuna fısıldanmış olsa da ilk on birler açıklandığında Mert Hakan ve Sosa’yı merkezde görenler orta alandaki mücadeleyi Fenerbahçe’nin asla kazanamayacağı yönünde fikir beyan etmişlerdir.

Ancak şöyle bir de gerçek var; diyelim ki sezonun ilk maçı ve Erol Bulut orta alanı Mert Hakan ve Sosa’ya bıraktı.

Kim itiraz ederdi?

Geçen sezon Sivasspor’un Fenerbahçe’yi 3-1 yendiği karşılaşmada Mert Hakan, Trabzonspor’un da Fenerbahçe’yi 2-1 yendiği maçta da Sosa’nın oynadığı bölge yaklaşık olarak burasıydı ve kimse o karşılaşmalarda futbolcuların yaptığı görevi yadırgamamıştı.

Zaten Fenerbahçe transferleri de buna göre yapmış olmalıydı.

Fakat sezon öyle bir şekil aldı ki, her iki oyuncu da gösterdikleri performanslarından ötürü çok ciddi eleştiri aldılar, neredeyse değerleri yarıya hatta daha da altına düştü.

Erol Bulut’a yöneltilenler de bunun kat be kat üzerindeydi.

Bundan 5 sene önce bana gelen bir iş teklifini değerlendirerek, hatırı sayılır büyüklükteki bir yerde işe başladım. Görevim, o şirketin projelerinde kendi profesyonel iş kolumla ilgili süreçlerin başında yöneticilik yapmaktı.

O teklifi alma sebebim kuşkusuz profesyonelliğimin gereklerini daha önceki çalışmalarımla, gösterdiğim performansla yerine getirmemdi. Herkesin gibi.

Ancak çalışma hayatı bir ekip organizasyonu ve koordinasyonu demektir.

Herkesin görev tanımlamaları yapılmış, ne yapacağını biliyor olması önemlidir.

Çalışanlar bu çerçevede sebep sonuç ilişkilerini doğru kurgulayabiliyorsa herhangi bir projenin başarısız olması mümkün değildir.

Ben “oranın” beklentileri çerçevesinde başarısız oldum.

Çünkü içine girdiğim andan itibaren bambaşka bir yere geldiğimi, farklı beklentilere sahip bir ekiple çalışmak durumunda kalacağımı anlamıştım.

Kısa sürede oradan ayrıldım; başka bir projede çalıştım ve orayı da başarıyla tamamladım.

Fenerbahçe çok kıymetli 3 puanı bu sezon 3. defa sahasında rakibe teslim etti ve her şeye baştan başlayacağı bir noktaya kadar getirdi olayı.

Evet, Fenerbahçe İstanbul’da 5 defa kaybetti ancak Beşiktaş ve Galatasaray yenilgilerini bu sınıflandırmanın dışında tutabiliriz diye düşünüyorum. Mesele Konyaspor, Yeni Malatya ve Göztepe maçlarını kazanamamış olmaktır.

Bir kere daha Şubat Fenerbahçe için travmatik bir hal aldığı ay oldu. İki yenilgi aldı ve Türkiye Kupasından elendi.

Peki yıllardır neden buraları geçemiyor ya da yönetemiyor?

Bugün yönetimde olanların yıllar önce eski yönetime yönelttikleri en net eleştiriler buralardaydı.

Döndü dolaştı aynı yere geldi Fenerbahçe?

Neden?

Öncelikle şu sorunun cevabını arayalım,

“Fenerbahçe’nin en çok ihtiyaç duyduğu şey ne” diye bir anket yapılsa ve orada iki seçenek verilse, birincisi 3 puan, ikincisi iyi futbol denilse hangi şıkkı işaretlerdiniz?

Siz bu soruyu düşünürken, devre arasında yayıncı kuruluşta ilk yarının nasıl oynandığının Karagümrük’ün futbolu üzerinden yorumlandığının notunu düşelim buraya.

Karagümrük oyunu kendi sahasında kabul ettiği için bu maçı kazanma ihtimalinin olmadığı konuşuluyordu.

İkinci yarının nasıl yorumlandığını bilmiyorum.

Ancak genel olarak Fenerbahçe maçlarının değerlendirilmesi iyi futbol, rakip nasıl oynamış ve hakemin katkısı nasıl olmuş üzerinden yapılır. Sezonun yarısını geçtiğimiz bu günlerde hepimiz bir ucundan tutarak böyle yorumlamaya devam ediyoruz.

Dün akşamki karşılaşma tüm bu duygu ve düşüncelerin çarpışacağı ve birbirini çelişkiye düşüreceği bir mücadeleye sahne oldu.

İlk yarı Fenerbahçe’nin ağır bir üstünlüğü vardı. Karagümrük topu görmede zorlandı.

İkinci yarı 2-0’ı erken bulmanın da etkisiyle belki Fenerbahçe’nin aktif dinlenmeye geçtiği dönemde de Karagümrük’ün topa sahip olmasını ve oyununu izledik.