Tunca Bengin

Türkiye’nin, İsveç ve Finlandiya’nın NATO üyelikleri konusunda endişelerinde haklı olduğunu belirten NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg,”Şunu kabul etmeliyiz ki, Türkiye’den daha fazla terör saldırılarından acı çeken başka bir NATO müttefiki yok” diyor. Genel Sekreterin Brüksel’deki NATO karargahında gerçekleşen son NATO Savunma Bakanları toplantısı öncesinde söyledikleri de şunlardı:

“Türkiye’nin terör örgütü PKK ile ilgili endişeleri meşru endişelerdir. PKK, NATO müttefikleri, Avrupa Birliği, aynı zamanda Finlandiya ve İsveç tarafından bir terör örgütü olarak tanımlanmıştır. Oturup Türkiye’nin endişelerini ele almamız gerekir.”

NATO Genel sekreteri iyi, güzel, hoş konuşuyor da bunlar sadece kulağa hoş gelen ama bir o kadar da boş ve havada kalan sözler. Hem terör örgütü PKK konusundaki iki yüzlülük hem de türevlerini farklıymış gibi yutturmaca hesapları açısından. Çünkü Türkiye muhataplarına PKK, PYD ve YPG arasında

Bugüne dek dört kez bir araya gelen, şimdilerde de beşinci buluşmanın ısınma turlarındaki 6’lı masanın son 10 maddelik bildirisi bir taraftan adı konulmamış ittifak protokolü olarak görülürken, diğer taraftan muhalefetin halkta yeteri kadar heyecan yaratamadığı eleştirileri de var. Özellikle de en merak edilen, en çok konuşulup, tartışılan “Aday kim?” sorusunun yanıtının hâlâ olmamasından kaynaklı. Evet, öne çıkan konuşulan, tartışılan isimler var ama esen siyasi rüzgâra ve kişinin doğru-yanlış hamlelerine göre masa ayakları oynuyor ve sürekli denge değişiyor. Mesela 6’lı masanın oy oranı düşük bileşenlerinin aday olmayı çok isteyen CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığını, kendi ilk tercihleri olmasa bile, son kertede veto etmeleri zor gözüküyor. Hatta bu partilerde daha popüler adaylara nazaran Kılıçdaroğlu’nun adaylığının muhalefet içerisinde kendilerine daha fazla alan açacağını düşünenler bile olabilir. Öte yandan, anketlerde oy oranı yükselen İYİ

Siyasette altılı masanın Cumhurbaşkanı adayı kim olacak tartışması pik yapmış durumda. Özellikle de CHP lideri Kılıçdaroğlu’nun aday olup olmayacağı, adaysa da neden açıklamadığı üzerine. Çünkü Kılıçdaroğlu’nun hamlelerine, söylemlerine ve yakın çevresindeki CHP’lilerin açıklamalarına bakıldığında, aday “O” gibi ama sorulduğunda kendisi altılı masanın kararını işaret ediyor. Bunu da kimi “nezaket veya protokol gereği” kimi ise “altılı masanın kararsızlığı” diye yorumluyor. Yani Kılıçdaroğlu istiyor ama altılı masa açısından diğer olası isimlere göre kazanma şansının düşük olmasından kaynaklı endişeler var. Bu anlamda dillendirilenler de şu: Elbette mücadeleci, elbette kararlı ama kendi adına kazandığı bir seçim yok. Buna karşılık, eğer bir geçiş süreci sağlanacak ve eğer parti rozetleri çıkarılıp normalleşme süreci yaşanacak ise bunun için de en uygun aday olduğunu savunanlar da hayli çoğunlukta. Mesela “altılı masanın ilk başlardaki 4 ayağı Kılıçdaroğlu’nun

ABD’nin kurguladığı kirli oyunun bir parçası olma sıfatıyla son zamanlarda havalanan Yunanistan yine hayal peşinde. Rasyonel ve uluslararası hukuka uygun olmayan bir durumla yine saçmalıyor. Dahası, tarih boyunca olduğu gibi arkasına sığındığı ABD ve Batı ülkelerinin, özellikle de Fransa’nın gazıyla gerekirse savaş gibisinden tehditlerle bunun dozajını sahte kabadayılık boyutuna çıkarmış durumda. Hukuk tanımazlık, ağır tahrik, pervasızlık had safhada yani. Sürpriz mi? Asla... Yunanistan’ın kafası hep “şer” odaklı zaten. Her türlü şeytanlığı, fenalığı marifet sayıyor ve yaptıklarından da utanmıyor...Hatta aynen Suriye gibi insanlığa karşı suç işleyen terör örgütlerine kucak açma, onlarla iş birliği yapmaktan bile... Hem de yıllardır. Mesela terör örgütleri ASALA, PKK, DHKP-C, MLKP’yi ülkesinde barındırdı, kamplarda teröristleri himaye etti, eğitti. Yani alçaklıkta sınır tanımadı. 1990’lı yılların sonlarında Türkiye’nin kararlı çıkışları sonucunda Abdullah Öcalan’ın Suriye’den çıkarılması

TSK’nın sınır içi ve sınırın öte yakasında kesintisiz devam eden operasyonlarıyla başını ininden çıkaran terörist yok ediliyor, dağlar temizlendi, temizleniyor ama diğer yandan da bölücü terör örgütü PKK Avrupa’da palazlanıyor. Başta Fransa, Almanya, İsveç olmak üzere PKK’lı teröristlere kucak açan, koruyup kollayan, AB ülkeleri Türkiye’nin birlik, beraberlik içeren toplum sözleşmesine aykırı faaliyet gösteren kişi, kurum, örgüt cemaat ve yapıları da fonlarla destekleyerek nifak tohumları ekiyorlar... ABD’nin terör örgütüne olan sevdası, bakışı ise malum… Yani bozulması gereken daha başka oyunlar da var. Türkiye’nin İsveç ve Finlandiya’nın NATO üyeliklerine karşı duruş gerekçesi de bu zaten. “Madem müttefiklik istiyorsun, önce kendine bir çekidüzen ver, teröristlerle ilişkini kes” diyor. Hem de öyle numaradan falan değil harbiden... Çünkü terör örgütü PKK/YPG’yi açık şekilde

Suriye’deki kirli oyunu kararlılıkla adım adım bozan Türkiye daha öncekilerde olduğu gibi yeni harekât öncesinde de hem ABD hem Rusya ile eş zamanlı mücadele ediyor. Dolayısıyla sahada terörist temizliğine dönük askeri hazırlığa paralel her iki ülke ile yoğun bir diplomasi trafiği de var. Yani siyasi ve diplomatik boyutunu da es geçerek dünyanın, ABD ve Rusya’nın nabzını tutmadan bir operasyon yapmıyor. Bu bağlamda da Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu daha önce ABD’li mevkidaşı Blinken ile görüştü, dün de Rusya Dışişleri Bakanı Lavrov ile bir araya geldi… Ve bir kez daha çok net bir dille Suriye’nin kuzeyindeki terörist varlığının kabul edilemez olduğunu anlattı... Aslında buna sabır tası diplomasisi de denilebilir. Çünkü her iki ülkede 3 yıl önce altına imza attıkları mutabakattaki “PKK/YPG/PYD buralarda asla olmayacak, sığınmacıların geri dönüşleriyle ilgili ortam yaratılacak” diye Türkiye’ye verdikleri sözü tutsalardı zaten buna gerek kalmayacaktı. Ama onlar bırak taahhütlerini

Her an başlaması beklenen yeni harekatın amacı ve hedefleri net. Suriye’nin kuzeyini terörden temizlemek, güney sınırının öte yakasından ülkeye dönük tehdidi ortadan kaldırmak. Sınır boyunca 30 kilometre derinlikte oluşturulacak güvenli hatla da Suriyeli sığınmacıların ülkelerine dönüşü için uygun alan yaratmak. Türkiye’nin İsveç ve Finlandiya’nın NATO üyeliğine karşı duruş gerekçesi de çok açık. “Madem müttefiklik istiyorsunuz, önce terör örgütleriyle, teröristlerle ilişkinizi kesin” diyor. Yani Türkiye’nin duruşu ve hassasiyeti doğrudan terör örgütleri, teröristlerle ilgili ve her zamanki gibi de kartları açık oynuyor. Dolayısıyla ABD terörle, teröristle mücadele sözlerinde gerçekten samimi olsa bugün ortada sorun falan kalmayacak. Ama o terör örgütleriyle iş birliğine girip aslında NATO müttefikliği gereği yanında olması gereken bir ülkeye dönük pis hesaplar peşinde koşuyor. Onun için de Türkiye’nin

Her fırsatta Türkiye’yi hedef alan Yunanistan Başbakanı Miçotakis doğrudan savaşa odaklı tahrik ve provokasyon peşinde. Ama hiç utanmadan sıkılmadan bir de sanki tehdit altındaymış gibisinden mağdurluk palavralarıyla... Niyesi malum. Bu konuyu hem iç politika malzemesi yapma hem de devamlı gündemde tutarak AB ülkeleri ve NATO içinde kendine mazlum, mağdur ülke gibi bir algı yaratma, böylece daha fazla silah alma hatta bedavaya getirme hesabında. Bunu hep yutturdu da... Bugüne kadar Yunanistan’a herhangi bir Avrupa ülkesinden veya NATO üyelerinden “Yeter artık ağladığın, sızladığın” ya da “İstediğin silahları fazlasıyla verdik ne halin varsa gör” diyen oldu mu, var mı?.. Aksine daha fazla şımartılma söz konusu. Özellikle de ABD tarafından. Miçotakis’de o gazla saldırganlık ivmesini hepten yükseltmiş durumda. Özellikle de Türkiye’nin İsrail, Mısır, BAE ile ilişkilerinin normalleşme sürecine girmesi ve Rusya-Ukrayna krizinde NATO nezdinde Türkiye’nin itibarının daha da artmasından sonra. Dolayısıyla telaşlanan,