75

Çocuk Kitapları. Tam adı şöyle Milliyet Yayınları Çocuk Kitapları Dizisi. Ben Milliyet adını ilk böyle duydum. Çocukken yani. Rudyard Kipling’i ve Orman Çocuğu’nu, Ömer Seyfettin’i ve Kaşağı’yı, Alexander Dumas’yı ve Üç Silahşörleri, Tarzan’ı, Robinson’u, Define Adası’nı, Pal Sokağı Çocuklarını, Gülten Dayıoğlu’nun adını telaffuz edince bile insanı duygulandıran romanlarını, mesela “Dört Kardeştiler”i, ve daha nicesini de ilk böyle duydum, öğrendim. Mavi ciltli, üzeri parlak kuşe kâğıda basılı rengarenk resimlerle dolu şömizle kaplı kitaplar hâlâ baba evimde televizyonun arkasındaki rafta yan yana dizili duruyorlar. Milliyet benim için bu kitaplardı. 

Milliyet Çocuk dergisi. Kitaplar bir yana bir de her hafta sabırsızlıkla çıkmasını beklediğimiz Milliyet Çocuk dergisi vardı. Romanların, hikâyelerin çizgi roman uyarlamalarını soluksuz okurduk. Ülkü Tamer, Tarık Dursun K., Yalvaç Ural hepsi rahmetli oldu. Yüzlerini görsek tanımazdık ama imzaları kafamıza kazınmış. Mesela Yaşar Kemal’in İnce Memed’ini ben burada gördüm çocukken ilk kez. Aziz Nesin yazardı. Umur Bugay, Selim İleri, Orhan Boran, Halit Kıvanç, Tan Oral, Haldun Taner... Pıtırcık’ın serüvenleri, Evliya Çelebi, Nasreddin Hoca, Anadolu Efsaneleri, Dünyanın Dört Bir yanından, Tarihte Bu Hafta, Red Kit, Pembe Panter, Beşler Çetesi, Uzaylı Robensonlar, Moby Dick, Robin Hood, Alice Harikalar Ülkesinde, Don Kişot, Oliver Twist, Tom Sawyer’ın maceraları, Karikatürist Mıstık’ın (Mustafa Eremektar) çizdiği Uzay Çocukları.

Büyüdük ergen olduk, televizyonlar renklendi, lise bitti üniversite başlayacak müzik yapmaya, tiyatroyla ilgilenmeye şehirde ne çıkarsa izlemeye başladık. Milliyet’in Kültür Sanat sayfalarına bakardık. Bir o bir Cumhuriyet. İkisi birbiriyle yarışırdı. Sonraları kendi amatör işlerimizi duyurmak ve bu sayfalarda yer almak için neler neler yaptık. Ben bülten yazar gazeteye postalardım. Her gün açar bakarsın, çıkmış mı? Sonunda çıkar. Bir sevinç bir gurur. Bizim gibi bir amatör grubun bile duyurusunu koyarlardı. 

Ve tabii ki Milliyet Sanat dergisi. Abdi İpekçi döneminin kültür sanat atılımının meyvelerinden biri. Tiyatro, sinema, müzik, kitaplar, dosya konuları, incelemeler. Rock da olur kapakta klasik müzik de tiyatro da sinema da… 

Yıllar sonra Radikal’e girdiğimde aynı binadaki Milliyet’e sık sık çıkar kültür sanat servisinde çalışan arkadaşlarıma uğrama bahanesiyle katta şöyle bir dolanıp çocukluğumdan itibaren hayatımı derinden etkileyen işlerin çıkarıldığı servisi çaktırmadan incelerdim. 

Milliyet’e ilk girdiğimde aklımda, kalbimde hep bu anlattıklarım ve burada anlatamadığım binlerce anı vardı. Benim için Milliyet her şeyin ötesinde buydu. Kültür, sanat, edebiyat, müzik, kitaplar, çizgi romanlar, hayallerimizi gıdıklayan bir büyülü dünyanın kapılarını aralayan yer. Bir tür rehber. Yol gösterici. 

İnsanoğlunun en değerli hazinesi ve mirası; kendi yarattığı kültür ve birikim. Müzik, sinema, tiyatro, resim, heykel edebiyat, çizgi romanlar, popüler kültür… İnsanın buna ihtiyacı var, bugün belki her zamankinden daha fazla. Kimi zaman üzerime çullanan, kimi zaman kaçıp saklanan, kimi zaman yakınımda, kimi zaman uzağımda, bazen ateşli bazen suskun, belki biraz yorgun ve çekingen okurumdan biliyorum bunu ben. 

Bugün Milliyet 75 yaşında ve nice 75 yaşlar kutlayacak kim bilir... Bir noktada artık biz olmasak da bugün doğan birilerinin yolu buralardan illa geçecek. Dünya değişecek, Türkiye değişecek, mecralar zaten değişti daha da değişecek. Belki iklim ısınacak, buzlar eriyecek, ne bileyim belki bütün arabalar elektrikli, bütün besinler pestisitli olacak, ve belki havaya da para vereceğiz gelecekte ama inanın bana okurlar o zaman da sığınacağımız yer yine ve hep kültür ve sanat olacak. Siz okurlar gene orada olacaksınız. Nereden mi biliyorum? Geçmişe bakıyorum, geleceği görüyorum.