Ercan Güven

Dün akşamüstü “Kadıköy Gözlemevi’nin” bıkkın/bezgin/küskün milyonlarca gönüllüsü Fenerbahçe’nin kaybolduğu derin karanlıktan bir “sinyal” aldı ama… “Orada hayat mı var” yoksa “kuş taşa mı çarptı” birkaç haftalık incelemeyle anlaşılacak.
Fenerbahçe’nin Süper Lig macerasını bilmeyenler için dirençli, istekli olmasına rağmen haftalardır galibiyet yüzü görmeyen büyük takımları yenme alışkanlığına sahip Giresunspor sahasında 1-0’dan oyunu çevirip 2-1 galip gelmek, özellikle ikinci yarıda yakın geçmişin en iyi futbolunu sergilemek, tarihi bir mesaj sayılabilir ama Fenerbahçe bu… Tek garantisi, garanti verememesi!
HHH
Giresunspor agresif, Fenerbahçe sallanarak başladı maça… Belli ki, elendiği kupa, düşük moralleri biraz daha aşağı çekmişti Fenerbahçe’de.
Bir de üzerine ikinci dakikada gol…
Altay, 3,5 ay süren sakatlıktan sonra geçtiği kalede en seri gollerinden birini yedi ama ilk

Yok mudur babayiğit bir anket firması da kıysın parasına, yollasın anketörlerini sahaya “Sayın Ali Koç’un kalan iki sezonda takıma zirve yaptıracağına inanıyor musunuz” diye sorsun Fenerbahçelilere?..
Basit ve ucuzdur sonuçta. Sadece İstanbul yeter. Hatta Kadıköy bile eğilimi belli eder. Bir günde biter. Kapı kapı dolaşmaya da gerek yok; duysunlar, anket şirketi önünde kuyruk olur Fenerbahçeliler.
Siyaseti geçin, market rafına gofret koyarken bile anketlere yüklenilen bu coğrafyada, yokuş aşağı paldır küldür yuvarlanan koskoca Fenerbahçe’nin “yönetimi ve başkanı için nasıl bir kanaat sahibi olduğu” an itibarıyla bilinmiyor Fenerbahçe çoğunluğunun.
Başkan’dan “yarın umutları” ise hiç bilinmiyor. Tahminler, dedikodular, homurtular o kadar.
İsraf gerekmez… Ali Bey’in bugüne kadarki başarılarını sormaya gerek yok!.. Onu biz görüyoruz, istatistikler yazıyor, Fenerbahçeliler yaşıyor acı acı. Konu, dünün notu ve Fenerbahçe’nin yarını. Sorun bakalım ne diyor

Aynı umutların aynı hızla yitimi ardından, aynı hayal kırıklıkları ve aynı kurtulma çabaları, Fenerbahçe ile Beşiktaş’ı “kader arkadaşı” olmanın ötesinde, bu sezonun ikiz kardeşleri yapıyor sanki!..
İstanbul’daki futbol depreminde ağır hasar aldılar ve dubleks enkazdan çıkmaya çalışıyorlar şimdi.
Oysa, ne büyük hayallerle kesmişlerdi kurdeleyi!
Fenerbahçe 4+3 yıllık şampiyonluk hasretine son verecek, Beşiktaş hem şampiyon olacak hem de yükselişini Avrupa’da sürdürecekti.
Biri Süper Lig için gereken yıldızları topladı Kadıköy’e…Üzerine çilek yerine Mesut Özil’i koydu. Diğeri, Şampiyonlar Ligi’ni bile sırtlayacak küresel futbol yıldızları aldı bütçesine göre. Pjanic ile kendini aştı.
Her şey tamamdı…
Lakin hayaller güzel, gerçekler acıydı.

Ulubatlı Hasan, surlarına diktiği Üç Hilalli Bayrak ile Konstantinopolis’i İstanbul’a çevirirken, Ayasofya’da “meleklerin cinsiyeti” üzerine hararetli tartışmaların sürdüğünü anlatır bizim tarih masalları…
Lafı, “tarihe karışmayı hak etmişlerdi”ye getirir.
Doğrudur, yanlıştır ama dört dörtlük “asıl soruna odaklanamayan kaybetmeye mahkumdur” nasihatı…
Galatasaray Başkanı sayın Burak Elmas’ın Fatih Altaylı’ya verdiği televizyon röportajı bittiğinde, aklımda bir tek bu tarihi anekdot kaldı.
Konuşulanlar elbette merak edilenlerdi!..
Ama kimin merak ettikleri?
Bir avuç “Galatasaray elitinin” mi? Sarı-kırmızı kaşkollu, kapkara hüzünlü kitlelerin mi?

45’er dakikalık iki ayrı maç gibi oynanan ve oyundan skora kadar ilk devreyi net bir şekilde kazanan Fenerbahçe’nin, ikinci yarıda Sivasspor karşısında ezildiği, fark yemekten direkler sayesinde kurtulduğu mücadelede, iki puanı kaybeden İsmail Kartal, bir puanı kazanan Rıza Çalımbay’dır.
Sadece Fenerbahçe’nin dakikalar geçtikçe düşen, Sivasspor’un maçtan sonra yarım saat daha oynayacak kadar yükselen fiziksel gücü ile izah edilecek bir durum değildi bu… Teknik direktörlerin de “yaptıkları” ve “yapamadıkları” var.İlk yarı basit ve direk oynayan, gol dışında üç pozisyon bulan Fenerbahçe, ikinci devreye elbette teslim olmak için çıkmadı ama soyunma odasında zihinsel olarak takviye edilmediği belliydi...
Yetmezmiş gibi bir de Pelkas’ı monte etti takıma İsmail Hoca. Yahu, Serdar Dursun’un gol becerisi zayıf olsa da hiç olmazsa bağlantı oluyordu adam. Pelkas’ın perişan hali belli. Bu neyin arayışıydı?
Yetmedi, Pelkas yüzünden Sivasspor savunmasını yerinde çakılı oynamaya mahkum

Kadıköy’deki mücadele sadece üç puanlık bir maç değildi Fenerbahçe için; İsmail Kartal’ın taşlarını döşediği, üzerinde başta İrfan Can tüm futbolcuların memnuniyetle koştuğu “yeniden takım olma yolunda” bir başlangıçtı.
İlk maçında takımın yetenek/performans orantısına bakıp dehşete kapılan İsmail Kartal, çok iyi bir tercih yaptı ve çıkar yol göremeyince yoldan çekileceğine yeni bir yol açmaya çalıştı.
Lakin niyet ve sonuç ne kadar olumluysa, o kadar olumsuz başladı doksan dakika!..
Üç haftadır gol atamayan, 14 haftadır kazanamayan, Mustafa Denizli gibi bir efsanesini bile “harcamak” durumunda kalan Altay karşısında başlangıcı berbattı Fenerbahçe’nin…
Sanki takıma yeni gelen İsmail Kartal değil, futbolculardı. İsmail Hoca’nın basın toplantısında “olumlu” olarak altını çizdiği kompakt futbol vardı ama gerisi yoktu.
Tam 26 dakika rakip ceza sahasında topla buluşamadı Fenerbahçe rakip kaleye şut atamadı.
Çünkü tempo yoktu. Oyuna giremiyordu. Aşırı

Beşiktaş’ı ve başkanını ayırıyorum!.. Ahmet Nur Çebi iktidarının sallantıda olmasını bırakın, adaylığını şimdiden açıkladığı mayısta rahat kazanır ve adına kulüp tarihinde çok daha büyük yerler açacak yeni bir dönem daha emanet edilir Çebi’ye.   Edilmelidir de...İsterse Trabzonspor otuz fark atsın, isterse Beşiktaş sezonu küme düşme hattına yaslanarak tamamlasın. İstanbul takımlarının toplu intihar girişimi sezonunda, kader arkadaşları Galatasaray ve Fenerbahçe başkanları gibi teknik direktör kellesi vermek zorunda kalmış olsa da, “onlar kadar umarsız durumda değil” Çebi... Tükenmedi. Çünkü, kendisi senelerdir Beşiktaş’ın karnını ağrıtan akçalı söylentilerin üzerine giden, şeffaf ve adil bir şekilde ortaya serilmesini sağlayan, ortaya çıkanların gereğini yapmaya hazırlanan, bu araya da şampiyonluk sıkıştıran bir başkan.Daha ne yapsın?Trabzonspor “İstanbul Balonu’na” iğneyi batırınca, yere çakılmamak için hocaları safra gibi atan ama düşüşü durduramayan

Aslında her iki takım için de “Can Pazarı” olması gereken ama ilk devresi “bomboş”, tamamı can sıkan maçta uzun zamandır ilk kez kulübe müdahalesi ile öne geçen Fenerbahçe, galibiyeti koruyamadı, İsmail Kartal’ın “güven mektubu” sunması Altay maçına kaldı.
Sakatları, hastaları düştükten sonra elde kalanlarla görünüşte “füze bataryası” gibi bir takım sürmüştü sahaya İsmail Kartal… Kanat bekler bile Pereira devrinde hücum için formatlanmış Ferdi ile Osayi idi… Orta saha “gizli forvet” Zajc ve Sosa. Bunlara Rossi, İrfan Can, Mesut ve Serdar Dursun’u eklerseniz savunmacı olarak Serdar Aziz ile Kim-Jae kalıyordu kaleci Berke ile birlikte.
Lakin evdeki hesap Antalya’ya uymamıştı. Tempo yapamasa da topa sahip olan, daha çok yan ve geri pas oyunu oynayan Fenerbahçe bir türlü topu rakip kale önüne götüremedi. Her hücum denemesi daha şekillenmeden Antalya falezlerine çarpan dalgalar gibi eridi, tükendi beşli rakip savunması