Cemal Ersen

Beş gün önceki Fenerbahçe galibiyeti küçümsenemezdi. Taktik savaşı idi. Abdullah Avcı dersini iyi çalışmıştı. Rakibin gücünü tartacak, analiz edecek, önlemini alacak ve bitirici darbeyi vuracaksın.
O maçta Avcı’nın öğrencileri önce Fenerbahçe’yi oynatmadı, sonra kontrolü eline aldı ve istediğini elde etti.
Dün akşam da benzeri bir planı Karagümrük’ten bekliyordum. Andrea Pirlo gibi bir futbol zekasından söz ediyoruz. Elindeki malzeme ne olursa olsun, pes etmeyecek bir karakterden. Eee bu satranç oyunu ise “zeka” öne çıkar, ego değil değil mi?
Maçtan önce önce; Abdullah hocayı dinlediniz mi? “Biz futbolun mantığını geliştirmeye çalışıyoruz. Bazen kazanır, kimi zaman planlarınız tutmaz kaybedersiniz.”
Evet hocam; gerçekler farklı. Geçen haftaya kadar Jorge Jesus’u övgüye boğanlar size yenilince yerin dibine soktular. Bu hafta farklı bir skor alınca, yazılarının mürekkebi kurumadan rota değiştirdiler. Şimdi size ne yazacaklar? Böyle bir hezimet şampiyon

Lige verilen Dünya Kupası arasından sonra ezeli bir rekabet maçı ile geri döndük. Trabzonspor açısından kazanarak liderle olan farkını azaltmak, Fenerbahçe cephesinden ise yakaladığı müthiş performansı sürdürmekti amaç. Zordu ama gülen Karadeniz ekibi oldu. “Yarışta ben de varım, sakın ha es geçmeyin” dedi.
İki takım teknik direktörünün tercih ettiği kadrolara bakınca, orta sahaların söz sahibi olacağı bir mücadele gibi görünüyordu.
Kurgu, ikinci bölgeyi kontrol etmek üzerine olunca, ortaya tatsız tuzsuz bir ilk yarı çıktı. Oyun sıkıştı kaldı. Belli ki iki teknik adam da ilk golü yiyen taraf olmak istemiyordu. Bireysel yetenekler etkisiz kaldı.
Bordo-mavili ekipte Siopis tek başına savaşmaya çalışırken, Abdülkadir Ömür’ün git-gel yaşaması garipti. Sadece Bakasetas’ın rakip savunmanın arkasına attığı paslar vardı, Trezeguet ve Gomez’in topla buluşması mümkün olmadı. Uzun bir sakatlıktan çıkan Visca eski günlerini arattı. Ne rakip eksiltebildi, ne etkili bir orta yapabildi.

Türkiye Futbol Federasyonu Başkanı Mehmet Büyükekşi, hafta başında 6 aylık icraatlerini anlattığı bir basın toplantısı düzenledi.
Başkanın sunuma iyi hazırlandığı belliydi. Konulara hakim, kararlı ve geleceğe dönük projeleri vardı.
Lakin, toplantının sonunda söyledikleri şaşırttı beni. Ajansspor’dan Kenan Başaran’ın “son dönemlerde TFF’den çıkarılan isimlerle ilgili ne dersiniz?” şeklindeki sorusuna Büyükekşi’nin yanıtı ve gerekçeleri ilginçti:
“Yönetim kurulu kararı aldık, 65 yaşın üzerinde çalışan personelimizi işten çıkarmıyoruz, emekli ediyoruz. 468 kişi idik, şimdi 397 kişiye düştük. Devletin ve bir çok özel sektörün kuralı var. Yargıtay üyesi de olsanız, en üst görevde de bulunsanız 65 yaş uygulaması var. İnsan kaynakları konusunda kurum dışında profesyonel bir şirkete verdik bu işi...”
Nasıl yani? TFF çatısı altında çalışmanın kriteri yaş mı yani? Nerede kaldı deneyim, birikim ve liyakat?
Şeytanın avukatlığı
Ben de şeytanın avukatlığını yapayım. Yarın öbür gün, A

Türkiye’de futbol hakemliği neden yapılır?
Her hafta sosyal medyada aile boyu küfür işitmek için mi?
Yoksa, televizyonlardaki spor programlarında linç edilmek için mi?
Belki de gazete sayfalarında boy boy fotoğraflarının yayınlanması ve kurtlar sofrasına yem olmak hoşlarına gidiyordur.
Bunları arzulayan varsa, ya acı çekmekten haz duyan veya takıntılı bir kişiliğe sahiptir.
Şükürler olsun; Futbol Federasyonumuz artık her sezon başı hakemleri “psikoteknik” testlerden geçiriyor. Öyle bir derdimiz yok!
Peki neden hakem olmak, yükselmek, yükselirken birbirini ezmek ve nihayetinde FİFA kokartı takmak adına her yolu deniyor bu insanlar?

İtiraf, Galatasaray Kulübü Başkanı Dursun Özbek’ten geldi; “Bankalara 2.2 milyar lira borcumuz var. Ticari anlamda batık durumdayız.”
Sadece Galatasaray mı? Hep Süper Lig’e bakıyoruz ya... Oradan yürüyelim. Yayın gelirleri inanılmaz düştü, tribün hasılatı derseniz, geçmişi mumla aratıyor. Tescilli ürün satışı, ülkenin ekonomik koşullarında neredeyse durmuş vaziyette.
Durum böyle iken, yarışmacı takım olmak veya ligde tutunabilmek adına yapılan harcamalar ile girdiler arasında dağlar kadar fark var. Yani; kulüpler bitmiş ve tükenmiş durumda.
Bankalar Birliği ile anlaşma yapanlar ise bin pişman. Faizi bile ödeyecek halleri yok.
Peki ne olacak? Kahin değilim, felaket tellalı da. Ama görünen köy kılavuz istemez. Not edin bir kenara; 2023 yılında Süper Lig kulüplerinin en az yarısına FIFA ya da UEFA’dan transfer yasağı gelecek. Bununla da kalmayacak. Uluslararası müsabakalardan men tehlikesi yaşanacak.

Çalacak kapı kalmadı

1934 yılında anayasa değişikliği yaparak kadına seçme ve seçilme hakkı veren bir ülkeyiz. Gelin görün ki, bugün kadın cinayetleri ve şiddet ile anılıyoruz. Gerçekten üzücü bir durum.
Perşembe akşamı televizyonun karşısına geçerken Almanya- Kosta Rika maçını değil, müsabakanın kadın hakemi Stephanie Frappart ve yardımcılarını izlemekti amacım. Katar’daki Dünya Kupası’nda tarihe geçen Fransız kadın hakem, erkek meslektaşlarına taş çıkardı adeta. Yolu açık, belki final yönetemez ama hemcinslerinin neler yapabileceğini kanıtlamak adına mükemmel bir performans sergiledi. FIFA Başkanı Gianni Infantino’yu kutluyorum.
Gelelim bize... FIFA kokartlı dört kadın hakemimiz var. Ancak öyle bir talimat yapmışız ki, en üst düzey iki ligde maç yönetmeleri mümkün değil. Duvarı çekmişiz önlerine. Gidin alt liglerde ve amatör kümelerde, yani kumda oynayın demişiz. Her şey göstermelik.
Futbol Federasyonu Başkanı Sayın Mehmet Büyükekşi’ye sesleniyorum. Kadına verdiğiniz değeri biliyorum. Gerek

Halter, dünyada esamesi okunmayan bir spor dalı haline geldi. Oysa on sene öncesine kadar olimpiyatların en gözde branşı, dünya şampiyonalarının heyecanı idi.
Türkiye açısından da çok önemliydi. Naim Süleymanoğlu'nun dönemin Bulgar zulmünden kaçıp ülkemize gelmesi büyük yankı uyandırmış, ardından çok değerli sporcuların ay-yıldızlı formayı giymesine vesile olmuştu. Bunlardan biri de Halil Mutlu idi.
Gazetecilik yaşamımın en keyifli, en gururlu dönemlerinde halter milli takımımız ile uluslararası müsabakalarda kazandığımız başarılar yazılıdır.
Niye anlattım bunları? Uluslararası Olimpiyat Komitesi 2028 olimpiyatından itibaren halteri organizasyon dışında bırakacak. Lakin ne Naim, ne Halil, ne de onlarla aynı podyumda toz yutan, rekabet eden diğer ülke sporcuları unutulacak.
Hangisi tarihe geçer?
Yazının başlığı "fotoğrafların öyküsü." İlkine tanıklık ettim. Türk halterinin unutulmaz başkanı Arif Nusret Say'ın adının verildiği ve yüzlerce anı barındıran
milli takım salonu idi. 2000 Sidney olimpiyatı öncesi iki sporcumuzla röportaj yapmak

Yarın Katar’da Dünya Kupası başlayacak. Yüz milyonlarca insanın gözü bu futbol organizasyonunda olacak.

Turnuvaya sayılı saatler kala ilginç detaylar da gündeme geliyor. Bunlardan birini İngiliz Daily Exprees gazetesi haber yapmış. Habere göre, Katar devleti tribünler boş kalmasın diye Pakistan’dan günlük on dolara gönüllü futbolseverler kiralamış. Otel masrafları ve üç öğün yemek dahilmiş.

En vahim iddia ise yine bir gazeteci Amjad Taha tarafından ortaya atıldı. Yalanlanmayan haberde Katar-Ekvador açılış maçı öncesi bir iş insanı aracılığı ile Ekvador’dan sekiz oyuncuya kaybetmeleri için 7.4 milyon dolar rüşvet teklif edildiği belirtilmiş.

Paranın gözü kör olsun. 2.9 milyonluk nüfusunun çoğunluğunu düşük gelirli göçmen işçiler ile diğer çalışanların oluşturduğu körfez ülkesi, dünyanın en önemli futbol turnuvasına ev sahipliği yaparken, petrol ve doğal gaz rezervleriyle edindiği serveti nasıl kullanıyor gördünüz mü?

Statların yapımı sırasında