Aylin Öney Tan

Buz gibi soğuk kış günlerinde C-vitamini deposu narenciye çeşitleri tam bir kurtarıcı. Üstelik hepsi de taptaze mayhoş tatlarıyla damakları şenlendiren, insanı dirilten içine katıldığı her şeyi canlandıran birer cankurtaran!

Türkiye tam bir narenciye cennetidir. Çeşitleri her geçen gün artıyor, daha önce adı sanı duyulmamış türler piyasaya çıkıyor. Oysa bir zamanlar sadece bizde değil, tüm Akdeniz Havzası’nda portakal bile yoktu! Öncesinde sadece turunç vardı. Turunç portakaldan çok daha önce 7’nci yüzyıldan itibaren Hindistan taraflarından İran üzerinden Akdeniz’e gelmişti. Osmanlı döneminde turunçgiller ailesinden turunç dışında sadece limon ve kebbat biliniyordu. Kebbat unuttuğumuz, bugün ağaç kavunu olarak bildiğimiz bir cins. Bu cinslerin hepsi gerek ekşisi için gerekse de reçel, şurup ve şerbet yapımında kullanılır, saraya kadar gelirmiş. 17’nci yüzyılda Antalya, Finike, Alanya ve civarlarını gezen Evliya Çelebi, özellikle Finike’de narenciye bahçelerini anlatmadan

Bizdeki “tarhana mı yoksa mercimek mi?” tartışması bir yana, Anadolu’nun has çorbalarından yoğurtlu yayla CNN Travel’ ın yer verdiği, “Dünyanın en iyi 20 çorbası” listesine girdi.

Açıkçası dünyanın en iyi 20 çorbası listesine önce pek itibar etmedim. Böyle listeler hep yapılır, kimler nasıl yapıyor tartışılır. Ama CNN Travel websitesine bakınca gördüm ki referans olarak Avustralyalı yemek yazarı meslektaşım Janet Clarkson’un yazdığı “Soup: A Global History/Çorbanın Küresel Tarihi” kitabı referans alınmış. Kitapta bana da teşekkür var, çünkü Janet tarhana çorbasını ilk kez benden duymuştu, ancak gene ilginç bir nokta, kitapta yayla çorbası yoktu, belli ki onu başka yerden almışlar. Seçilen çorbalara bakınca şunu fark ettim. Listedeki pek çok çorba birbirine benzer, üstelik çoğu da bizim çorba kavramımıza uzak düşen yemekler. Olsa olsa bizim haşlama tarzı yemek grubuna girebilecek, haşlama suyu içinde yüzen et, tavuk, deniz mahsulleri ve hatta

İstanbul’da Boğaz’a nazır bir Paris günü yaşamaya ne dersiniz? Öğlen keyifli bir yemek ya da akşam romantik bir sofra... İstanbul’da Fransız lokantası kalmadı ki demeyin, bazen geçmişteki lezzetleri yakalamak mümkün, hele şef köklü bir lokantacılık geleneğinden geliyorsa

Fransız mutfağı geçmişte dünya mutfağını şekillendiren, tüm dünya mutfaklarını etkileyen bir güçteydi. Tüm Avrupa mutfaklarını kasıp kavurduğu gibi Rus imparatorluk sofrasını, hatta yemeklerin sunuluş düzenini bile etkilemişti. Nitekim Osmanlı Sarayı da bundan nasibini almış, 19’uncu yüzyılda mimariden sanata, giyim kuşamdan mutfağa kadar gündelik hayatın her alanı Batılılaşma akımının etkisinde kalmıştı. Batılılaşma derken o dönemde moda olan, Batı dünyasını temsil eden, Avrupai olmakla neredeyse eş anlamlı olan Fransız kültürüydü. Yabancı dil olarak öncelikle Fransızca öğrenilirdi, mutfaklarda da mutlak saltanat Fransız usulü yemeklerin hâkimiyetindeydi. Hünkârbeğendi gibi Fransız-Osmanlı melezi yemekler böyle doğmuştu.

Hollandalı astronot André Kuipers, NASA Uzay Sergisi etkinlikleri kapsamında Türkiye’yi ziyaret etti. Toplam 204 gün uzayda kalan astronot ile uzaydaki günlük hayatını, sürdürdüğü projeleri, çocuklara yönelik çalışmalarını ve elbette yemekleri konuştuk

Uzayda yolculuk nasıldır? İnsanoğlunun ezelden beri yıldızlara bakarken aklını kurcalayan bir soru, hayallerini süsleyen bir rüyadır uzaya gitmek. Her çocuğun içinde bir gün astronot olma hayali yatar. NASA Uzay Sergisi etkinlikleri kapsamında Türkiye’ye gelen Hollandalı astronot André Kuipers çocukluk hayalini gerçekleştirmiş biri. Küçüklükten beri uzay merakı olan Kuipers, anneannesinin hediye ettiği üç uzay kitabının da etkisiyle daha okul çağlarında bir şekilde uzaya gitmeyi kafasına koymuş. Normalde Hollanda vatandaşı olduğu için şansı az da olsa sonunda Uluslararası Uzay İstasyonu-(International Space Station-ISS) misyonu kapsamında emeline erişmiş. Uzaya iki kere giden astronot, toplamda tam 204 gün uzayda kalmış. Bu nedenle ünlü

Gastronomi turizmi dünyada en geçerli ve kalıcı trend olarak öne çıkıyor. Türk mutfağını tanıtmak öncelikli hedeflerimiz arasında. Ancak öncelikle yeme içme sektörünün yaşaması gerek

Yiyecek içecek sektörü zor bir dönemden geçiyor. Pandemi üçüncü yılına girerken tek sorun birden artan vakalar, yeni Omikron varyantı değil. Sektör uzun süredir her geçen gün artan fiyatlar yüzünden öngörüde bulunamıyor, ileriye dönük bütçe yapamıyordu. Yeni yılla gelen vergiler ve birbiri peşi sıra yapılan zamlar yüzünden ileriyi görmek iyice zorlaştı. Alım gücü zayıfladıkça gastronomi sektörünün etkilenmemesi mümkün değil. Diğer taraftan döviz kuru karşısında Türk parasının durumu Türkiye’yi yabancılar için son derece ucuz bir konuma getirdi. Dolayısıyla turizm açısından cazip bir ülke haline geldik, elbette gelebilenler Türkiye’ye seyahat kısıtlaması koymayan ülkelerle sınırlı. Yeni kısıtlamaların her an

Bitki-bazlı beslenme tüm dünyada tercih ediliyor. Pek çok şef mutfaklarında bitkisel gıdaya daha fazla yer veriyor, çevreye duyarlı sürdürülebilir bir modeli benimseyen restoranlar Yeşil Yıldızlar’ı topluyor.

Çevreye duyarlı, israfı en aza indiren, mümkün olduğunca yerel üreticilerin ürünlerine öncelik veren, mevsimsel ve sürdürülebilir mutfaklar, artık çağımızın yeni gerçeği. Artık herkes bu çağa ayak uydurmak, iklim değişikliğine karşı gereğini yapmak zorunda. Sağlık nedenlerinden daha çok, etik anlamda üzerine düşeni yapmak için et ve hayvansal gıdadan kaçınarak bitki temelli beslenmek giderek kabul gören bir akım. Bitki-bazlı mutfak deyince et ve hayvansal gıdadan yüzde yüz kaçınmak anlamına gelmiyor ama ağırlıkla bitkisel beslenme öne çıkıyor. Duyarlılığını göstermek amacıyla dünyada artık pek çok restoran bitki-bazlı mutfağa yöneldi. New York’un ünlü ikonik restoranı 3-Michelin Yıldızlı Eleven Madison Park, pandemi döneminde kapandıktan sonra tekrar

Mimariden gastronomi dünyasına geçenler beni her zaman heyecanlandırır. Kendim de böyle bir geçiş yaşadığım için biliyorum, yazı yazarken bile hep bir tasarım sürecinden geçerim. Tasarımlarıyla dünyayı şaşırtan Ukraynalı pasta şefi Dinara Kasko aslen bir mimar ve artık tasarım işi pastaları Flosophia markasıyla İstanbul’da

Bir mimar mimarlık yapmasa da mimarca düşünmeyi bırakabilir mi? Bence asla! Tasarım virüsü kanda bir kez dolaşmaya başlayınca asla kurtuluş yoktur. Ne yaparsanız yapın o virüs bir noktada devreye girer. Bir de bu tasarım sürecini bilinçli olarak yaptığı işe yansıtmak var, işte o zaman harikalar yaratılabiliyor. Ukraynalı pasta şefi Dinara Kasko bunu başarmış.

Dinara Kasko’yu ilk kez 2016 yılında bir mimarlık sitesinde keşfettim. Bütün bir yazı, Ukraynalı bir pasta şefi olan Kasko’nun işlerine ayrılmıştı. Görseller yenilebilir pastalardan çok tasarlanan bir yapının maket çalışmaları gibi görünüyordu. Geleneksel pastaların aksine dik açılı keskin çizgiler, üç boyutlu geometrik formlar

İstanbul tarih boyunca cazibe merkezi olmuş, binbir milletten insanları çekmiş. Gerek kültür çeşitliliği gerekse de her yiyeceğin en âlâsının gelmesiyle İstanbul mutfağı binbir lezzetin yankılandığı bir mutfak olmuş

Ömür biter, İstanbul lezzetleri bitmez. Günümüzde nüfusu her geçen gün artan bir megapol haline gelen İstanbul’da aynı lokmayı tekrar tatmadan bir ömür boyu yaşayabilirsiniz. İstanbul lezzetlerini yazmaya gelince, kuşkusuz lezzetleri tatmak kadar, anlatmanın ve yazmanın güçlüğü de tahmin edilebilir. İstanbul Büyükşehir Belediyesi, işte böyle neredeyse imkânsız bir işe girişmiş. Bu süreci yöneten ve derleyen ise editör Merin Sever, 18 yazı ve 12 söyleşiyle tam 30 yazar, araştırmacı ve mekân sahibinin görüşlerini bir araya getirmiş ve böylece 520 sayfalık “Geçmişten Günümüze İstanbul Lezzetleri” kitabı ortaya çıkmış. Kitap tam da adı gibi biraz tarihe gidiyor, biraz günümüze değiniyor, söyleşilerle zenginleşiyor, farklı bölgelerin