Aksal Yavuz

“ Evlendiğimiz gecenin sabahında takımla Almanya’ya gidecekti. Sabah kalktığında ‘ altınlar bana lazım oldu. Borç vereceğim. Bana verir misin?’ dedi. Ben de sorgusuz sualsiz verdim. Aldı Almanya’ya gitti. Hiç sormadım. Sonradan duydum ki Trabzonspor’a vermiş. Günümüzde böyle vefalı davranışlar yok. Çok gururlu bir insandı. Bilezikleri alamadık Trabzonspor’a gitti. Bilezikler ve üç dolama kordonum vardı. Ben duyduktan sonra da bir şey demedim. Yine olsa yine verirdim. Trabzonspor sevdamıza feda olsun”

Trabzonspor’un efsane oyuncularından Cemil Usta’nın eşi Serpil Usta’nın, gazeteci yazar sevgili Cevat Ocak’ın kaleme aldığı “ Efsane Takımın Efsane Kaptanı Dozer Cemil” adlı kitabında okuduk bu cümleleri.

***

Efsane Cemil Usta, hayata gözlerini yummadan önce bir gazeteye verdiği röportajda şunları söylüyor:

“ … Liverpool’a attığım golü ise hiçbir zaman hafızamdan silemem… Sakatlığım nedeniyle maçtan önce kasıklarımdan iğne olmuştum. Maça çıkmadan Suat ağabeye

Alnından öpülesi Milli Takım oyuncularımızla gurur duyduk…

Büyük iş başardı çocuklar, tarih yazdılar.

Emeğe geçen herkese teşekkürler.

Ülke olarak buna çok ihtiyacımız vardı.

Kolay değil EURO 2020’ye giden yolda oynanan karşılaşmaları unutmak.

Fransa ile oynadığımız maçlar mesela. Hele ikinci maçta son dakikada gelen beraberlik golünün bizlere yaşattığı sevinç ve gol sonrası futbolcularımızın Mehmetçiklerimize yolladıkları asker selamı, hepimize ayrı bir gurur yaşattı. Tüyleri diken diken eden sahnelerdi o anlar.

İzlanda maçında, “eyvah” dediğimiz anda filelere gitmekte olan topa Merih’in kafa ile yaptığı müdahale hafızlardaki yerini hep koruyacak.

Ligde 11 haftayı geride bıraktık.

11 hafta sonunda, her hafta sahaya farklı 11’le çıkan Trabzonspor’un başarılı olduğunu söyleyebiliriz.

Kısıtlı kadroya Avrupa Kupa maçları yorgunluğu da ekleyin…

Başta Abdülkadir Ömür ve Ekuban olsaydı, Trabzonspor bugün lig lideriydi… Diğer sakat oyuncuları da hesaba katarsak!

Futbol öyle bir oyun ki, bir ya da birkaç taş yerinden oynatıldığında, istemediğiniz sonuçla karşılaşabilirsiniz… Dememiz o, bordo-mavili ekip onca eksiğe rağmen süreci çok iyi atlattı!

Kolay iş değil Trabzonspor’da teknik adamlık yapmak, futbol oynamak…

Ünal Karaman iyi bir motivasyon ustası, sadece oyuncularına değil, taraflı-tarafsız herkese öyle mesajlar veriyor ki; ders alınası!

Bazı kesimler tarafından teknik adamlığı; oyun okuması, oyuncu tercihleri eleştirilmiş olsa da, Trabzonspor’un karakter abidesi hocada olan özellikler, birçok teknik adamda olmayan, olması da mümkün olmayan… Zira bu özelliği veren okul da yok.  

6 maçta 1 galibiyeti var Trabzonspor’un, 1 maç da berabere bitmiş. Anlayacağınız Alanyaspor’un, Trabzonspor’a karşı üstünlüğü var... Haftaya da lider girdiler...
Bordo-mavili ekipte sakatlar kervanına Sosa’ın da katılması; canları sıkmadı değil. Sosa’sız Trabzonspor; tuzsuz yemek, susuz yaz gibi!
Tüm bu olumsuzluklara rağmen 25. dakikada Abdülkadir Parmak’ın kırmızıyı görüp takımını bir kişi eksik bırakması; buyur buradan yak!
Konu açılmışken; Abdülkadir, topa hamle yaptı, ayağını rakipten kurtarması mümkün değildi. Dememiz o ki, kırmızı ağırdı.
Hani deriz ya bazen, mücadele edeceksin, koşacaksın. Trabzonspor on kişi kaldıktan sonra inanılmaz mücadele etti. Alan dalarttı, kanatları kapattı, orta sahayı kalabalık tuttu.
Alanyaspor’un bilhassa ilk yarı Cisse ile girdiği pozisyonlarda Uğurcan Çakır’ın mükemmel kurtarışları takım arkadaşlarına özgüven verdi... Bu pozisyonlardan biri gol olsaydı, Trabzonspor’un işi zorlaşırdı...
Bir eksik oynayan bordo-mavili takımın ya duran toplardan ya da penaltıdan gol bulma şansı vardı, nitekim

Dün geceye damga vuran Manuel Fernandes, Beşiktaş’ta oynarken, böyle bir maçta ilk kez forma giyen Trabzonspor’un genç oyuncuları henüz futbolla tanışmamışlardı!

Gençler, yaşadıklarını ‘rüya mı yoksa gerçek mi’ olduğunu anlayana dek, o Fernandes, futbol şansının da yardımıyla iki golle tanışmıştı bile…

Gençler yine de iyi mücadele ettiler, ellerinden gelenin en iyisini yaptılar… Bu kadar olur… Bazıları ileriye dönük iyi de ışık verdi.

Ünal Karaman’ın yaş ortalaması 22 olan takımla sahaya çıkmasına; ‘ kader ağlarını örmüş bir kere, elden gelen bu kadar’ diyesi geliyor insanın! Zira sakatlıklar bu yıl belini büktü, omurgasını-iskeletini dağıttı bordo-mavili takımın!

O anlamda liglerin, belki de Avrupa’nın en şanssız takımıdırlar desek hiçbir takıma haksızlık yapmış olmayız…

Öyle ki, ideal kadroyla sahaya çıkılmış olsa, bir-iki sakat daha vermiş olsalar; eyvah eyvah! Sahaya sürecek oyuncu bulamayacaklar…

Dememiz o, kadro genişliği olmayınca, guruptan çıkma şansınız Kaf dağının

Maçtan evvel birileri çıkıp da Trabzonsporlulara “ Trabzonspor bu maçı kaybeder ” demiş olsaydı, cümleyi söyleyen kişiye tam teşekküllü bir devlet hastanesine gitmesi tavsiye edilirdi! (Hakemler maçın sonucuna direkt etki yapınca olur, oluyor da..!) 
Şampiyonluğa oynamak istiyorsanız, mücadele edeceksiniz, canınızı dişinize takacaksınız, rakip kim olursa olsun; ‘çantada keklik’ demeyeceksiniz…
Dünkü ilk yarıyı izleyenler şampiyonluğa Trabzonspor’un değil de Göztepe’nin oynadığını zannederdi.
Evet, eksikler var, sakat oyuncu çok tamam da, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar yan pas yaparak ve de durarak oynamak?
Düşünün, şampiyonluğa aday bordo-mavili takımın koca bir ilk yarı gol pozisyonu yoktu… Futbolu, iyi oyunu görene aşk olsun…
Göztepe, gücünü bilerek oynadı; oyunu kendi sahasında kabul ederek, kontratağa kalkarak ya da duran toptan gol bulursa; onlar adına ondan iyisi Şam’da kayısı… Nitekim öyle oldu. 31 dakikada buldukları gol, onlar için güzel rüyadan bir

Sakatlıklar belini büktü bordo-mavili takımın, adeta revire döndü Trabzonspor…
Onazi, Ekuban ve Abdülkadir Ömür’ün yokluğuna alıştılar diyelim, Abdülkadir Parmak ve Obi Mikel’in böyle bir maçta olmaması hakikaten büyük kayıp…
Hal böyle olunca, ister istemez orta sahanın ve meşin yuvarlağın tapusunu Başakşehir’e vermiş oluyorsunuz! E bir de sağ kanatsız, başka bir ifadeyle tek kanatla oynayacaksınız…
Futbolda toplu defans, toplu hücum diye bir cümle vardır, Ünal Karaman’ın öğrencileri ilk yarı bunu yaptılar ve de zaman zaman çok başarılı oldular…
İlk yarıda göze hoş gelen futbol, bol gol pozisyonları izlememiş olsak da, iki kalenin toz-duman olduğu, iki milli kalecinin kalelerinde devleştiği pozisyonlar vardı ki, iki tarafı hop ayağa kaldıran, hop aşağıya oturtan…
20’de Uğurcan Çakır ve Hüseyin Türkmen’in aynı dakikada çifte kavrulmuş hamleleri; Başakşehir’in, 37’de Mert Günok’un inanılmaz kurtarışları Trabzonspor’un öne geçmesini engeldiler…

Her ne kadar Krasnodar grubun en zayıf halkası gibi gözükse de, grubun en az gol atan ve en fazla gol yiyen ekibi olsa da nihayetinde Şampiyonlar Ligi’nin kapısından dönmüş bir takım tamam da…

Oynadığı iki maçta bir gol atan takımdan bu kadar basit gol yememeli…

Ayrıca iki maçta yedi gol yiyen takıma karşı onca pozisyona girip atamamak?

Dün Trabzonspor’un sol tarafı hiç çalışmadı; tek kanatla oynadı bordo-mavili takım…

Sağ tarafta genç Yusuf, elinden gelenin en iyisini yaptı, arı gibi çalıştı…   

Tek kanat çalışınca ve orta sahayı rakibe kaptırınca eliniz-kolunuz bağlanır,  rakibin oyununa mahkum olursunuz, dün Trabzonspor’un olduğu gibi..

Rakibe çok geniş alan bırakıldı… O anlamda Obi Mikel’in eksikliği çok bayağı hissediliyor…

Sosa tek başına ne yapsın? Her tarafa koştu, pres yaptı, çok çalıştı kaptan! Onu izlemenin büyük bir keyif olduğunu bir kez daha hatırlatmakta fayda var…