Aksal Yavuz

Galatasaraylı oyuncular futbol oynamayı özlemişler! İlk yarıda oynadıkları futbolu sezon başından bu yana oynayabilmiş olsaydılar; bugün belki de şampiyonluk hesabı yapıyor olurlardı. Deyim yerindeyse ilk yarı Trabzonspor’u adeta sahadan sildiler! Bu denli etkili olmalarının sebebi; sahada basmadık yer, pres yapmadıkları adam bırakamamalarıydı. O anlamda 11 kişi değil de 22 kişiymiş gibi oynadılar…
İlk yarı Uğurcan ve Dorukhan hariç sahada ne yaptığını ne oynadığını bilen yoktu. Anlayacağınız; ‘buz’ gibi havada ‘şeker’ gibi eridi bordo-mavili takımın orta sahası, başta Berat olmak üzere… Ne ayaklarında top tutabildiler ne iki pas yapabildiler ne de kanatları kullanabildiler…
39. dakikada ters ayakta yakalanmasına rağmen Uğurcan’ın müthiş refleksi olmasaydı, Galatasaraylı oyuncular ilk yarı fişi çekip işi bitirebilirlerdi. Ya 86 ve 90+5’te yaptığı inanılmaz kurtarışına ne demeli; kaptanın tek rakibi havayolu şirketleri!
İkinci yarı Siopis ve Ahmetcan oyuna girdikten sonra Trabzonspor oyunda dengeyi kurdu. Siopis’in de hakkını teslim edelim, müthiş oynadı… Cornelius,

Hikâyeyi, kulüplerimizi yönetenlere geleceğin de bir gün mutlaka geleceğini, bu bağlamda ayaklarını yorganlarına göre uzatmaları gerektiğini hatırlatıp, transfer dönemlerinde arada bir yayımlarız…
Bu vesileyle…
**
O, 50 yaşlarında, yarım akıllı, elbisesi çok dikişli, ağzında birkaç sağlam dişi, kafasında bir tutam saçı kalmış, kendi halinde yaşayan biriydi köyümüzde…
Üç-beş kişinin sığabileceği büyüklükte çatısı teneke kaplı, ahşap katlı bir barakada ayakkabı tamir ederdi beldemizde…
“Sen ne iş yaparsın?” diye soranlara da “Deliğe göre yama yapıyorum” lafını anında yapıştırırdı bizim köylü Hasan Ali…
**

Trabzonsporlu oyuncular şampiyonluğu garantilemişler, lig bir an evvel bitse de tatile çıksak havasına girmişler gibi! En azından dün gece izlediğimiz Trabzonspor bize o görüntüyü verdi.
Evet, Trabzonspor’un bazı maçlardaki oyunu vasattı ama dün izlediğimiz takım o günleri bile arattı…
Bu kadar vurdumduymazlık olmaz, olmamalı! Oyun, al gülüm ver gülüm; gereksiz yan ve isabetsiz paslar. Uzatmalar dahil son 15-20 dakika hariç boşa harcanan onca dakikaya yazık, günah değil mi?
**
Nwakaeme, Trabzonspor’un yarısıymış meğer…
Sen gel de Djaniny’i arama!
‘Ah Edgar ah’ diyesi geliyor insanın…

Tam bir yıl evvel Trabzonspor’da gelecek yılın planlaması yapılmalı demiştik bu köşede. Teşhis, tespit ve tedavinin sonuçları ortada; sevenlerini üzen Trabzonspor’dan, sevindiren Trabzonspor’a…
Bir yıl sonra aynı cümleyi tekrar etmekte, hatırlatmakta fayda var, önümüzdeki yılın planlaması…! Önümüzdeki sezon, bu yıl Avrupa kupalarında ve ligde umduğunu bulamayan kulüplerimizin durumuna düşmemek için… Tekrar şampiyonluğa oynamak için… Bahane üretmemek için…
İlk yarıya gelince…
Kaptan Uğurcan ancak böyle bir golü yiyebilirdi! James’in şans golü, kaptanın nazar boncuğu olsun diyelim. Trabzonspor da, merkezi kapatan, Ömür’ü unutan hatta boş bırakan Sivassspor’a ancak böyle bir gol atabilirdi. Hugo’nun can alıcı pasında Ali Şaşal’la karşı karşıya kalan Ömür, topu adeta iğnenin deliğinden geçirip golü atmış olsa da, ikinci yarıya Ömür’ün yerine Yusuf’u alarak Abdullah Avcı.
Ömür’ün beraberlik golünü

Lider Trabzonspor dümeni şampiyonluğa kırdı, tam yol ilerliyor!
Yediden yetmişe herkes mutlu, o anlamda her Trabzonsporlunun bir hayali var…
Puchacz ile Visca’yı alarak daha da güçlendiler.
İyi ki de sol bek almışlar, İsmail’i dün bir kez daha izleyince sol bekin ne kadar önemli olduğu bir kez daha anlaşıldı. Hatta stoperin de…
**
Sürekli topun arkasına geçen, kapanan, oyunu kendi sahasında kabul eden Malatyaspor’un amacı; iki arada bir derede araya bir gol sıkıştırmaktı…
İlk ve ikinci yarının son dakikalarında girdikleri iki pozisyon vardı… İlk yarıdaki pozisyon gol oldu diyelim, telafisi var, nasılsa zaman var…

Trabzonspor, Visca’yı çok istedi, Visca da Trabzonspor’u…
Abdullah Avcı devreye girince, sevgi de işin içine girince; sevenlerin galibiyetine bir kez daha şahit olduk!
Aile büyüklerinin (Başakşehir başkanı ve yöneticileri) ‘madem birbirini sevmişler, istemişler bize de hayırlı olsun demek düşer, verdik gitti’ diyerekten sevenlerin kavuşmasına müsaade ettiklerini söyleyemeden geçmeyelim. Darısı sevip de kavuşamayanların başına!
**
Bu kavuşma gerçekleşmemiş olsaydı; spor tarihinde sevip de kavuşamayanlar olarak yerini almış olacaktı…
Doğal olarak iki tarafın aklı ‘istedik… istedim vermediler’ denerek, sonuçlanmayan hikâyede kalacak, senelerce dilden dile anlatılacaktı…!
**

Eksik bölgelerin tamamlanmasıyla ikinci yarı daha güçlü bir Trabzonspor izleyeceğiz…
Şu sıralar ‘Kimler transfer edilecek?’ sorusu, ‘O sene bu sene mi?’ sorusunun önüne geçti ama transfer ayı bittikten sonra bir sonraki transfer dönemine dek kimsenin aklına gelmeyecek!
**
Bordo-mavililer, alacağı oyuncuları aylar evvel belirledi. Bazı futbolcular ile dolaylı olarak görüşülüp söz kesilmiş olsa da gözler kulüplerinde. Doğal olarak Trabzonsporlular beklemede…
Oyuncu ‘Ben şampiyonluğa oynayan Trabzonspor’da oynamak istiyorum, şampiyonluk görmek istiyorum’ diyorsa, bize ve herkese sevenlerin, gitmek isteyenlerin arasına girilmez, girilmemeli demek düşer!
**
Erken transfer hamleleri aynı zamanda sezon sonu yapılacak işlerin yükünü de hafifletmiş olur. O anlamda önümüzdeki yılın da hesabı-kitabı yapılmış oluyor, olması gereken de budur. Aksi halde bordo-mavililer gelecek sene, bu yıl Avrupa kupalarında mücadele eden takımlarımızın durumuna düşebilir!

Bazı maçlarda dakikalar bitmek bilmiyor fakat ilk yarı öyle hızlı geçti ki adeta Trabzonspor gibi esti!
Birçok olumsuzluğa rağmen ligin ilk yarısı ortalığı kasıp kavuran bordo-mavililerin karnesine kocaman bir nazar boncuğu kondurup, darısı 2022’nin başına temennisiyle devam edelim.
19 maçta 46 puan… 2,42 puan ortalaması tek kelimeyle harika, iki kelimeyle şapka çıkarılmalı diyelim!
Laf aramızda, puan ortalamasının son iki rakamı da (42) ufaktan bir hatırlatma yapmış sanki!
**
Koca ilk yarıyı orijinal sol bekleri olmadan geçirdiler…
Konyaspor ve Alanyaspor maçlarında bir eksik oynadılar.