Aksal Yavuz

6 Kasım 2021 günü İstanbul’da oynanan Beşiktaş-Trabzonspor karşılaşmasını aylar evvelden hesaplayarak, rahmetli Kazım’ı dünyaya getiren Hüsniye annemiz ile Trabzonspor’u tanıştırmak, bu vesileyle doğum gününü de kutlamak için bir araya getirmeyi düşünmüştük… 7 Kasım Kazım Koyuncu’nun doğum günü…

**

Tüm hazırlıklar tamamlandı, uçak biletleri alındı, sıra Hüsniye anneye haberi vermeye gelmişti…

Sürpriz davetle karşılaşan elleri öpülesi anne için her şey; bir bulutun güneşin önünden geçerken olduğu gibi gelişti, kısa sürede gerçekleşti.

Gözleri nemlendi, sevindi, elleri titremeye başladı, sunulan bir bardak sudan içilen birkaç yudum sonrası derin bir nefes aldı:

- Çocuklar desenize, Kazım’ımın çok sevdiği Trabzonspor beni çağırmış!

Annemizin bu yaklaşımı hepimizi mutlu etti, zira aylardır içimizde ‘acaba?’ endişesi yok değildi!

Trabzonsporlular, naftalin kokan Trabzonspor bayraklarını sandıklardan çıkarıp evlerinin balkonlarında, işyerlerinde ve caddelerde dalgalandırmaya, caddeleri gelin gibi süslemeye haftalar önce başlamıştı, her geçen gün de tempoyu artırıyorlar.
Yıllardır sabırla, hasretle beklenen o hafta, o maç yaklaştıkça özlemleri, coşkuları, heyecanları daha da artıyor.
Şehri, yolları, bölgeyi görseniz ancak inanırsınız. İğne atsanız yere düşmez. Sadece ülkeden değil dünyanın birçok yerinde ikamet eden Trabzonsporlular, Trabzon’a aktı bu hafta, tarihe tanıklık yapmak için...
Tribünlerdeki, “Bu sene sensin şampiyon” tezahüratları, ölüye diriltecek cinstendi. Ahmet Suat Özyazıcı, Özkan Sümer ve Abdullah Avcı’nın koreografileri duygu dolu anlar yaşattı.
Sahaya dönecek olursak...
Doğrusunu söylemek gerekirse, ilk yarı Trabzonspor çok etkisizdi. Sezonun, belki de yılın en kötü ilk yarısını izlettiler. Etkisiz olmalarının en büyük sebebi, Beşiktaşlı oyuncuların, bordo-mavili takımın pas bağlantılarını kesmesi, alan

Şampiyon olmalarının en büyük etkenlerinden biridir; bu sezonun planlamasına geçtiğimiz yıl bu aylardan başlamaları…
Kulağımıza gelen haberleri göre, önümüzdeki yılın hazırlığına da başlamışlar. Anlayacağınız; Abdullah Avcı, notları karneye işlemiş, yapılacak öncelikli işler şimdiden belirlenmiş, alınacaklar, gönderilecekler.
Bu da şu demek; önümüzdeki yıl da şampiyonluğun en büyük adayı Trabzonspor’dur!
Yeri gelmişken, gelecek sezon hatta bundan böyle hiçbir sezon bu seneki kadar kolay olmayabilir, olmayacak da, hem zirvede tek başına kalmak, hem diğer üç büyüklere açık ara yukarılardan el sallamak!
Dememiz o, Trabzonsporlular kalan haftaların keyfini doya doya yaşasınlar, böyle bir sezonun tadını çıkarsınlar! Zira bundan sonraki sezonlar, bilhassa son haftalar tansiyonu, şekeri ve kalbi olanlara maç izlemeyi yasaklayabilir doktorlar!
Diğer yandan şampiyonluk kutlamalarının hazırlıkları için de son sürat çalışıyorlar.
Anladığımız; İstanbul, Trabzon hattında havadan, karadan mekik dokunulacak. Dünya Trabzon’a

Trabzon’da bazı trafik lambalarında kupa görseli, her belediye otobüsünde kart okutulduğunda ‘O sene bu sene’ sesi, hem göze hem de kulağa hitap eden ve de çok mutlu eden…
Kulağımıza gelen haberlere göre, Trabzonsporlular şampiyonluk kutlamalarının çalışmasını bayağı hızlandırmışlar. Anladığımız; yıllarca konuşulacak, kuşaktan kuşağa anlatılacak bir kutlama olacak.
Ne mutlu bu neslin çocuklarına; büyüklerine yıllardır ‘Bizi Trabzonsporlu yaptınız, biz ne zaman şampiyonluk göreceğiz?’ diyerek sitem eden çocukların, şampiyonluk yaşamış büyükleri gibi gururla ve onurla anlatacakları hikayeleri var artık.
Maça dönecek olursak…
İlikleri donduran soğuk havada izleyenlerin içini ısıtan bir ilk yarı oynandı ki, dört dörtlük; iki gol ev sahibinden, iki gol misafir Göztepe’den…
Ahmetcan’ın filelerle kucaklaşmakta olan topa ‘hayır’ demesinden birkaç dakika sonra, Denswil’in, Halil ile aynı topa koşarken kendi isteğiyle düşmesi(!), VAR’a bakılmasına rağmen golün verilmesi

Her maçın alfabesi farklıdır, fakat iki takım arasında oynanan maçların hikayesi daha da farklı olmuştur. Öyle ki gazozuna maç yapsalar kapalı gişe oynarlar. Dün olduğu gibi…
Trabzonspor şampiyonluğunu ilan etmek için şafak sayıyor. Gün saydıkları, altın sezonlarından bir yıl yaşadıkları Süper Lig’de, Galatasaray ve Beşiktaş’tan sonra Fenerbahçe’yi 25 sene sonra evinde devirerek, taraftarına bir nevi şampiyonluk kutlamalarının provasını yaptırmak istedi Trabzonspor.
Kötü bir sezon geçiren Fenerbahçe de ligin tozunu atan Trabzonspor’u yenmesi halinde; bir yandan hayal kırıklığına uğrattığı camianın gönlünü almak, diğer yandan lig ikinciliği iddiasını sürdürmek isteyecekti…
Maçla ilgili yazacaklarımıza gelince…
18. dakikada İrfan Can Kahveci’nin kırmızı kart görüp takımını bir eksik bırakması maçın, genç AhmetCan’ın, 35’te Uğurcan’ı geçip Trabzonspor ağlarına gitmekte olan topun gol olmasını engellemesi ilk yarının kırılma anlarıydı.
Ya 84’te Nwakaeme’nin direkte

Trabzonspor için şampiyonluk cepte. Şampiyon olmamaları için karın kırmızı yağması, derelerin yukarı akması lazım! Öyle şeylerin de olmayacağına göre!

Ligin açık ara lideri Trabzonspor’a böyle bir sezonda Türkiye Ziraat Kupası’nı almak da yakışır hani.

Tabi ki bunun da yolu; size ligde tek ve ilk mağlubiyeti tattıran Antalyaspor’dan rövanşı almaktan, elemekten geçiyor…

Lafı hiç dolandırmadan konuya girelim…

Ne arsa, ne borsa, ne de altın, Edin Vişça kadar kazandırmıyor arkadaş! Trabzonspor’a geldiği günden bu yana gelene-gidene atıyor, arkadaşlarına attırıyor, Trabzonspor da kazanıyor. Sözleşmesindeki imza kurumadan, bir diğer ifadeyle Trabzonspor’a geleli iki ay dolmadan parasının büyük kısmını çıkardı…

Trabzonsporluların yüzü gülmeyecek de kimin gülecek! Trabzonsporlular Allah bin bereket versin demeyecek de kim diyecek!

Bosnalı oyuncu öyle anlarda devreye giriyor ki; etkisini kısa zamanda gösteren ilaç gibi…! Dün gece de sahneye çıkan ilk adamdı. Devre arası nokta transferlerine

Şampiyonluk yolunda kara gözüktü, limana çok az mesafe kaldı!
Fındık dalları yeşillenmeden, Trabzonsporluların ikamet ettiği her yerde şimdiden bordo ve mavi renkler açmaya başlamış bile… Anlaşılan; yıllar sonra şampiyon olacak Trabzonspor’un kutlamaları da yıllarca konuşulacak, dilden dile anlatılacak.
Şampiyonluktan konu açılmışken; kutlamalarda silahla atış yapılmaması rica olunur! Zira hiçbir şampiyonluk insan canından değerli değildir!
Maça gelince…
İlk yarının kısa bir özetini yapacak olursak; bir hafta önce Trabzonspor, Aytemiz Alanyaspor’a ne yapmışsa, Kayserispor da Trabzonspor’a benzerini yapmaya çalıştı. Hata yapmaya zorladılar, başarılı da oldular, çok da etkili oynadılar. Siz bakmayın sarı-kırmızlıların iki attığına, attığından fazlasını kaçırdılar.
İlk 10 dakikadan sonra sazı eline alan taraf Hikmet hocanın öğrencileri oldu. Bakasetas ile Ömür’ün orta sahada silik oyunu, Nwakaeme ve Visca’ya uygulanan kademeli savunma anlayışı, defansta yapılan inanılmaz hatalar, elini kolunu bağladı Trabzonspor’un…
Böyle bir

Süper Lig’in sona ermesine, diğer bir deyişle Trabzonspor’un şampiyonluğunu ilan etmesine…

Milyonlarca Trabzonsporlunun birbirine sarılıp sevinçten doya doya ağlamasına…

Dünyanın bazı bölgelerinde ve ülkemin tüm kentlerinde şampiyonluğun kutlanmasına…

Trabzonsporluların nefes alıp verdiği her yerde bordo ve mavi renklerin güneş gibi parlamasına…

Ve de…

Vefat etmeden önce yakınlarına ‘Trabzonspor şampiyon olduğunda, müjdeli haberi mezarıma gelip bana verin’ vasiyetinde bulunanların kabrine gidilip ‘Trabzonspor’umuz şampiyon oldu’ diyerek haykırmaya sayılı haftalar kaldı…

**

Kabirlerde dualar edilecek… Hasret giderilecek, sohbet edilecek şampiyonluk görmeden ahirete intikal eden genç ve yaşlı bordo-mavi yüreklilerle…