Aksal Yavuz

Kolay değil, o sıcakta doksan dakika oynamak. Bir devrede bir değil, iki defa su molası verilse yeridir.  
Yeşil çimlerin bile keyfi kaçmış; rengi solmuş, sararmış, ceza sahaları öbek öbek...
Bordo-mavililer için çarşamba ve pazar geceleri daha da sıcak geçecek. Zira önce Kopenhag, sonra Galatasaray ile oynayacaklar.
Antalyaspor taş gibi takım, atletik oyunculara sahipler. Geniş alan bırakırsanız duman, kanatların çalışmasına müsaade eder, orta sahayı kaptırırsanız buhar olursunuz! Bunlar yetmezmiş gibi topla çıkarken hata yaparsanız, kumdan kale gibi yıkılırsınız!
Avcı, çarşamba gününü düşünerek mini bir rotasyon yaptı ama Doğucan ile başlamak büyük riskti. Golü de çıkarken kaptırdıkları toptan zincirleme hatayla yediler ki, güler misiniz, ağlar mısınız? Fernando, topun önüne o şekil düşeceğini, o mesafeden öyle bir gol atacağını rüyasında görse inanmazdı. Hakkını teslim edelim iyi de vurdu! 
Ev sahibi, lideri olmayan, top yapamayan Trabzonspor’un orta sahasına izciler gibi kamp kurdu; al gülüm ver

Derler ya hani ‘O gün bu gündür’... Trabzonspor için de öyle bir gün, özel bir gece idi.
Ülke futbolunun puan ve puanlara ilaç gibi ihtiyaç duyduğu bu dönemde, Trabzonsporlular, Medical Park Stadı’nda Şampiyonlar Ligi müziğinin yankılanmasını o kadar çok istiyorlar ki kemençe ve tulum gibi…
Tabii ki günün, gecenin güzel olması için Danimarka’dan mutlu dönmek gerekirdi!

Kopenhag, genç bir takım. Ateşli tribünlerin verdiği moralle sahanın her bölgesinde kadastro memurları gibi ayak basmadık, kontrol etmedik yer bırakmadılar! Bordo-mavili oyuncular, topu ayağına her alışında karşısına dikilip, hata yapmaya zorladılar, golü de öyle buldular.

Öyle bir ilk yarı izledik ki ne siz sorun ne biz anlatalım. Ne yaptığını bilen Trabzonsporlu oyuncu yoktu sahada, tamamen ev sahibi takımın oyununa teslim oldular… Kouassi, hiç yoktu zaten…

Yenilen ikinci gole ne demeli? Sahasında galibiyete hasret ev sahibi takımdan bu kadar basit goller yemek, Trabzonspor gibi bir takıma yakışmadı. İyi bir stoperiniz

Trabzonspor camiasında yediden yetmişe herkesin aklı-fikri, salı gecesi oynanacak Kopenhag maçında... Zira geçilecek tünelin sonunda elde edilecek o kadar çok şey var ki...
Danimarka’ya moralli gitmek için de evvela Atakaş Hatayspor engelini geçmek lazımdı tabi ki...
Her ne kadar Hamsik ile Dorukhan oynamasa da, Ömür yedek kulübesinde ve bazı mevkilerde eksiklik, topla çıkışta ve rakibi karşılamada sorun olsa da, iki takım arasında kadro kalitesi olarak bayağı fark var.
Gel gör ki, bordo-mavili takım ilk yarı beklenen oyunu sahaya yansıtamadı. Saman alevi gibi bir parlayıp bir söndüler! Orta sahada üretken olamadılar, doğaçlama oynadılar.
Göze hoş gelen oyun yoktu ama girdikleri gol pozisyonları iki elin parmak sayısını bulmuştur. Son vuruşlarda biraz dikkatli olabilseydiler, sakin kalabilseydiler; ilk yarı arzu ettikleri skoru elde edebilirlerdi.
Atakaş Hataysporlu El Kaabi’nin harika vuruşuna kaptanın nefis kurtarışla cevap verdiğini unutmayalım.
İkinci yarıya Ömür ile başladı Avcı, pas oyununu artırmak, sonuca gitmek için.

2021-2022 sezonu, Trabzonsporlular için rüya gibiydi. “Yıllar sonra gelen şampiyonluğu öyle bir kutlayacağız ki, yıllarca konuşulacak” demişlerdi. Söylediğini yaptılar; kutladılar, sadece onlar değil izleyenler de keyif aldı kutlamalardan.
Laf aramızda, şampiyonluk kutlamasında çıtayı bayağı yükselttiler, bundan böyle şampiyon olan kulüpler düşünsün artık! Vallahi parayla yapılmazdı o tanıtım... Hem Trabzonspor, hem ülkemiz adına müthişti. Dünya gözlerini kırpmadan, hayranlıkla izledi.
Futbolda dün yok, o anlamda geleceğe bakmak, yeni sayfalar açmak, Abdullah Avcı’nın da dediği gibi ‘yeni hikayeler’ yazmak gerekir.
Bütün takımlar için sezonlar sıkıntılı başlar, hele de ilk haftalar.... Oyuncuların hazır hale gelmesi, takımın, sistemin oturması zaman ister. Eksikler de varsa transfer ister.
İlk haftalar iyi futbol da beklenmez. Ligin son haftalarında olduğu gibi... Önemli olan üç puandır.
Doğrusunu söylemek gerekirse, iki takım arasında kadro kalitesi olarak bayağı bir fark var. Hal böyle olunca, maçın mutlak

Turkcell Süper Kupa’yı kazanan takım, Süper Lig’e morali yüksek başlayacaktı. Yiğidolar alırsa, tarihte bir ilki gerçekleştirerek lige ‘merhaba’ diyecekti.
Bordo-mavililer için dahası; Şampiyonlar Ligi play-off maçının da provasıydı.
Son şampiyon Trabzonspor, eksiklerini tamamlama konusunda niye bu kadar geç kaldı, anlamak hakikaten güç! İyi bir stoper, iyi bir ön libero hatta bir golcü daha almak, onlar için zor olmasa gerek...
Para basan Şampiyonlar Ligi’nin eşiğinden dönülürse, izahına alfabedeki harfler, ekonomik kaybını anlatmaya rakamlar yetmeyebilir!
Şampiyonlar Ligi’ne ayakbastının 19 Milyon euro olduğunu düşünerek, üçe, beşe bakılmadan eksikler giderilmeliydi... Öyle ya, kaz gelecek yerden tavuk esirgenmemeli!
Fındık, çay toplama ve tatil sezonu olmasına rağmen tribünler bayağı şendi. İki takım taraftarının hem saha dışında hem de tribünde verdiği renkli görüntüler, bunaltan sıcak havada futbolseverlerin içini serinleten çok güzel hareketlerdi. Hele de özel

Hazırlık maçlarına bakarak, futbolcuların tatilden döndüğü unutulup, bilhassa kendini ispatlamış oyuncuların performansını masaya erken yatırıp acımasızca eleştirmek, teknik adamlara işini öğretmeye kalkmak, trafikte aracın camlarını açarak yüksek sesle müzik dinleme hastalığı gibi!

Oysa adı üstünde hazırlık maçları, lige hazırlanmak, lig başlayana dek eksikleri görüp, gidermek ama…

Gel gör ki…

Duygusal zekadan uzak olunca, saha dışındaki teknik adamlarımızın (!) sayısı bir anda milyonları bulabiliyor. Biraz empati!

**

Öncelikle…

Bundan böyle hiçbir sezonda lider, 2021-2022 yılında Trabzonspor’un yaptığı gibi ligin tepesinde tek başına kalma şansını yakalayamayacak…

Geçtiğimiz sezon Trabzonspor ligin başından sezon bitene dek kimseyi yanına yaklaştırmadı. Elini kolunu sallayarak, keyfini yaşayarak, rakiplerine tarihi fark atarak, birçok karşılaşmada stopersiz ve sol beksiz, zaman zaman sağ beksiz oynayarak şampiyon oldu.

Dünyada futbolun bu kadar çok sevildiği, konuşulduğu, ilgi gördüğü başka yer var mıdır?

Varsa; bir ya da ikidir…

Zira…

‘Besmele’ ile kapısı açılan işyerlerinde, her yerde hatta her evde konu dönüp dolaşıp Trabzonspor’a, futbola bağlanır.

Trabzonspor’un her daim lider olduğu mevzuda ekonomi ile sağlık ikincilik için kapışır!

Takımının galibiyetinde bankaya, bakkala olan borcunu dert edinmeyen, mağlubiyette dünya başına yıkılmışçasına üzülen Trabzonsporlular!

 **

Futbola yetenekli çocukların dünyaya ‘merhaba’ dediği topraklardır aynı zamanda…

Araçların camına yapıştıran plastik ellerin, araç hareket etmeye başladığında bir sağa bir sola sallandığı…

Bayramlaşmaların çok daha samimi olduğu, komşuluk ilişkilerinin çok daha güzel olduğu…

Her erkek çocuğun para biriktirip plastik top alma ve bilyeli tahta araba yapma hayali kurduğu…

Bir dikiş makinesi hayali olan her genç kızın, çeyiz sandığı büyüklüğündeki ceviz ağacı kaplamalı radyolardan yükselen şarkı ve türkülerden fal tuttuğu…

Kulübelerdeki telefonların jetonla çalıştığı, sinemada rahmetli Cüneyt Arkın’ın, sahalarda Maradona’nın, çizgi fotoromanlarda zagor, tommiks ve teksasın rüzgâr gibi estiği, yutulan her jetonda vatandaşın telefon kulübesini yumrukladığı yılları eskiler çok hatırlar…

Yaşamayanlara da yaşayanlar anlatır…

**

Evlerdeki telefonlar ise yandan çevirmeliydi.