'Deli cesareti, yapamazsınız' sözlerine aldırış etmediler! Sonuç hayran bıraktı
13.09.2021 - 07:52 | Son Güncellenme:
Son yıllarda büyükşehirlerde yaşayan herkesin dilinde 'köye, kırsala yerleşip, doğal hayat' yaşamak. Çoğu kez bu hayal konuşmadan öteye gitmez. Herkes şikayet etse de alışkanlıklar ağır basar ve rutin hayat devam eder. Herkesin konuşup rafa kaldırdığı bu hayali başaranlar da var. Onlardan biri Yeşim ve Tunç çifti. Arkadaşları 'deli cesareti, yapamazsınız' dedi ama onlar denemeye karar verdi. Kararlı duruş bu süreci hızlandırdı. İstanbul'un tüm karmaşasını geride bırakarak Trakya'da kendilerine yeni bir hayat kurdular. Bu aralar karavana atlayıp 150 günlük bir yolculuğa çıkan çift yaşadıkları süreci Milliyet Emlak'a anlattı.
Arzu ER KONÇU / arzu.er@milliyet.com.tr
* Şehir hayatını bırakıp Trakya'da bir köye göç ediyorsunuz ve artık yaşamınızı burada sürdürüyorsunuz. Öncelikle bize kendinizi tanıtır mısınız? Köye yerleşmeden önce neler yapıyordunuz?
Biz Yeşim ve Tunç. İkimizde otuzlu yaşlarımızdayız, İstanbul’da doğup, göç edene kadar hep bu şehirdeydik. Alemiz, okullarımız, işlerimiz ve anılarımızın çoğu bu metropole dair aslında. İşlerimizse etkinlik ve organizasyon sektörünün renkli, eğlenceli ama bir o kadarda zorlu, uzun çalışma saatleri olan fotoğraf bölümüydü. Birimiz bu sektörün fotoğraf ve videolarını çekerken diğerimizse satış, koordinasyon ve iletişim tarafındaydı. Evimiz, şehrin en hareketli yerlerinden biri olan Şişli’deydi ama biz her fırsat bulduğumuzda köpeğimiz Justinle birlikte apartman karmaşasından kaçıp doğaya atardık kendimizi. Zaman zaman kamplar ve kimi zamansa uzun trekkingler(Likya Yolu - Troya Yolu gibi rotalar) yapmak için yollara düştüğümüz çok oldu.
* Sizin için karar verme aşaması nasıl oldu? Bir sabah uyanıp ‘hadi gidiyoruz’ mu dediniz, yoksa uzun uzun düşünülmüş bir planın sonucu mu bu göç?
Aslında ikiside desek mi? Çünkü oturup plan yapmasakta zaman zaman zihnimize ve kelimelerimize düşen bir fikir 'göç'. Özellikle kamp akşamlarında sessizliğin verdiği dinginlik hissi, doğanın bizi yenilemesi konuyu çok kez ‘’Bir köye mi göçsek’’ döngüsüne getiriyordu. Pandemiyle birlikte sıkışıp kaldığımız daire, sektörün belirsizliği ve biraz cesaretle anlık bir karar verip bir kaç ay içinde toparlanıp düştük yola.
* Ailenizin veya yakın çevrenizin bu kararınıza tepkisi ne oldu?
Ailelerimiz bizi tereddütsüz destekledi diyebiliriz hatta köyde geçen çocukluk yıllarından tecrübelerini ve dikkat etmemiz gerekenleri de karşılıklı oturup konuştuk. Yakın çevreyse 'Deli cesareti yapamazsınız’' ile 'Kesinlikle tam sizden beklenecek adım' cümleleri arasında gidip geldi.
* Daha önce böyle bir köyde yaşama deneyiminiz var mıydı? Herkes yapabilir mi sizce?
Çocukken yaz tatillerinde gittiğimiz köy gezmeleri haricinde böyle bir deneyimimiz olmadı. Herkes inanılmaz geniş bir kavram ama beklentileri bu hayata yönelik olan ve gerçekten isteyen herkes yapabilir.
* Köye göç diyoruz ama hangi köye? Yer seçme sürecindeki deneyimlerinizi bizimle paylaşır mısınız?
Köye göç denilince ilk akla gelen Ege ve Akdeniz oluyor. Fakat bu bölgelerde maalesef kendi özgün mozaiğini koruyabilen köy adeta kalmamış durumda. Hatta bilindik adı çıkmış bazı köylerde yerel halktan çok göç ederek gelen şehirliler var. Birde yerleşmek istediğiniz konumun sadece coğrafyasını değil insanını da baz almalısınız. Nasıl ki seçtiğiniz coğrafyanın sıcağına soğuğuna alışabilir miyim diye değerlendiriyorsanız yöre halkının örf adetine uyum sağlar mıyım diye de düşünmek lazım."
"Biz bu konuda aslında şanslıyız. Çünkü Kırklareli’nin Babaeski ilçesine bağlı Alpullu Belde’sinde var olan, şans eseri yatırım amaçlı alınmış aile evine taşındık. Trakya halkının sohbetini ve eğlenceli kimliğini yaptığımız gezilerde az çok tecrübe etme şansımız olmuştu. Alpullu’nun az nüfusu, tüm mevsimlerin yaşanabilir olması, gerektiğinde şehir merkezlerine hızlı ulaşılabiliyor olması ve İstanbul’dan bir an evvel gitme isteği bu süreci çok kolay bir hale getirdi.
* Böyle yerlerde ev kiralarken ya da satın alırken dikkat edilmesi gerekenler neler?
Öncelikle bir ev satın almadan ya da kiralamadan önce emsali örneklerin fiyatı hakkında bilgi edinilmeli hatta muhtarlarla fikir alış verişinde bulunulmalı. Markalaşmış köyler çemberinin haricinde alternatiflere bakıldığında ‘’yeter ki evimde biri otursun’’ diyen bir çok kişiye ulaşmak hiçte zor değil.
* Evinizi ne kadara (kiraladınız - satın aldınız)?
İkimizin ailesinden de hiç kimse Alpullulu değil fakat Yeşim'in annesi yıllar önce buradan yatırım maksatlı bir köy evi almış. Biz boşta duran bu evi değerlendirdik. Kira ödemiyoruz.
* Ne kadar zamandır şehirden uzakta yaşıyorsunuz? İlk zamanlarınızda sizi en fazla zorlayan şey ne oldu?
Tam iki ay sonra birinci yılımız doluyor. En zorlandığımız şey her konudaki opsiyonların azalma durumu oldu. Örneğin köyde minibüsler saat başı, kaçırdığınız zaman bir sonraki minibüsü beklemek zorundasınız. Beklemek istemiyorum taksiye binerim gibi bir seçenek de yok çünkü köyde taksi yok. Sipariş veriyim alışverişim yemeğim eve gelsin kolaylığı yok çünkü eve teslimat yapan hiçbir uygulama köylere dağıtım yapmıyor. Kıyafet alışverişi, kuaför ve kişisel bakım için en yakın merkezlere gitmeniz gerekiyor. Köyde terzi var ama giyim mağazası yok.
* Maliyetleriniz nasıl değişti şehirden sonra?
Özellikle şehirde içinden çıkamadığımız fast-food buralarda olmadığı için bizim adımıza harcamalarımızda ciddi bir azalma oldu. Köyde dolaplarca kıyafet ihtiyacınız hiç olmuyor ve bu aslında ciddi bir gider. Yaz süresince domates, biber, kabak gibi bir çok sebzeyi kendimiz yetiştirdiğimiz için mutfak masrafımız azaldı. Peki ya meyve? -evet her evin bahçesinde farklı bir meyve ağacı var ve komşuculuk burada takasa dönüyor. Bizden onlara ve onlardan bize gerçekten hiç bu kadar meyve yememiş bile olabiliriz. Apartman aidatı yok. Süt alıp kendi yoğurdumuzu yapıyoruz gibi bir çok küçük görünen kalemi alt alta topladığımızda maliyetlerimiz gerçekten azaldı.
* Şu anda ne iş yapıyorsunuz? Köyde geçim zor mu?
Şimdilik freelance, uzaktan hizmet verebileceğimiz video montajı, fotoğraf editi gibi işler alıyoruz. ''Azıcık aşım ağrısız başım’’ diyebilene çok zor değil. Hatta çalışmak isteyene köy hoparlörlerinden duyduğumuz yakın merkezdeki iş ilanları anonsları oluyor.
* Pandemi döneminde herkes daha izole yaşayacakları yerler aramaya başladılar. Siz bu salgın dönemini nasıl geçirdiniz? Köy yaşamının avantajlarını yaşadınız mı?
Yaşamadık demek gerçekten haksızlık olur. Küçükte olsa bir bahçemiz var, güneşi görebildiğimiz ve çok soğuk olmayan her anı hatta ilk bahar akşamlarını bahçede geçirdik. Bir şeyler ektik, kendi becerilerimizi, yapıp ya da yapamayacaklarımızı deneyimledik. Sadece çarşıya giderken maske taktık, az nüfus olduğu için daha az risk olduğu için sinirlerimiz yıpranmadı. Üretebileceğimiz el işleri denedik ve zaman nasıl geçti bilmiyoruz.
* Daha minimal bir hayat için köye yerleşmek isteyen insanları bekleyen zorluklar neler?
En önemli zorluk sahip olduğumuz alışkanlıklar olacaktır. ‘’Önemli olan hayatta en çok şeye sahip olmak değil, en az şeye ihtiyaç duymaktır’’ Platon’un bu felsefesiyle harmanlanmak lazım ‘’zor’’u görmeden ya da yola çıkmadan hemen önce. Tecrübe etmediğimiz her konu bize zor gelebilir, belki bize zor gelen bir başkası için ‘’çocuk oyuncağı’’ olacaktır. Henüz hayvancılık ve kazanç amaçlı ekip biçmediğimiz için net başlıklar vermeyiz gibi duruyor.
* Köye yerleşen insanlara bölge insanının yaklaşımı nasıl oluyor? Onların size ve sizin onlara kattıklarınızdan kısaca bahseder misiniz?
İlk soruya başımızdan gecen anımsadıkça içimizi ısıtan bir anımızla cevap verelim. İlk gün eşyalar kamyondan indirildi ufak tefek yerleşmelerimizi yaparken kapımız çaldı. Komşulardan biri ''hem hoşgeldiniz hem mutfağınız hazır değildir, yorulmuşsunuzdur da'' diyerek bir tepsi yemek getirdi. Bağın oluşturulma şeklindeki naiflik ve şevket büyüleyiciydi."
"Metropol yaşantımızda bırakın mahallenizdeki komşuyu aynı apartmanınızdaki insanı tanımazken, köyde kasabınızdan tutunda haftada bir gelen pazarcı amcanın bile halini hatırını ailesini sorar selamlar olduk. Biri evinde turşu mu yapmış, kapımız çalındı bize de ikram edildi, bir evin bahçesinde saç da gözleme mi var, semaverde çay mı var mutlaka bize de verildi. Alışverişin ve takasın iyi niyetin ve komşum aç mı tok mu düşüncesinin bizde filizlenmesini komşularımıza borçluyuz.
* Zaman zaman şehir yaşantınıza dönmek gibi bir hissiyata kapıldığınız oluyor mu?
Hiç olmadı ve umarız da yeniden şehre dönmek zorunda kalmayız.
Maalesef hala öğün atlıyoruz, iş hayatımızın kazandırdığı düzensiz uykuları yeni yeni atlatabildik gibi bir kaç küçük detay.
* Sizin gibi büyük şehirlerden küçük yerlere göç etmek isteyenlere neler önerirsiniz?
Kendi yaşadığımız tecrübeye istinaden; istemek ve yapmak arasında sadece bir adım var. Gerçekten istiyorlarsa o adımı atmaktan çekinmesinler. Hayalini kurdukları ya da plan yaptıkları lokasyonu sadece internetten edindikleri teorik bilgilerle değil mümkünse yerinde görerek değerlendirsinler. Hayatını devam ettirebilecekleri kazancı, kendi bilgi ve becerilerine göre değerlendirsinler.
* Bundan sonraki planlarınız da neler var? Kalıcı mısınız? Yoksa yeni bir göç söz konusu olur mu?
Karavan hayatını deneyimlemek istiyoruz ve bunun için gerçekten çok çalıştık, zorlu süreçlerden geçtik ve mental olarak hazırlandık. Bir süre karavanla, 15 M3 bir panelvanın içinde gezerek hem çalışıp hem yaşamayı hedefliyoruz. Köy hayatında büyük aksilikler olmazsa kesinlikle kalıcıyız. Gezip gezip köyümüze döneceğiz:)
