Ayıplı bir tartışma, 'işine yarayacak'

PKK’nın teröre son verme ve fesih kararını, samimi bulmayanlara, sorgulayanlara, büyük saygım var.

Buna karşın yaşananlara sadece Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın işine yarayacağı iddiasıyla karşı çıkanları görüyor ve şaşırıyorum.

Siyasi tercihlerimiz, ne zamandan beri Türkiye’nin menfaatlerinden daha önemli hale geldi?

Daha abartılı bir örnekle sorayım:

Diyelim ki, bir yerde inanılmaz bir petrol rezervi buldunuz. Bu petrol çıkarılırsa milli gelirimiz iki katına çıkacak ama bu durum elbette iktidarın işine yarayacak.

Böyle bir durumda o kuyuyu kapatır ve varlığından kimseye söz etmez misiniz?

Kaynağı konunun özü olan her soru, her endişe kıymetli yeter ki derdimiz Türkiye olsun, siyasi düşüncemiz ya da siyasi nefretimiz olmasın.

Korkular ve umutlar karşı karşıya…

Belirsizlik insanı korkutur her zaman.

PKK’nın güvenilmez sicili, fesih bildirgesine yerleştirilen bazı bölümler belirsizlik yaratıyor ve can sıkıyor.

Buna karşın aklımızda tutmamız gereken ve belirsizliği tamamen ortadan kaldıran bir başka gerçek var.

PKK, teröre son verdiğini açıkladığı için Türk Silahı Kuvvetleri, Irak’ın ve Suriye’nin kuzeyinde arazi hakimiyeti sağladığı yerleri boşaltmıyor.

Bölgedeki asker sayısı azaltılmıyor.

Bayraktar SİHA’lar gökyüzünden, yeryüzündeki teröre nefes aldırmamaya devam ediyor.

MİT, sahada etkin olmaya devam ediyor, Emniyet tüm tecrübesiyle olası provokasyonlara karşı hazır bekliyor.

En önemlisi ülke yönetimi “Bitti bu iş” demek yerine, sürecin Suriye ve Avrupa ayaklarını da kapsaması gerektiğini hatırlatıyor.

Velev ki en kötü senaryo gerçekleşti ve PKK teröre devam etme kararı aldı.

Türkiye açısından geriye giden, kendimizi daha güvensiz hissetmemizi gerektirecek bir nokta var mı?

Gelelim diğer önemli noktaya:

PKK’yı bitirmek için formülünüz ne?

Ya örgüte teröre son verdirecek ve silah bıraktıracaksınız ya da dağdaki her PKK militanını etkisiz hale getireceksiniz.

İkinci yolu seçmek demek terör, Avrupa ya da Suriye’den militan buldukça uğraşmak demek.

Türkiye sahada en kuvvetli olduğu zamanda “teröre son verin” çağrısını yaptı.

Bu çağrı PKK terörünün ilçelerde birkaç saat de olsa denetimi ele geçirdiği ya da Genelkurmay Başkanı’nın Cudi’ye bayrak dikmekle övündüğü bir dönemde gelseydi, terör örgütünün silahlı mücadeleyle kazanımlarından söz edebilirdik.

Ortada PKK adına bir kazanım yok ama onlar bir kazanımları varmış gibi davranmak zorundalar, zira 47 yıl boyunca insanları ölüme yolladılar.

Sahada mücadeleyi kazanan Türkiye, kendi siyasi bölünmüşlüğü nedeniyle PKK’nın psikolojik savaşının kurbanı olmamalı

Yoğurdu üfleyerek yemek…

Ankara’da bir bayram havası yok, aksine son derece soğukkanlı bir duruş var. Terör örgütünün Suriye ve Avrupa yapılanmasına yönelik de adımlar atılması gerektiği mesajları bunun en somut örneği.

Ankara PKK’nın fesih metnini kendisine doğru atılmış bir adım olarak görmüyor. Açıklamalar ve sızan bilgilere bakacak olursak silah bırakma fiziken tamamlanmadan ve PKK’nın tüm kolları tasfiye edilmediği sürece mesafe alınmış sayılmayacak.

PKK, 47 yıllık tarihi boyunca çeşitli kereler bazı adımlar atar gibi yaptı, o adımları atarken de hep üçüncü bir ülkenin hakemliğini şart koştu. Bu kez masada öyle bir şart da yok. PKK istemediği için değil, Ankara böyle bir şartı kabul etmediği için bu noktadayız.

Uzun lafın kısası, terör örgütünün umutları sömürme kapasitesini tecrübe etmiş olan Türkiye, bu kez yoğurdu üfleyerek yiyor ve doğrusunu yapıyor...