İzmir Büyükşehir Belediyesi'ne bağlı İZELMAN, İZENERJİ ve Egeşehir şirketlerinde çalışan toplam 23 bin işçinin sürdürdüğü grev, dün 7. gününde anlaşmayla sonuçlandı.
İki taraf için de hayırlısı olsun diyelim.
Ancak bunu derken, anlaşma sağlandı diye yaşanan başka gerçekleri örtbas etmeyelim.
Bu süreçte üzeri kapanmaması ve unutulmaması gereken en önemli gerçek şudur:
★★★
Greve yönelik çabalarda, sergilediği şeffaf ve dik duruşla Başkan Tugay İzmirlilerin büyük sempatisini ve desteğini kazanmıştır.
Gösterdiği olumsuzluk ve abartılı taleplerle uyuşmazlıkta direten DİSK Genel İş Sendikası ise kesinlikle kaybetmiştir. Anlaşma olup olmaması bu gerçeği değiştiremez.
★★★
DİSK’in ağır baskısına ve isteklerine karşı, hem İzmirlilerin hakkını korumak, hem de işçilere iyi bir maaş verebilmek için çok ciddi gayret sarf eden ve bütçesini zorlayan Tugay, her adımında sendikanın inanılmaz tepkisiyle karşılaştı.
Başka hiç bir şehirde ve hiç bir belediyede böylesine aksi bir tutum göstermeyen DİSK, İzmir’de ise daha en baştan “anlaşmamaya şartlanmış gibi” tavır takındı.
★★★
Esas sıkıntı tam da bu noktada oldu zaten.
★★★
DİSK, İzmir’e karşı niye bu kadar olumsuz ve gergindi?
Yıllardır kendisini tek destekleyen CHP’li belediyelere karşı neden bu kadar sert davrandı?
Halkın tepesini attıran, şımarıklığa kadar varan o talepler nereden çıktı?
Gecenin bir saatinde, vatandaşlarla yollarda biriken çöpleri toplayan belediye başkanını engellemeye kalkmak neyin nesiydi?
“İstediklerimizi vermezseniz seçimlerde görüşürüz” tehdidi, yeni nesil, yeni sürüm sendikacılık mıydı?
Vatandaşların çöp toplayan başkan Tugay’ı alkışlaması, sendikaya ise tepki göstermesi, DİSK için bir tokat değil miydi?
★★★
Dedim ya..
★★★
Grev sürecini çok kötü yöneten, tehditkar bir dille İzmir’i dize getirmeye uğraşan DİSK, İzmirlilerin gözünde her adımında sınıfta kalmıştır.
Grev günlerinin tek galibi Başkan Tugay’dır, mağlubu ise yeni sürüm DİSK’tir.
Eski DİSK bambaşkaydı çünkü..
