John Wick serisini duyuşsunuzdur. Keanu Reeves’in dört film boyunca yanlış yapanı yaşadığına pişman ettiği dizi. Hatta yaşamaktan kurtardığı (!) dizi. Alternatif bir gerçeklik perdesinin arkasında suikastçıların kendi kanunlarına göre bin bir dolap çevirdiği bu maceralı kült yapım, şimdi bir spin off’a sahip oluyor.
“The Continental”, (Başrollerde Colin Woodell, Mel Gibson, Ray McKinnon, Mishel Prada var), John Wick hikâyesinin geçmişine gidiyor ve olayların merkezindeki gizemli The Continental oteli anlatıyor.
Geçen hafta Londra’ya geldi, ekip topluca bir dizi röportaj verdi. Ben de mekâna uğrayıp neler olduğuna bir göz atmak istedim. Görüşmelerim sonucunda John Wick meraklılarına ve aksiyon sevenlere notlarımı aktarayım. Dizinin yapımcısı, John Wick’in de yapımcısı Basil Iwanyk’e göre John Wick hayranları bu diziyi de sevecek, çünkü iki yapım da aynı DNA’ya sahip.
“Eğer John Wick hayranıysan muhtemelen dizinin merkezindeki otel nasıl kuruldu merak ediyorsundur. Asıl hikâyenin geçmişine gidiyoruz bu yapımla” diye anlattı bana.
Mini dizi şeklindeki yapım 70’lerde geçiyor ve benim de ilgimi en çok bu çekiyor. Bu yüzden bu yıla dair sorular sordum görüştüğüm herkese. Müzik gerçekten de ön planda ve 70’ler şarkılarının varlığı her sahnede hissediliyor. Alternatif 70’ler atmosferi dekorlar ve kostümler kadar, belki daha da fazla müziklerle verilmiş.
Orijinal dizi müziğini Raffertie üstleniyor. Prodüktörlük kadar performans DJ de olan Londra’da yerleşik sanatçı son 10 yıldır sahnelerden çekildi, yavaş yavaş kariyerini soundtrack üretmeye adadı. Bu işi ona emanet etmişler.
Raffertie’ye nasıl hazırlandığını sordum. Dönemin elektronik müzik sound anlayışını yansıtan tonlar kullandığını söyledi. Erken dönem elektronik öncülerinin, mesela Kraftwerk’in kendi gelişimindeki yerini anlattı. Ama bu yapım özelinde daha çok Donna Summer’dan etkilendiğini söyledi. Senaryo aşamasında dahil olmuş projeye “Ama ilk görüntüler gelip üzerine müzikleri yerleştirmeden ne yaptığını anlaman mümkün değil” diye anlattı. Soundtrack yapmanın püf noktasını sordum şunları söyledi:
“Bütün hikâye ekranda gördüğün dünyayla örtüşen bir müzik ve ses dünyası / paleti oluşturmak. Sonra işi biraz daha detaylandırıp görüntülerle daha uyumlu hale getiriyorsun. Yani sonrasında ince işçilik devreye giriyor.” Soundtrack ile ilgilenenler not etsin.
Bir diğer prodüktör Erica Lee, çekimlerde en büyük zorluğun lojistik olduğunu itiraf etti. 70’lerin New York’unu yeniden ve alternatif bir boyutta canlandırmak için New York’u değil Budapeşte’yi tercih etmişler. Çekimler burada yapılmış. Büyük setler oluşturulmuş. Ancak hiçbir şey soundtrack’teki şarkıların teliflerini toplamak kadar zor olmamış. Yönetmen Albert Hughes, 70’leri en iyi yansıtacağına inandığı bir şarkı listesini prodüksiyona sunmuş. Iwanyk “listedeki şarkıların teliflerini almak o kadar pahalıydı ki bazılarından vazgeçmek zorunda kaldık” diye anlattı. “Elimizde olanları çok iyi kullanmaya çalıştık. Albert (Hughes) bu şarkıların nerede girip nerede çıkacağına büyük bir titizlikle karar verdi.”
Müzikler gerçekten de her sahnede inanılmaz ön planda ve burada yer alan şarkıların bir kısmı arşivlerinde derinliklerinden çekilip çıkarılmış. Görüntülerle birlikte pek çok yerde video klip tadı yakalanmış. Bir kısmı tanıdık bir kısmı pek duyulmadık şarkılar bunlar. Mesela jenerikte Baby Huey & The Baby Sitters’dan “Hard Times” kullanılmış. Güzel bir 70’ler siyah müzik araştırmasının başlama vuruşu olabilir meraklısına.
Spin off denen ve orijinal hikâyeden üretilen yeni hikâyeler, ana hikâyenin farklı karakterlerine odaklanabiliyor veya hikâyenin öncesini ya da sonrasını anlatmaya girişerek bağlamı genişletiyor. Bunu yaparken de elbette aynı dünyada kalmaya özen gösteriyor. İzleyicilerin özellikle son yıllarda hikâyeleri daha geniş ve daha detaylı izleme ihtiyacından doğuyor spin off yapımlar, Basil Iwanyk’ten aktarayım bu notumu da.
Özet mi? Anahtar kelimeler macera, aksiyon, alternatif gerçeklik, 70’ler, 70’lerin müzikleri. İlginizi çektiyse göz atın.
