Aksal Yavuz

Dile kolay; Trabzonspor, Fenerbahçe’yi 20 yıldır İstanbul’da yenememiş. Az buz zaman değil 20 sene...

Trabzonsporlu futbolcuların bir yerde bu kötü gidişe “ Dur!” demeleri gerekirdi. Öyle ya, nereye kadar?

Henüz maçın başında Burak Yılmaz’ın ne kadar iyi golcü, Kucka’nın da Trabzonspor için ne kadar gerekli bir oyuncu olduğu bir kez daha görüldü. Kucka, Burak Yılmaz’a öyle bir aşırtma pas verdi ki, siz-biz pozisyon için yağdan kıl çeker gibi diyelim, Kucka “Al da at Burak” dedi. Zaten Burak Yılmaz’a da dokunmak kalmıştı.

5. dakikada 61. golünü atan Burak ne kadar şanslı ise, sakatlanarak oyundan çıkması çok büyük şanssızlıktı. Burak’ın yerine N’Doye’nin değil de Rodallega’nın tercih edilmesi gerektiğini söylemeliyiz.

Trabzonspor, ilk yarı Fenerbahçe’ye dar alandan çıkmasına müsaade etmedi ama Alper’in attığı golde bordo-mavili takımın acilen stoper alması gerektiğini sadece futbolla ilgilenenler değil sağır sultanlar bile gördü...

Olcay Şahan’a bir parantez açmak gerekirse; Fenerbahçe’nin Trabzonspor’un üzerine gelmeye başladığı anlarda sahneye çıktı tecrübeli oyuncu. 59’da attığı gol hakikaten görülmeye değerdi; Kaleci Volkan, Göztepe maçında yediği golü tekrarladı...

Bordo-mavili

Deportivo Alaves ile yaptığı hazırlık maçını izlemiştik Trabzonspor’u... Bazı mevkilerde eksikleri olmasına rağmen 2-0 kazandıkları maçta ‘lige hazırız’ görüntüsü vermişti bordo-mavili takım... Gerçi bir maçta neyin ne olduğunu-olacağını anlamak zordur. Zira karpuz değil ki bir-iki tıklayıp, kavun değil ki birkaç kez koklayıp karar verebilesin!
Konyaspor’u da Beşiktaş maçında gördük. Son iki sezonun şampiyonu Beşiktaş’ı iyi oyunla mağlup ederek Süper Kupa’yı almak her babayiğidin harcı değil, onu da söyleyelim hazır konu açılmışken...
Dememiz o, Süper Kupalı Konyaspor ile 50. yılında iddialı Trabzonspor arasındaki maç, iki takım adına gelecek haftalar için önemli bir işaret olacaktı. Bilhassa Trabzonspor için...
Maçın hemen başında ne hiçbir takım böyle gol yemek ne de hiçbir futbolcu böyle bir hata yapmak ister. Okay’ın hatalı pasını ikram kabul eden Fofana’nın attığı gol ile Medikal Park Arena’da havada tribünler de buz kesildi birden... Konyalı futbolcular Trabzonspor karşısında maça böyle bir golle başlayacaklarını rüyalarında görse hayra yorarlardı!
Öyle bir ilk yarı izledik ki ligin başı ama tempo yüksek, üstelik nem yumurta pişirecek sıcaklıkta... Sen gel de böyle bir

Kim tahmin edebilirdi Bursaspor’un bu hallere düşeceğini? 3-5 yıl evvel birileri çıkıp da yeşil-beyazlı takımın bugünleri yaşayacağını anlatsaydı; gönderileceği en yakın yer tam teşekküllü devlet hastanesi olurdu!

Sen, Anadolu’dan Trabzonspor’dan sonra şampiyon çıkan takım ol, 7 sene sonra düştüğün duruma bak! Üstelik kader maçını, 2010’da Kadıköy’de Fenerbahçe ile berabere kalarak şampiyonluğuna katkı sağlayan Trabzonspor ile oyna.

Rizesporlular da son virajlarda rakibi Bursaspor’un olacaklarını rüyalarında görse hayra yorarlardı! Zira rakipleri birkaç ay evveline kadar başka takımlar idi, üstelik Rizespor camiasında son birkaç hafta Allah’tan umut kesilmez düşüncesi hakimdi!

Velhasıl iş dönüp dolaşıp Bursa, Rize ve Trabzon hattında düğümlendi. Hal böyle olunca, ağzı olanlar konuşmaya başladı. E, ağızlar torba değil ki gemici düğümü atasın!

Her iki maçın sonucuna göre, Trabzonspor ne İsa’ya ne de Musa’ya yaranamayacaktı belki, fakat bilinmesi gereken bir gerçek var, o da Rizespor ve Bursaspor’un kendi kendine ettiği, kendi göbek bağlarını kendilerinin keseceğiydi. Kısacası bu günleri zamanında düşüneceklerdi.

Bursaspor, Trabzonspor karşısında 1-0 mağlup duruma düşünce, Rize’den de

Fenerbahçe ile Trabzonspor belediye gazozuna dahi maç yapsa; stat dolar taşardı ama dünkü maçta tribünler adeta sinek avladı!

Son yıllara şöyle bir göz atacak olursak; Trabzonspor, Fenerbahçe’ye son golü 5 yıl evvel Burak Yılmaz’la atmış, 15 maçtır yenemiyor, 20 yıldır da Kadıköy’de galibiyeti yok. Anlayacağınız; üstünlük anlamında Trabzonspor son yıllar hep cepten yemiş!

Öyle ki... Trabzon’un bir ilçesinde Trabzonsporlu yaşlı bir amcaya 1 ay evvel Trabzonspor’un şaha kalktığı söylendiğinde, yaşlı amcanın kendine Trabzonspor’un iyi gittiği haberini verenlere, “Uşağım, Fenerbahçe’yi de yendiler mi?” cevabı ve sorusuyla karşılaşıldığı gibi bir durum da var!

İki takım arasındaki rekabeti, iki takım arasında oynanan maçların ne derece önem arz ettiğini bilmem anlatabildik mi?

Fenerbahçe’ye 5 yıldır golü olmayan Trabzonspor maça öyle bir gol yiyerek başladı ki; ister Onur’un işgüzarlığı deyin, ister hakemlerin gözüne perde indi deyin, ne derseniz deyin. Bırakın Onur’u, sıradan birini kaleye koyun o topa o şekil müdahale etmez. Kısaca Onur gibi üst düzey kaleciye yakışmadı. Ya baştan aşağıya ofsayt kokan pozisyona ne demeli?

Sen takım olarak bu hatayı yaparsan, rakibin oyun iştahını artırır

Medipol Başakşehir iyi iş çıkardı bu sezon. Şampiyon olsunlar ya da olmasınlar alkışı övgüyü sonuna dek hak ediyorlar. Abdullah Avcı’yı da kutlamak gerekir. Başka takımlardan “işe yaramaz” denilerek gönderilen futbolculardan iyi bir ekip oluşturmuş, zamanın, sabrın ipine sarılmak, güvenmek, inanmak ve sistemli çalışmak böyle bir şey olsa gerek...
Kimin şampiyon olacağı Trabzonspor’un umrunda değildir. Maçtan birkaç gün önce çıkan dedikodular da yılın futbol fıkrasıdır: “Trabzonspor Yönetimi, Başakşehir galibiyeti için futbolcularına kişi başı 75 bin TL prim verecek.”
Birader, kelin merhemi olsa başına sürer! Uçan kuşa borcu olan Trabzonspor prim verecek öyle mi? Buna sadece kargalar değil kanatlı kuşların tümü güler!

Maça gelince...
Trabzonspor-Beşiktaş maçının fotokopisi gibiydi. Sadece gol yoktu. Saç-baş yolduran pozisyonlar, direkte patlayan toplar, iki takım kalecisinin gol olmasına izin vermediği pozisyonlar vardı. Adeta korku filmi izledik.
İki takım da rakibinin iğne deliği kadar açığını kolladı.
Castillo, Başakşehir’in sol tarafını otoban gibi kullandı! Ersun hocaya sormak lazım; topla gidiş sürati radara yakalansa hız sınırını ihlal etti diye trafik polisinin ceza

Şunun şurasında ligin bitimine 3-4 hafta kalmış. Diğer ifadeyle eğitim-öğretim yılının sonuna gelinmiş, yazılı sınavlar, sözlü mülakatlar bitmiş, karnelere sıra gelmiş!

Görünen; ligin tepesi tabiri caizse ateş ediyor! Liderlik Başakşehir ve Beşiktaş’a emanet... Aynı şeyi ligin dibi için söylemek zor; demir atanlar, yolcular belli!

Uzun lafın kısası, son tahlilde Ağustos böceği gibi yan gelip yatanlar, karınca misali gecesini-gündüzüne katanlar kendini belli ediyor; başarılı olanlar ve boyunun ölçüsünü alanlar!

Sahada 10 yabancı oyuncuyla mücadele eden Adanaspor da ligin misafirlerinden. 7 yabancılı Trabzonspor’un amacı ligi adına-şanına yakışan yerde ve Avrupa’ya giden sıralamada bitirmek.

İlk yarı Trabzonspor’un 1-0 üstünlüğü 10 dakika sürdü. Kadrolar sahaya çıktığında ‘solda oynar mı, oynamazdı?’ denilen Yusuf Yazıcı 20’nci dakikada öyle bir gole imza attı ki; konu bu defa ‘kaleye mi vurdu, ortamı yaptı?’ muhabbettine döndü... Ta ki Adanaspor Renan’ın kafasından eşitliği sağlayana dek kafaları ve çeneleri yordu fırtınanın çocuğu Yusuf’un harika golü...

Adanaspor’un gücü belli, ligde misafirler, ununu elemiş, eleklerini duvara asmışlar, o anlamda elinden gelenin en iyisini yapmaya

Kayserispor ve Trabzonspor taraftarının birlikte maç izleme isteği; futbolda yıllardır özlemini duyduğumuz, taraflı tarafsız herkesin görmek istediği tablodur. Temennimiz genele yayılmasıdır...

Haftanın açılış maçında Antalyaspor’un Başakşehir’e mağlup olması, Trabzonsporluları az da olsa keyiften dört köşe yapmıştı; Trabzonspor, Kayserispor’u yenerse; Avrupa’ya giden yolda Antalyaspor’a atacağı fark dağlar, tepeler misali olacağındandı elbet...

Eee, dostluk başka, alışveriş başka, tamam da...

Dünkü maçın 65 dakikasını futboldan hiç anlamayan birine izlettirin, 22 oyuncu arasından oyundan alınan oyuncunun Rodallega olduğunu söyleyin, pişmiş kelle gibi sırıtır!

Golü atan Rodallega, Uğur’un penaltıdan attığı golün baş mimarı Rodallega, oyundan alınan Rodallega... Ersun Yanal’ın yaptığı değişiklik; pişmiş aşa su katmak gibi bir şeydi... İnsan golünü atan, morali yerinde olan, kısaca gününde olan oyuncusunu dışarı alır mı? Lawal’ın da hakkını teslim etmek gerekir. Lawal ile Aytaç’ı aynı kantara koymak kilo ve grama hakaret olabilir, orayı anladık da, Ersun Yanal’ın Aytaç ısrarını anlamadık? Kayserispor’u şapka çıkartılan gollerle galibiyete uçuran Lawal gözlerimizin pasını silmedi değil.

Ersun Yanal, hafta içi yapılan çalışmalarda futbolcularına parola ve işareti vermişti:
“Her maç final, hedef Avrupa; tam yol ileri…”

Oysa aynı takım için çok değil birkaç hafta evvel herkes birbirine soruyordu” Ne olacak Trabzonspor’un bu hali?”

Dememiz o; nereden nereye… Trabzonspor ikinci yarının lideri, önüne geleni deviriyor, önümüzdeki yıl ligde en büyük rakibi olacak takımlardan Beşiktaş gibi..

Gençlerbirliği ligin en iyi kapanan, alan savunması yapan takımlarından. İyi ayaklara sahip oyuncuları var. Aydın, telefon kulübesinin içerisinde çalım atacak yeteneğe sahip. Üstelik ayağında çok da iyi top saklayabiliyor, duran topları da iyi kullanan oyuncu. Serdar’ı otobana çıkar, orta segmanlı arabalarla yarıştır, tutabilene aşk olsun! İki oyuncu Trabzonspor defansını bayağı bir zorladı... Bilhassa ilk yarı zor anlar yaşattılar Trabzonspor’a… Kapanan takımlara karşı golü buldunuz mu rahatlarsınız. Ha, bulana dek de göbeğiniz çatlar o ayrı! Sadece oyuncular değil, izleyenler de boncuk boncuk terler…

Dün gece Bordo-mavili oyuncular hele ikinci yarı öyle pozisyonları hovardaca harcadılar ki; ataklardan birini golle sonuçlandırabilselerdi; Trabzonspor farka bile gidebilirdi…