Bir merdiven 20 kişiyi kurtarabildi! Kartalkaya'daki kâbus geceyi anlattı: 'Sabah için sözleşmiştik'
21 Ocak 2025, sömestir tatilinde Bolu Kartalkaya’da kayak yapmayı seçenler için kâbus dolu bir gece olmak üzereydi. 12 katlı Grand Kartal Otel, sabah orada yeniden buluşmak umuduyla pistten ayrılan misafirler için korku ve acı dolu saatlere sahne olmuş, restoran katında başladığı düşünülen yangında 76 kişi hayatını kaybetmişti. Otel yangınında saatler süren kaçış mücadelesini, öğrencilerini kurtarmak için canla başla çalışan Kayak Eğitmeni Necmi Kepçetutan Milliyet.com.tr’ye anlattı.
Zeynep Dilara Akyürek / Milliyet.com.tr – 12 katlı Grand Kartal Otel misafirleri, her yorucu kayak günü yaptıkları gibi gece dinlenmek üzere odasına çekilmişti. Kısa süre sonra pek çoğunu uyku sırasında duyduğu koku uyandıracak ve tatil için gittikleri otelden, canlarını kurtarmak için kaçma mücadelesi başlayacaktı. Çoğunluğu ahşap malzemeden inşa edilen otel, bilinmeyen bir sebeple yanıyordu. Henüz yangının kaynağı bilinmese de restoran katında başladığı bilgisi gelmişti. Kayak yapmak, karla dolu 2 bin 200 metrelik bir tepede, ıslak bir havada hiç bu kadar ‘can yakıcı’ olmamıştı. Pek çok öğrencisi otelde konaklayan Kayak Eğitmeni ve Spor Yorumcusu Necmi Kepçetutan da gündüz kayak eğitimi verdiği öğrencilerini belki de son kez odalarına uğurladığından habersizdi. Gün aydınlandığında 8 saati aşkın süredir yanan otelde o da öğrencilerine ulaşmaya çalışıyordu. Necmi Kepçetutan, 76 kişiye mezar olan otelde yaşananları Milliyet.com.tr'ye anlattı.
YANGININ GÖRÜNMEYEN YÜZÜ: 'UÇURUM'
Grand Kartal Otel’deki yangın sürüyor, oldukça yüksekte bulunan otelde itfaiye ekipleri yangını söndürmek için yapılması gereken her şeyi yapıyordu. Başta durumun ciddiyetini anlamak bir cephesi uçuruma bakan otel için mümkün değildi. Tek bir tarafından itfaiye müdahalesi yapılabilen otelin, sadece alt katları ve çatısı yanıyor gibi görünüyordu. Oysa yapının uçuruma bakan cephesi kül olmak üzereydi. 2 bin metrede konumlanan oteller, 15 günlük yarıyıl tatilinde çocuklarını mutlu etmek isteyen aileleri ağırlıyor ve pek çok kişi için huzurlu bir kar tatili olması beklenen 21 Ocak gecesi alevlerin karanlığında boğuluyordu. Gelen ilk bilgilere göre devasa otelde 10 kişi yaşamını yitirmiş, 32 kişi yaralanmıştı. 1 can kaybı bile yürek yakmaya yeterken, saatler ilerledikçe yangının gerçek yüzü belirginleşti. Otelin görünmeyen ve uçuruma bakan arka cephesi tamamen yanmıştı. 66’yı bulan can kaybı kayak tatilini, milli yas gününe çevirdi. Yangının başlamasının üzerinden neredeyse 24 saat geçtiğinde ise tablo artık daha acıydı. Ölenlerin sayısı 76’yı, ölümlerin acısı ise hesaplanamayacak dereceye yükseldi. Necmi Kepçetutan ve arkadaşları yangın anında 20 kurtuluşa ve acı ölümlere şahit olmuştu.
Necmi Kepçetutan, “Mini club görevlisi arkadaşımız oda kapımızı çalınca uyandık. Çabucak üstümüze bir şeyler alıp oteli terk ettik. Çıktığımızda restoran katında alevleri gördük. Otelin önünden cephesine geçtik, otel personeli ve çevredekilerle 6'ncı, 7'nci katlara merdiven dayayıp aralarında çocukların da olduğu 20 civarında misafiri indirdik. Maalesef panikleyip atlayıp hayatını kaybedenler oldu. İnsanlar camlarda yardım çığlıkları atıyordu. İtfaiye gelince daha üst katlara müdahale etti. Ne yazık ki kayıp çok oldu. Camdan atlayan bir kişiyi indirdik. Otelimizin hemşiresiydi. Konuşamadık, vefat etmişti Dilara. Yardım ettiğimiz misafirlerin kimi ağlıyor kimi çocuğunu, kimi babasını soruyor kimi haykırıyordu” diye konuştu.
'O SABAH İÇİN SÖZLEŞMİŞTİK, ÇETİZ AİLESİ ARTIK YOKTU'
Pek çok 'veda' başka bir zamanda yeniden buluşmak üzere yapılıyordu. Bembayaz karlı tepede cıvıl cıvıl çocuk sesleri yankılanıyor, kayak tatili her seferinde başarılı yeni sporcular kazandırıyordu. Çetiz ailesi de defalarca kayak için Kartalkaya’ya gitmiş ve 5 kişilik ailede 20 Ocak gününden sonra kaymayı bilmeyen kimse kalmamıştı. Ancak hayatının son saatlerinde kaymayı öğrenmiş olmak, onların da tahmin edebileceği bir son değildi. Bu kez, sabah yeniden buluşup eğitime devam etmek için sözleştikleri hocaları Necmi Kepçetutan’a son kez veda etmişlerdi. Kepçetutan, mutlu bir eğitim gününün ardından bir daha haber alamadığı Çetiz ailesiyle olan anısını şöyle aktardı:
“Şu ana kadar ulaşamadığım öğrencilerimiz oldu. Bir umut hastaneye götürülmüşlerdir diye düşünüyordum. Kötü haberler gelmeye başladı. Ankaralı bir aile vardı. Üç erkek çocuk Vedat, Sedat, Esat. Öğretmen anne Habibe, nörolog baba Ahmet. Onlarla birkaç yıl önce kayağa başlamıştık. Dünya güzeli mütevazı iki ebeveyn. Cıvıl cıvıl bir aileydi. Gelmeden aradılar. Küçük oğulları için ders talebinde bulundular. Küçük Esat 4’üncü sınıf öğrencisi. Biraz ürkekti. Onu rahatlattık. Annesiyle de ders yaptık. O da ürkekti. Çok güzel bir ders yaptık. Sedat ile Vedat etrafımızda dolaşıp, “Hocam nasıl fiyakalı kayıyoruz” diye bize hava atarken Esat’a, “Sen artık babanla, abilerinle kay” dedim. Anne mutluydu, “Yarın bir ders daha yapalım hocam, çok iyi oldu sağ olun” dedi, her zamanki mahcup edasıyla. 'Senin başarın çok iyiydi' dedim. Güldük, dün sabah için sözleştik ama o ders maalesef gerçekleşmedi. Çetiz ailesi artık yoktu.”
‘EVİM GİBİ HİSSETİĞİM YERİ BIRAKMAK ZOR’
Otelde kayak tatili yapan pek çok misafiri eğitim vermese dahi tanıyan, en azından bir kez olsun göz göze gelip gülümseyen kayak eğitmeni Necmi Kapçetutan için 2025, oradaki 27’nci sezonuydu. Hayatını kaybedenlerin yakınları için 21 Ocak gecesi büyük bir yıkım ve acı demekti. Ancak sağ kalanlar ve yangında korku dolu saatlere şahit olanlar için de yaşananlar büyük bir travmaydı. Necmi Kepçetutan 30 yıla yakın süredir sürdürdüğü görevine devam edip edemeyeceğini, “Bu 27’nci sezonumdu. Tabii ki yapmak isterim. Şartlar neyi getirir bilinmez. Büyük bir travma yaşadık ama evim gibi hissettiğim bir yeri bırakmak benim için çok zor” sözleriyle anlattı. Kepçetutan, sözlerini, öğrencilerini ve tanıdıklarını kaybetmenin üzüntüsünü ifade ederek sözlerini şöyle noktaladı:
"6-10 yaş arası dünyalar tatlısı iki öğrencimi, yıllardır buraya gelen Orduspor eski başkanı, gazeteci Nedim Türkmen’i, eşi ve iki çocuğunu kaybettik mesela. Yemekten sonra şakalaşırken sohbet etmiştik. Tatile geldikleri, yer yaşamlarının bittiği yer oldu. Çok üzgünüm, hem de çok. O misafirlerle ders yapmasam bile çoğuyla tanışıklığımız, sohbetimiz vardı."
