Milliyet, Akşeğil Ailesi’nin 7 yıl sonra Suriye’ye dönüşüne tanıklık etti: Halep’te nefes almak çok güzel
Suriye’deki savaş nedeniyle Türkiye’ye sığınan Akşeğil Ailesi, 7 yıl sonra memleketleri Halep’e dönerek yeni bir hayata adım attı. Milliyet, İstanbul’dan Halep’e 24 saat süren yolculukta ailenin yanındaydı. Savaşın izleriyle dolu Halep’e ulaşan aile mutluydu. Maryem Akşeğil, ‘Evimizden geride kalan ne varsa buna da şükür. Halep’te yeniden nefes almak çok güzel bir duygu’ diyor.
Savaşın yıkıcı etkileri altında hayatta kalmaya çalışan birçok aile gibi, Akşeğil Ailesi de Suriye iç savaşının getirdiği zor koşullardan kaçmak zorunda kaldı. Türkiye’de geçen 7 yılın ardından, geride bıraktıkları hayatlarına veda ederek Halep’e döndüler. Halep’teki evlerine vardıklarında karşılaştıkları manzara; harabe halindeki sokaklar, çatışmaların izlerini taşıyan binalar ve hatıralarla dolup taşan duvarlarla bezenmişti. Maryem ve Yasir’in gözleri yaşla dolarken, geçmişten gelen acılarla başa çıkmanın yollarını aramaya başladılar. Milliyet, Akşeğil Ailesi’nin İstanbul’dan Halep’e yeni bir umut yolculuğuna eşlik etti.
‘GİTME VAKTİMİZ GELDİ’
Suriye’deki iç savaş nedeniyle 2017’de Halep’ten Türkiye’ye sığınan Akşeğil Ailesi, 61 yıllık Baas rejiminin devrilmesi sonrasında uzun ve meşakkatli yolculuğa çıkanlar arasında.
İstanbul’daki evlerinde konuştuğumuz 7 çocuk annesi Maryem Akşeğil, eşi Yasir’in Suriye’ye dönerek hazırlıkları tamamladığını ve kendilerini beklediğini belirtti. Yedi çocuğundan Nesim’i İstanbul’da dünyaya getiren Maryem Akşeğil, “Artık gitme vaktimiz geldi. Türkiye’ye can güvenliğimiz olmadığı için gelmiştik. Şimdi Suriye’de durumlar biraz sakinleşti. İki evli kızım burada kalacak, onlar da eşleriyle birkaç ay sonra dönecek.”
24 SAATLİK YOLCULUK
Aile, İstanbul Alibeyköy’den Kilis’e otobüsle 17 saatte ulaştı. Yolculuklarına eşlik ettiğimiz aile Halep’e geçmek için Öncüpınar Sınır Kapısı’nda
7 saatlik bekleyişin ardından Halep’e vardı, eski evlerine yerleşti. Akşeğil Ailesi’nin Halep’teki eski evine dönüşü, savaşın izlerini barındıran bir buluşma oldu. Evin kapıları sökülmüş, içerideki birçok eşya kaybolmuştu. Maryem Akşeğil, hislerini paylaştı: “İşte bu görüntüler, evimdeki bütün eşyaların gitmiş olması, kapıların sökülmüş olmasına rağmen, yine de burada olmak, kendi evimde olmak beni mutlu ediyor. Burası evimiz. Geride kalan ne varsa buna da şükür. Bu topraklarda yeniden nefes almak çok güzel duygu.”
‘İNSANIN KENDİ EVİ GİBİSİ YOK’
Esad düştükten hemen sonra tek başına Halep’e giden baba Yasir Akşeğil, uzun yıllar sonra topraklarına geri dönmenin sevincini yaşayanlardan. Kendi toprağına dönebilmenin kendisi için büyük bir anlam taşıdığını söyleyen Yasir Akşeğil, “Şükürler olsun, insanın kendi evi gibisi yok. Yedi yıl sonra toprağımıza dönebildik. Biri yeniden döneceğimizi söylese inanmazdım, rüyada gibiyim. Esad’ın gittiğini duyar duymaz hemen çıkıp geldim, bugün de ailem geldi, buna da şükür. Şu an evimizde elektrik yok ama yeniden kuracağız. Önemli olan burada olmak” diyor.
BAKKALINI AÇTI
Ancak dönüş yolculuğu, Akşeğil için sadece yeniden evine kavuşmakla kalmadı, aynı zamanda kayıpları da hatırlatan bir dönüm noktası oldu. İstanbul’da da bakkal işleten baba Yasir, “Savaşta 48 yakınımı şehit verdim. Herkes bir şekilde savaşa kurban gitti. Ama ben, yeniden topraklarımda olmaktan, yeniden işimi yapmaktan çok mutluyum” diyor. Halep’teki evinin karşısındaki bakkal dükkânını yeniden açan ve işinin başına geçen baba Yasir Akşeğil şunları dedi: “Savaş bittiğinde yeniden bakkalımı açtım, çalışmaya başladım. Burada işlerimi yeniden toparlamaya çalışıyorum. Her şey yavaş yavaş düzene girecek ve eskisi gibi olacak” dedi.
EN YAKIN YOL ARKADAŞI BALIĞIYDI
Yolculuk boyunca 8 yaşındaki İlham’ın yol arkadaşı kavanozda taşıdığı balığı Şeker’di. Şeker’i bir an olsun yanından ayırmayan küçük kız, “İnşallah balığım eve gidene kadar ölmez. Ölmesinden korkuyorum” diyerek endişesini dile getirdi. Şeker de sağlıklı bir şekilde İlham’ın kucağında Halep’e ulaştı.
CAMLAR KIRIK, KAPI YOK
Akşeğil Ailesi, uzun bir aranın ardından memleketlerine döndüklerinde, yıllarca oturdukları evlerinin bir kapısı bile yoktu, eşyaları yağmalanmış, camlar kırılmıştı. Ancak buna rağmen aile, evlerine yerleşti ve mutlulukları
her hallerinden belliydi.
DÖNMEK İSTEMEYEN RAYAN: Okul var mı bilmiyorum, olsa da Arapça bilmiyorum
Akşeğil Ailesi’nde Halep’e dönmeye itiraz eden tek isim 15 yaşındaki kızları Rayan oldu. Türkiye’de
9’uncu sınıf öğrencisi olan Rayan, “Türkiye’de okula gidiyordum, öğretmenlerim ve arkadaşlarım burada. Suriye’de okul olup olmadığını bilmiyorum, olsa bile Arapça yazamıyorum. Türkiye’de eğitimime devam etmek istiyorum ama babamın kararıyla dönmek zorunda kaldık” dedi.
‘TÜRKİYE İKİNCİ VATANIMIZ’
Maryem Akşeğil, ‘Türkiye’de bize kucak açıldı, çocuklarımız büyüdü, okula gitti. Türkiye’yi her zaman ikinci vatanımız olarak hatırlayacağız’ diyor.
