Merve Terim: Seni hiç göremesem de hayalin hep gözümün önünde melek oğlum!

'Bu hayatta en çok anne olmayı sevdim' diyerek başladığım hikâyenin sonu maalesef güzel bitmedi. Yolumun zor ve uzun olduğunu biliyordum. Korkularım, endişelerim ilk günden beri vardı ama umudum hepsini aşacak güçteydi. Belki de bu yola çıktığım için deli olduğumu düşünen herkes haklıydı. Kimseyi duymak, kimseyle konuşmak istemiyorum. İçimde nereye akıtacağımı bilemediğim koca bir keder nehri var. Fiziken ve ruhen çok yorgunum. Kabullenme sahfasıan geçmem için biraz zaman, biraz da anlayışa ihtiyacım var. Buna yeniden bailayacak gücü bulana kadar müsaade edin. Güzel günlerde buluşmak dileğiyle. Seni göremesek de çok sevdik oğlum, Başka bir hayatta buluşuruz elbet.

Geçen yıl bugün hayatımın en kötü günlerinden biriydi, yaşadığım fiziksel acının yanında kalbimde belki de hiç kapanmayacak bir yara açıldı o akşam. Hâlâ tam atlabilmiş değilim yaşadığım kayıbı, bazen hamile birini gördüğümde, bazen birbirlerine sıkıca sarılan abi kardeş gördüğümde, bazen hastanede yeni anne olmuş birine rastladığımda içim hala çok acıyor. Ama eskisi gibi de hayatı ciddiye almıyorum artık, hayat kıymetini fark bile etmediğimiz her nefes aslında.Yaşın değil, yaşadıkların öğretiyor sana bu hayatı, yorula yorula yürüyüp, kırıla kırıla büyüyoruz hepimiz. Yazmak da iyi geliyor insana, haline şükretmek, elindekinin kıymetini bilmek, senden daha da zor hikayeleri olanlara empati yapabilmek, satırlar ilaç gibi hep.Biraz vicdan, biraz bahar, biraz yağmur, biraz hayal, birkaç kitap, çokça umut hepimize iyi gelir. Seni hiç göremesem de, sana hiç kavuşamasam da, hayalin hep gözümün önünde benim melek oğlum, yukarlarda bir yerlerde bir gün buluşmak üzere.