GEORGE DUMEZİL

Sinatle Yayınevi tarafından basılmış ve tek baskıda kalmış bir kitaptı: “George Dumezil’le Konuşmalar”... ALFA Yayınevi yeni bir baskısını yaptı.

Geçen yüzyıla damgasını vurmuş bu ünlü Fransız dil bilgini ve din tarihçisi pek ilgilendirmemiştir bizi... 60’a yakın eseri olan Dumezil’in 30’a yakın dil bildiği söylenir. 1925 tarihinde İstanbul Üniversitesi’nde dinler tarihi okutmuş, Türkiye’de kaldığı 6 yıl boyunca Türkçe ve Kafkas dilleri üzerinde araştırma yapmıştır.

Pek çok ülke gezen ve 1986 yılında 97 yaşında ölen George Dumezil kitapta diyor ki:

“... Türkiye benim ikinci vatanım gibidir ve böyleyken on kadar vilayette birkaç yer biliyorum yalnızca. Ama orada evimde gibiyim - ya da gibiydim. 1972’den beri gitmedim Türkiye’ye...”

Bir başka soruya yanıtı:

“... Yaşadığım tüm ülkeler içinde her şeye yeniden başlamak elimde olsaydı öyle sanıyorum ki Türkiye’de yaşamak ve muhtemelen de ölmek isterdim... Özellikle Boğaz’da...”

Türkiye’yi böylesine seven başka yabancılar, yazarlar, bilim adamları, üniversite hocaları da vardır. Biz onları - bırakın sevmeyi - tanımayız bile. Okul kitaplarında gelecek nesillere tanıtmak ne kelime, bir sokağa adlarını vermek aklımızdan geçmez. Hitler zulmünden kaçan ve Türkiye’ye katkıda bulunan Alman bilim adamları da hak ettikleri sevgi ve saygıyı görmemiştir.

MARTON6

Hamdi Martonaltı kimdir?

Annesi Arap babası, İtalyan bir edebiyatçı olabilir mi?

Marton gibi bir soyadı taşıdığına göre İngiliz havası da var.

Çok düşünmeyin...

Hamdi Bey aslında çok tanıdık biri...

Tarih kitaplarımızda “Manastırlı Hamdi” diye adı geçen telgraf memuru kendileri...

İstanbul’un işgalini 16 Mart 1920 tarihinde Erzurum’daki Atatürk’e telgrafla bildirmiş, bunun yanında Atatürk’ün işgal İstanbul’u ile haberleşmesini sağlamış bir yurtsever adam...

Atatürk kendisine “Mart16” soyadını yakıştırmış...

Aslında pek de şairane bir soyadı olmuş bu...

Ben de (cehaletime verin) bu soyadını ilk kez Onur Caymaz’ın o enfes “Düşün Bihter Seni Deliler Gibi” adlı kitabından öğrendim.

YETKİN

Yazar, hukukçu Çetin Yetkin, yaşlıları tutucu olarak niteleyen ve küçük görmeye çalışan gençlere uzun bir mektup yazmış...

Saygılı gençler bu mektuptaki sözleri üstüne alınmasın...

Satırlar saygısızları hedef alıyor ve biraz öfkeli...

Örneğin mektubun “faydalı tutuculuk” ile ilgili bölümünü aktaralım:

“Evet yaşlılar tutucu olur. Öğrenme yetenekleri azaldığı için genellikle birikimlerine dayanarak yaşamlarını sürdürmek eğilimindedirler. Bu, yaşlıların en büyük “zaaf”ıdır. Ne var ki, Türkiye’de benim ve benim gibi olanlar için bu “zaaf”, bir üstünlük, bir “meziyet” tir. Çünkü tutunduğumuz birikimlerimiz Kemalist Cumhuriyet’in ta kendisidir. Yeni yetme “yükselen değerler” değil! Yaşlıları kovalayan, aşağılayan sen! Sen sadece cep telefonu tutsağısın. Kapitalist emperyalizmin, “dijitalizm”in kölesisin!...

MENDİREK ANITI

Haydarpaşa mendireğinin önünden vapurla gelip geçenler üzerindeki taş anıtın ne anlama geldiğini, anıttaki kitabe yerinin neden boş olduğunu merak eder.

Onlar için Şinasi Acar’ın “Osmanlı’dan Bugüne Gözümüzden Kaçanlar” adlı kitabından bilgi aktaralım.

“Haydarpaşa limanının temeli 1900 yılında, İkinci Abdülhamit’in tahta çıkışının 25. yılında atılmış, mendireğin üzerine de mimar Vallaury o anıtı kondurmuştur. 1902 yılında açılışı yapılan liman ve anıtın kitabesi üzerinde özetle şu yazıyordu:

“Osmanlı’nın sürüp giden yüce tahtının parlaklığını arttıran Sultan El Gazi Abdülhamit Han’ın cülusunun 25. seneyi devriyesi hatırası olarak Anadolu Demiryolu Şirket -i Osmaniyesi tarafından uğur sayılarak dikilmiştir.”

Kitabenin deniz tarafında bir arma, kara tarafında Abdülhamit’in tuğrası bulunuyordu. Kitabe, arma ve tuğra Meşrutiyet ilanından sonra sökülmüştür.

DUVAR

* Türk kızlarıyla Hint kızları birbirine çok benzer, ikisi de öküze tapar...

* İki tost ekmeği kadar yakındık. Ta ki aramıza kaşarlar girene dek...

*Gelirken bi 70’lik al kardeşim de, başımızda bi büyük bulunsun...

*Yediğim her salatada seni arar oldum...