Yalnız değiliz hiçbirimiz

Müjde Işıl - Uzayda yalnız mıyız? Hepimizin kafasını kurcalayan bu bilimsel soru, bireysel- liğimizi dahil ettiğimizde ‘Bu dünyada yalnız mıyım?’a evriliyor çoğunlukla. “VOL·İ” ve “Işıkyılı”nda uzayın derinliklerinde dolaşan Pixar, çok sevdiği ‘yalnızlık’ temasını bu iki bakış açısını birleştirerek ele alıyor, yeni animasyonu “Elio”da.

“Coco”nun yardımcı yönetmeni olan ve senaryosunu kaleme alan Adrian Molina’nın yönettiği “Elio”nun kahramanı da “Coco” gibi Meksikalı (ya da Hispanik). Anne ve babasını kaybettiği için, NASA’da çalışan teyzesinin himayesinde. Film teyze-yeğen ilişkisini çok hızlı geçtiği için iletişim kopukluklarının ayrıntıları hakkında pek fikir sahibi olamıyoruz. Çok duygusal noktalara varabilecek bu bölüm yerine Elio’nun kaçışına odaklanıyor senaryo. Elio mutsuzluğunun çaresini uzayda, arkadaşsızlığının çözümünü uzaylılarda arıyor. Sonunda dileği gerçek oluyor ve uzaylılar tarafından yukarıya çekiliyor.

Çok renkli ve şaşaalı

“Elio” Pixar’ın yalnızlık, büyüme, aile olma gibi klasikleşmiş temalarını işleyen bir animasyon. Yani aşina olduğumuz Pixar ruhu ve duygusallığı yine bizi sarıp sarmalıyor. Ama bir “Toy Story” ya da bir “Inside Out” gibi özgün, farklı bir dokunuşu yok. Hatta filmin Steven Spielberg ve George Lucas’ın adımlarını takip ettiğini söylemek mümkün. “Elio”; “E.T.”, “Close Encounters of the Third Kind” ve “Star Wars”ın harmanı gibi. Spielberg’ün ebeveyn yokluğu ve uzayda arayış temalarına Lucas’ın uzay kolonisi ve savaşı eklenmiş. Belki de bu yüzden filmin özellikle ilk yarısı, hatta Elio ile Glordon’un karşılaşmasına dek tekdüze ilerliyor hikâye. Ama yine bir Pixar klasiği olarak görsel açıdan çok renkli, şaşaalı bir atmosfere sahip. Kendini yalnız, arkadaşsız ve teyzesi tarafından bile anlaşılmamış hisseden Elio’nun içindeki kahramanı keşfetmesi, gerçekleri kabullenmesi ve aile olmanın anlamını öğrenmesi, filmin etkileyici kısmını oluşturuyor. Konseydeki yaratığın Elio’ya söylediği “yalnızlık zannedilen belki de eşsiz, benzersiz olma hâlidir” tespitinin doğrulanması, gözlerimizi dolduruyor doğal olarak.

İktidar mı babalık mı?

Glordon’un babasıyla ilişkisi ise senaryonun en fazla öne çıkan yönü. İktidar ve babalık arasında seçim yapmaya zorlanan kötücül Grigon’un oğlu ile ilişkisi başlı başına bir film konusu. Belki ileride bu baba-oğul üzerine bir animasyon yapar Pixar çünkü en az Elio kadar, hatta ondan daha fazla dikkat çekiyor ve merak uyandırıyor bu iki kahraman.

Yıllardır animasyon dünyasının beyni hâline gelen ve her projesinde ister istemez beklentilerimizi yüksek tuttuğumuz Pixar, “Elio”da bize bir yenilik hissettirmese de duygu dünyamıza hitap etmeyi, kalbimize dokunmayı başarıyor. Açıkçası bu hikâyenin daha büyük potansiyeli olabilirmiş ama mevcut hâlinde bile önümüzdeki senenin animasyon Oscar’ında kendine yer bulacağını şimdiden söylemek mümkün.