Huzur arıyorum

Müjde Işıl - “Müslüm”, “Bergen”, “Cem Karaca’nın Gözyaşları” gibi yerli şarkıcı biyografilerinin yokluğunda yabancı biyografilerle açığı kapatır olduk. Geçtiğimiz haftalarda Türkiye kökenli Fransız şarkıcı Charles Aznavour’un hayat hikâyesi gelmişti perdeye. Bu hafta da yine Türkiye kökenli Yunan şarkıcı Stelios Kazantzidis’in yaşam öyküsünü izliyoruz “Stelios: Bekledim de Gelmedin”de. 

Mübadele döneminde Yunanistan’a göçmüş Rum ailenin çocuğu olan Kazantzidis, komünist babasının öldürülmesine şahit olduktan sonra tüm acısını sesine yükleyen tarzıyla keşfedilir ve şöhret yolculuğu başlar. Göçmenlerin sesi olur, şarkıları da dillere pelesenk… Rebetiko ve laikoyu harmanladığı şarkıları ve ıstırap dolu sesiyle efsanesi Yunan sınırlarını aşar. O kadar ki Frank Sinatra, “Stelios Kazantzidis, ABD’de yaşasaydı benden daha büyük kariyeri olurdu” der. 

Türkçe şarkı yok 

Yorgos Tsemberopou- los’un yönettiği “Stelios: Bekledim de Gelmedin”, sanatçının şöhret dönemine odaklanıyor. Bu sayede karakterinin gelgitlerini detaylıca yansıtabilmeyi hedeflemiş. Filmin altını çizdiği sorun, Kazantzidis’in içindeki bitmeyen huzursuzluk hissi. Babasız kalma, göçmen olma, güçlü kadınlarla ilişkisinde denge kuramama, ruhundaki huzursuzluk hissini sürekli alevlendiriyor. Bu durum sanatına olumlu yansıyor, acılı sesiyle dünyayı kendine hayran bırakıyor ama kendine ışık tutamıyor. Film bu süreci, daha kısa toparlanabilecek süreyi epey uzatarak anlatıyor. Filmde başkahraman kadar dikkat çekici bir karakter de var aslında: Eşi Marinella. Kocasının gölgesinde kalmak istemeyen yetenekli şarkıcının mücadelesi başlı başına bir film konusu. Kazantzidis’in eş seçimlerindeki anlatı ise yer yer rahatsız edici bir eril dil üzerine kurulmuş. 

Filmde bol bol Kazantzidis şarkıları dinliyoruz. Yunanistan’da vizyona girdiğinde 900 binden fazla kişi tarafından izlenerek tüm zamanların en çok hasılat yapan dördüncü Yunan filmi olan yapımın bizim açımızdan önemli bir eksikliği var. Türkçe albüm yapan; “Makber”, “Bekledim de Gelmedin”, “Çadırımın Üstüne Şıp Dedi Damladı” gibi birçok şarkıyı kendine özgü Türkçesiyle söyleyen Kazantzidis’in Türkiye ile müzik bağından filmde hiç bahsedilmiyor. Türkçe ismindeki şarkı bile yok filmde. Yine de iki halkın dili, aile yapısı ve eğlence kültürü açısından ne çok ortak noktası olduğunu filmde görmek mümkün. 

Filmde efsanevi şarkıcıya, genç bir meslektaşı hayat veriyor: Melisses grubunun solisti Christos Mastoras. Karakterinin ruh hâlini yansıtmaya çalışırken, büyük oynadığını çok belli etmiş. Ama genel olarak komşudan hoş bir seda bırakmış bizlere. 

Kişisel ve hüzünlü

David Cronenberg 2017’de, 38 yıllık eşi Carolyn’i kanser yüzünden kaybetti. Bu ayrılık onu derin bir yasa soktu. Ve bu yas sürecindeki hüzünlerinden, endişelerinden de “The Shrouds/Kefenler” ortaya çıktı. Cronenberg kişisel ve otobiyografik olarak nitelendirdiği bu filmi aslında dizi olarak planlamıştı. Ancak proje dijital platform tarafından iptal edilince, sinema filmine dönüştü. Geçen sene Cannes’nın ana yarışmasında prömiyer yapan “Kefenler”, tanınmış işadamı Karsh’i izliyor. Karısının ölümünden beri bir türlü teselli bulamayan Karsh, GraveTech’i icat eder. Bu teknoloji sayesinde geride kalanlar, kaybettiklerinin cesetlerini kefenleri içinde gözlemleyebileceklerdir. Vincent Cassel Karsh’i canlandırırken Diane Kruger ise eş Becea’ya, ikiz kardeş Terry’ye ve yapay zekâ asistanı Hunny’ye hayat veriyor.