CEREN İÇİN AĞIT...

Fulya Sanat Merkezi’nin kapısına iki büyük araç yaklaşıyor. Ellerinde kemanları, kontrbasları ve enstrümanlarıyla gençler, gözlerindeki yaşları silerek içeri giriyorlar. Hayatlarının en zorlu buluşmalarından birine doğru ilerliyorlar.
1 Haziran 2009 yılında Rio Arp Festivali’nde verdiği konserden dönerken bindiği uçak Atlas Okyanusu’na düşen ve bedeni uzun süre bulunamayan Fatma Ceren Necipoğlu’na...
Önceki gün cenazesi İstanbul’a getirilen Anadolu Üniversitesi Öğretim Görevlisi ve arp sanatçısı Necipoğlu’nun Türk bayrağına sarılı tabutu sanat merkezinin sahnesinde. Başucunda arkadaşı Şirin Pancaroğlu duruyor. Sanatçının yanında getirdiği arp Necipoğlu’nun naaşına eşlik ediyor.
Necipoğlu için düzenlenen törende ablası Ayşe İmre Tüylü, bugünün 24 Kasım Öğretmenler Günü olduğunu hatırlatarak ilk konuşmayı yapıyor: “En büyük arzularından biri bu toprakların ezgileriyle, arpının müziğini birleştirmekti. Ne yazık ki kısa hayatı bu arzusunun gerçekleşmesine imkân tanımadı.”
Öğretmenlik yaptığı Anadolu Üniversitesi’nin Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Mustafa Cavcav da Necipoğlu için düzenlenen törende. Cavcav konuşmasında sanatçının Anadolu Üniversitesi’ne Arp Ana Sanat Dalı’nı kazandırdığını anlatıyor: “Kısa hayatına pek çok başarı sığdırmış bir isim Ceren Necipoğlu. Sadece Türkiye değil, dünya sanatı genç ve başarılı bir sanatçısını kaybetti.”
Konuşmaların ardından İskoçyalı arp sanatçısı Catriona Mc Kay’in Ceren Necipoğlu’nun ölümü nedeniyle yaptığı “Ceren İçin Ağıt” isimli beste Anadolu Üniversitesi Senfoni Orkestrası tarafından seslendiriliyor. Derin bir sessizliğin içine düşüyor notalar; kimse ne yapacağını bilemiyor, alkışlamak olmaz gibi geliyor, olmuyor...
Düzenlenen törenden sonra Ceren Necipoğlu’nun naaşı Teşvikiye Camisi’ne götürülüyor. Fulya Sanat Merkezi’ne enstrümanlarıyla giren öğrencileri, Necipoğlu’nun Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nden arkadaşları ve yakınları göz yaşlarıyla eşlik ediyorlar cenaze arabasına. Yürümekte zorlanarak...

EN HÜZÜNLÜ KAVUŞMA
Saat 12... Aynı kalabalık, Teşvikiye Camisi’nin avlusunda bu defa. Annesi Selçuk Necipoğlu tabutun önünde, başı kızının başucunda... Namaz için saf tutuluna kadar ayrılmıyor yanından. Sanatçının babası Vedat Necipoğlu ve ablası Ayşe İmre Tüylü taziyeleri kabul ediyor. Ölümden iki yıl beş ay sonra yaşanan olabilecek en hüzünlü kavuşma az sonra vedaya dönüşüyor; kılınan cenaze namazının ardından Necipoğlu’nun naaşı toprağa verilmek üzere Kanlıca Mezarlığı’na götürülüyor.