İngiltere’de hayat pahalılığı: 'Elektrikli ocak pahalı, mikrodalga yemekleriyle besleniyorum'

Ipswich'teki Gainsborough mahallesinden Marina Keohane maddi olarak zorlandığını anlatırken bu kış gelecek faturaları düşündükçe gözlerinin dolduğunu söylüyor.

İşte 53 yaşındaki Keohane'nin ağzından hayat pahalılığı:

"Her gün nasıl hayatta kalacağımın endişesiyle yaşadıklarımı tarif etmem çok zor. Bu yaşa geldiğimde böylesi şeylerden korkacağım aklıma gelmezdi. Ama şimdi hiçbir gelirim olmadan hayata tutunmaya çalışıyorum.

Yaptığım her şey, harcadığım her para beni korkutuyor. Geçmişte de zengin değildim ama artık eve giren para çıkandan daha az.

Evde hiçbir şey kullanmıyorum. Tam zamanlı çalışan tek şey buzdolabım. Televizyon izlerken ışığı kapatıp karanlıkta oturuyorum.

Yemek konusunda ise ocağımı kullanmaktan korkuyorum. Ocak da elektrikle çalışıyor fırın da, bu yüzden çok enerji tüketiyor.

Ben de mikrodalgada ısıtılan hazır yemeklerden alıyorum veya salata yapıyorum.

Kendimi iyi hissettirecek hiçbir şey yapamadığım gibi kuaföre gitmek gibi temel ihtiyaçlarımı bile karşılayamıyorum.

Makyaj malzemesi alamıyorum ve hiçbir kıyafetimin eskimemesi gerekiyor.

Eskiden bakıcı olarak çalışıyor, evden eve gidiyordum. Fakat artan petrol fiyatları büyük bir sorun haline geldi çünkü ayda 200-240 sterlinlik benzin almam gerekiyordu.

Kasım'da babam öldü ve ben de Covid oldum.

Uzun Covid belirtileri göstermeye başladım. Bir iki hafta çalışsam hemen hastalanıyordum.

Depresyonum ve anksiyetem kötüleşti.

Bir keresinde beş hafta boyunca evden çıkamadım.

İşi bırakmak zorunda kaldım, çünkü benden bakım bekleyen insanları yarı yolda bırakıyordum.

Şimdi tek gelirim devletin hastalığı nedeniyle çalışamayanlara verdiği az miktardaki ödenek.

İşsizlik maaşına da başvurdum.

Son maaşımı 28 Haziran'da aldım, 400 sterlindi. Biraz da babamdan kalan para vardı.

Bu parayla evimi elden geçirmeyi planlıyordum.

"Bunca yıl bana baktın, bu parayı evin için harca" demişti.

Ama şimdi bu parayı market alışverişim ve faturalarım için kullanmam gerekiyor.

Astım ve artrit nedeniyle uzun mesafeler yürüyemiyorum.

Ama arabamın aylık 50 sterlinlik sigortasını ödeyecek maddi gücüm de yok.

Çalışıyorken araba gerekiyordu ama şu anda da evden çıkmamın tek yolu olduğu için akıl sağlığımı korumam için gerekiyor.

Elimden gelse çalışırdım. Ama yapamıyorum.

Bunun uzun süre devam edeceğini düşünmüyorum, bir an önce işe geri dönmeyi umuyorum.

Hükümet şunu görmeli: Zorlanıyoruz.

Ciddi bir şeylere yol açmadan bu daha ne kadar böyle devam edebilir?

Ulusal Sağlık Sistemi zorlanıyor diyorlar ama bu kış yetersiz beslenme ve ısınma gibi nedenlerle kaç kişi ciğer enfeksiyonları gibi hastalıklardan hastaneye kaldırılacak?

Bu kış olacakları anlattıklarında, insanlar elektrik ve doğalgaz faturaları nedeniyle endişelenmeye başladığında "Bu kadar kötü de olmaz canım, nasıl bu kadar kötüleşebilir ki?" diyordum.

Yanılmışım, hem de nasıl…

Bu çağda kimse böyle yaşamak zorunda bırakılmamalı."

Kaynak: BBC Türkçe