Bilal Meşe

Bu oyunda her başarının arkasında mutlaka birileri vardır.
Örneğin Beşiktaş; müthiş bir çıkış yakaladı, zirveye tırmandı. Elbette başta Sergen Yalçın olmak üzere oyuncu grubu bunu başarmıştır, lafımız yok.
Peki, Ümraniye’deki huzurun perde arkasında kim ya da kimler var? Şu ana kadar yazılı ve görsel medyada futbolcuların alacakları konusunda tek bir olumsuz satır var mı? Yok...
Peki bu ortamı yaratan, ekonomik anlamda Ümraniye’yi pas geçmeyen asıl aktör kim?
Bu isim elbette Başkan Ahmet Nur Çebi’dir...
Neredeyse Başkan Çebi, her gün Ümraniye’de, sonra bir bakıyorsunuz Ankara’da, yerinde durmuyor.
Niye?

Böylesi keyifli, heyecanı yüksek ve bol gollü maçları seviyorum. Beşiktaş’ı tanıyoruz, Hatayspor’a da fazla uzak sayılmayız. Çok iyi bir kadrosu ve etkili oyuncuları var. Özellikle Boupendza, çok teknik ve de soğukkanlı, hiç panik yapmıyor, buldu mu atıyor, yeter ki ayağına top gelsin, faturayı kesiyor. Demem o ki, bu tip oyunculara nefes aldırmayacaksınız, eeyyy Kartal’ın savunmacıları!
***
Beşiktaş’ın Aboubakar’ı, Cyle Larin’i var, yeter ki fırsat bulsunlan affetmezler. En önemlisi Kartal’ın en büyük şansı kuşkusuz Ghezzal’dır... Adrese teslim paslar atıyor, asistler yapıyor. İlk yarıda Aboubakar ve Larin’in attığı gollerde yine onun imzası var.
***
Dönelim maçın ilk yarısına... Elbette, futbol hatalar oyunudur, bunun da karşılığı fileleri bulan toplardır.
Boundpenza’nın attığı iki gole lafımız yok, ancak Kartal’ın savunmasına söylenecek çok şey var! Aboubakar’la öne geçen siyah-beyazlı takım, bir dakika sonra üstelik taçtan gol yer mi, dün bunu da gördük! Ya Boundpenza’nın attığı

Beşiktaş’ın çıkışında kuşkusuz Ümraniye’deki arkadaşlık ve takımdaşlık yatıyor. Yerlisi, yabancısı öyle kaynaşmışlar ki, tam bir kolej takımı olmuşlar.
Nitekim bu havanın maçlara müthiş yansımaları var, bunu da gözlemliyoruz. Bu oyunda istediğiniz kadar kadro derinliğiniz olsun, takımdaşlık yoksa neye yarar ki?
Önemli olan maçların dışında, yani sosyal hayatın içinde de birliktelik sağlanmasıdır. Kuşkusuz, Ümraniye’deki bu havanın oluşmasında Sergen Yalçın baş aktördür.
Niye mi?
Çünkü o da gençlik yıllarında böylesi bir hamurun içinde yoğruldu, tecrübesi var, takıma bunu şırınga etmesinden doğal ne olabilir? Elbette ekonomik sıkıntılar var, ancak maçlara en ufak bir yansıması olmuyor, birlikte hareket ediyorlar, birlikte sıkıntılara göğüs geriyorlar.
Aman nazar değmesin!
Sergen hocamızın, Kayserispor maçından sonra yaptığı açıklamalar, onun ne kadar olgunlaştığının en büyük göstergesidir. Düşünün Kartal lider olmuş, gelin görün ki Sergen hoca, coşkuya kapılmıyor, ayağını yere sağlam

Galatasaray’ın büyük umutlar ve büyük bütçelerle kadrosuna kattığı Falcao, beklentileri karşılamazken, davranışları ile de artık sabırları taşırdı.Adamın adale yırtığı ve kanaması var, sakatlığı kronikleşmiş, herkes bunun farkında...

Fatih Terim’i iyi tanıyorum, zor işler her zaman ona kalır!

Bir kere Terim’in, Falcao’nun alınmasına şiddetle karşı çıktığını cümle-alem biliyor. Bir yanda astronomik rakamlar, diğer yanda bitmek-tükenmek bilmeyen sakatlık konusu. Kaldı ki Galatasaray Kulüp Doktoru Yener İnce’nin ‘olumsuz’ raporu da hala raflarda yerini koruyor.

Ancak Fatih Terim takımı düşündüğü kadar, kuruma yani Galatasaray Kulübü’ne zarar vermemek adına söylemlerinde kelimeleri cımbızla seçer. Nitekim, birçok basın toplantısında Terim, farklı lisanlarla, satır aralarında Falcao konusunda ince mesajlar verdi bugüne kadar...Açık konuşmadı, “Ben onu hiç istemedim” diyemezdi zaten. Çünkü kurumun menfaatleri söz konusuydu. Tersi, Falcao’nun değerini aşağı çeker, oynama

Beşiktaş’ta şunu bir kez daha gördük ki, artık ‘o niye yok, bu niye var’ eleştirisi tarihe karıştı!
Örneğin kadroda olmayan Atiba ile yedek soyunan Mensah ve N’Sakala’nın yokluğunu hissetiniz mi?
Sergen Yalçın hoca, rakibe göre kadro tercihi yapıyor. Eksiklere karşın Kartal’ın oyun anlayışında değişen hiçbir şey yok, hep kazanmak üzerine kurulu, nitekim skor tabelası da Sergen Yalçın’ın bu ufak - tefek rotasyonlarının ne kadar doğru olduğunu gösteriyor.
***
Çaykur Rizespor, savunmasına fazla yaslanmadı, ofansif oyun anlayışı ile mücadele etmeye çalıştı. Oyuna da renk kattılar, ancak tarihi farkı engelleyemediler!
İlk yarıda Kartal, konuk takım karşısında altı pozisyona girdi, ikisini Larin’le gole çevirebildi. Aboubakar’ı kaçırdığı goller veya arkadaşlarına çıkarmadığı paslar için eleştirebiliriz. Ne var ki, Aboubakar, durağan bir oyuncu tipi değil, yaptığı koşularla rakip savunmayı yıpratıyor, yani boş durmuyor, savunmaya da destek veriyor. Artı, annesini kaybetmiş, ayağının tozuyla maça çıkmış, büyük bir

Beşiktaş’ın kadrosuna bakıyorum, valla eksiklerine karşın iyi oynuyor. Artı ofansta çoğunluğu yakalıyor, sadece rakiplerin savunma kilidini açmayı beceremiyor!
Geç olsa da açıyor, açmasına da taraftarlarına çile çektiriyor çile!
Yani, eksiğe - gediğe fazla sığınmamak gerekir, çilingirlerin iş başı yapması lazım!
Kayserispor’un konumu belli, çıkış arıyor, ‘Ne koparırsam kardır’ taktiğiyle oynuyor, savunmasına yaslanıyor, haklılar da. İlk yarıya bakıyorum, topla oynama yüzdesi uzak ara Kartal’ın lehine. Olsa ne olur, istersen topu al eve götür kardeşim!
Bu farkındalığını pozisyon üretimine yansıtamıyorsan, neye yarar ki?
Önemli olan rakibin o katı kilidini açmak. Gördük ki, Beşiktaş bu yarıda bu şansı bir kez yakaladı, o da penaltıdan.
Peki kardeşim, Mensah’ın sicili bu anlamda kabarık! Niye o kullanır, anlamıyorum arkadaş!

Rıza Çalımbay’ın, “namı diğer Atom Karınca” Beşiktaş’a olan tutkusunu iyi bilirim. Öyle ki neredeyse yaşam biçimi siyah-beyaz renklerin üzerine kuruludur. Her gittiği Anadolu kulübünde yaptığı sözleşmeye mutlaka Beşiktaş maddesini ekler.
Yani, “Beşiktaş’tan teklif gelirse giderim”...
Ne zaman çalıştırdığı takımın Beşiktaş ile maçı olsa, onunla ilgili sosyal medyada abuk sabuk paylaşımlar yapılıyor! Çok mu, bence azınlıktalar! Ama mide bulandırıyor bazı paylaşımlar!
Bakın, Rıza Çalımbay dürüsttür, açık sözlüdür, çalışkandır... Neticede o da herkes gibi ekmek parasının peşinde. Tabi ki çalıştırdığı takımları en üst seviyede hazırlamak zorundadır. Beşiktaş ile ilgili duygularını bilmeyen yok ki... Kartal’ı yendiği maçlar var, hiç sevindiğini gördünüz mü? Ekmek yediği yere ihanet etmeyecek kadar da düzgün bir fotoğraftır o...
Ağzına kilit mi vursun?
Fakat her ne hikmetse, hakem ve VAR hataları hep onun başına geliyor! Penaltısı verilmez, ofsayttan gol yer, VAR’dan

Oyun keyifli, mücadele üst seviyede, her iki kalede fırsatlar, fileleri bulmayan toplar...
Sadeci biri hariç...
O da Güven Yalçın’ın 18. dakikada attığı kafa golü...
Efendim, top taç çizgisinden çıktı mı, çıkmadı mı, bilemiyoruz, bize karanlık! Haa bu tip pozisyonlarda malesef çizgi kamerası yok! Bana sorarsanız, çıkmış gibi değil, çıktı!
Tamam, öyle veya böyle gol olmuş, ilk yarı bitmiş, neyin itirazıdır arkadaş? O arada cep telefonunu nereden buldun, kimin elinden kaptın? Üstelik sen kaptansın. İtirazdan çift sarıdan kızardın, takımını da eksik bıraktın, beğendin mi yaptığını? Üstelik, ilk yarıda harika kora - kor mücadele eden, fırsatlar yaratan, üç puanı kovalayan bir Sivasspor vardı, hatırlatırım! Hatta Sivas’ın farklı yenilgisinde gördüğün o kırmızı kartın ön plandaydı, kardeş!
***
Gelelim bize keyif veren karşılaşmaya... Her iki takımın da hedefi aynı, basamak çıkmak, yani üç puan. Bu faktör ilk yarıda maçın kalitesini bir tık yukarı çıkaran en büyük faktör idi.