70’li, 80’li yıllarda plastik topa ayak vurmaya başlayan çocuklar, bakkaldan aldıkları çikletten o’nun fotoğrafının çıkmasını isterdi…
O yılların uzun saçlı, yakışıklı yaman delikanlıları kendini o’na benzetmeye çalışırdı…
Annesinin, babasının elinden tutarak yürüyen afacan minikler, Trabzonspor posterine her baktığında minicik parmağıyla o’nu işaret ederdi…
Mahalle aralarında, toprak sahalarda kendi aralarında maç yapanlar, kendini Kadir ağabeylerinin yerine koymak, adını almak için birbiriyle kıyası yarışmış, inat ederek kapışmışlardır…
Zamanın gençleri yavuklusunun gözüne girmek, gönlünü fed etmek için saçını ‘Kadir abileri’ gibi uzatır, o’nun gibi tarar, o’nun gibi yürümeye çalışmışlardır….
Giyimine-kuşamına, saçına-başına özen gösteren, bordo-mavi tarağı arka, horozlu aynayı ön cebinde taşıyan gençlerin İspanyol paça pantolon ve uzun saç merakı; o’nu bu denli sevmelerindendi…
O yıllar doğan çocuklara “Kadir” isminin konulması, futbol oynayan çocukların giydikleri beyaz fanilanın arkasına renkli kalemle ‘Kadir’, kömürle ‘4’ yazmaları o yüzdendi…
Çünkü o…
Oynadığı futbolla yediden yetmişe Avni Aker’i “Kadir… Kadir…” dedirterek inletendi.
Çünkü o tam bir rol model, müthiş bir karakterdi…
Her delikanlı o’nun gibi olmak, her stoper Kadir Özcan gibi oynamak isterdi…
Bugün 50-60 yaş üstünde kime sorsanız, tanır-hatırlar o’nu, unutması da mümkün değildir.
Gençler günümüz teknolojisi sayesinde Trabzonspor’un şampiyonluklara ambargo koyduğu yıllardaki maçları izleyerek, yazılanları okuyarak daha iyi tanıyor, tanımaya çalışıyor…
2013 yılında, 61 yaşında aramızdan ayrılan efsanenin adı her anıldığında derin bir ‘Ah!’ çekilir, geçmiş yıllar, yaşanan güzel günler yad edilerek ruhuna Fatiha gönderiliyor…
Hepimizin, herkesin gönlünde taht kuran, Trabzonspor formasıyla tam 14 kupa kaldıran Kadir Özcan’ın ölüm yıldönümüdür (22 Ekim) yarın…
Rahmetle, hasretle…