Mutlu olmaktan neden korkuyoruz?

Neden mutsuzluğumuzu paylaşmak daha kolay?

Neden bir araya geldiğimizde sorunlarımızı rahatlıkla anlatır ama yaşadığımız muhteşem randevudan çekinerek bahsederiz?

Ekonomik sıkıntılarımızı konuşur ama maddi olarak iyi durumdaysak utanır, hatta saklamaya çalışırız?

......

Bir düşünsene, arkadaşlarınla buluştun ve sana nasıl olduğunu sordular, sen de onlara "Çok iyiyim, herşey çok güzel! Hayallerimdeki işte çalışmaya başladım, süper bir erkek arkadaşım var, çok güzel çoook!" diye söyleyiverdin, içinden taşan coşkuyla.

Belki saniyeler, belki de dakikalar sonra aklından şunlar geçmeye başladı mı?

-Acaba şimdi hava atıyorum diye düşünürler mi?

-Ya bana gıcık olurlarsa?

-Ya ben onlara kendilerini kötü hissettirirsem?

-Beni kıskanırlar mı? .....

Ve çok keyifli olduğunu paylaşmanın ardından gelen bir sürü pişmanlık ve soru işaretleri.

Neden mutlu olmanın peşinden bu kadar koşmamıza rağmen mutlu olduğumuzda onu kabul edemiyoruz?

1- İnsan Doğası

Mutlu olduğumuz ve keyifli hissettiğimiz anda daha hassas, duygusal olmaya başlıyoruz. Bu nokta ise derinlerde olan "Her an kaybedebileceğimiz" korkusunu bizlerde tetikliyor. Gün içinde düşüncelerimizin %80 den fazlasının sürekli tehlikelere karşı bizi uyarmak üzerine olduğunu düşünürseniz, güzel birşeye sahip olduğunuz düşüncesinin "kaybetme korkusunu" aktive etmesi sizi şaşırtmayacaktır.

2- Mutluluğumuzdan Şüphe Etmemiz

Biz kadınlar başarılarımızı sahiplenemiyoruz. Başarılarımız, mutluluklarımız... Hep bir eksik arama ihtiyacı duyuyoruz. Bu sadece bizim toplumumuzda değil, diğer ülkelerde de böyle. Toplum olarak kadınların başarılarının sorgulanması, bizleri kimse daha bizi sorgulamadan kendimizden şüphe etme alışkanlığına götürmüş durumda. Sonuç olarak da, herşey çok güzel giderken bile kendi mutluluğumuza fren yapıyoruz ve kendimize tadını çıkarma iznini vermiyoruz.

3- Acılarımız Biri Bir Araya Getirir

Şunu cevaplar mısın: Sıkıntısı, derdi olduğunu söyleyen arkadaşın aradığında mı yoksa güzel gelişmelerini paylaşmak isteyen arkadaşın aradığında mı o gün ne olursa olsun onunla buluşursun? Araştırmalar negatif durumlara ilgi gösterme eğilimimizin pozitif durumlara göre daha fazla olduğunu gösteriyor.

Sen ne dersin? :)

Sorunu anladık.

Peki bu kadar bilimsel ve toplumsal sebepler bizi mutluluğumuzu paylaşma konusunda frenliyorken biz nasıl "Ben Mutluyum" diye kendimizi özgürce ifade edebileceğiz?

Aşağıdakileri aklımızda bulundurarak:

1- Mutluluğunun farkında ve onu sahiplenen kişiler daha sağlıklı ve daha yaratıcıdır.

Bence gayet geçerli bir sebep. Sağlıklı olmak istiyoruz! Yaratıcı olmak istiyoruz! Değil mi?

2- İlişki yaşama ihtimalleri daha fazladır, daha sağlıklı ilişkiler kurarlar ve daha iyi liderlik yaparlar.

Kabul edelim pozitif insanların yanında daha iyi hissetmiyor muyuz? Onların enerjisi bizim de enerjimizi yükseltiyor.

3- Mutluluğunu gösterdiğinde bencil olamazsın. Asıl bencillik mutluyken mutlu olmaya izin vermemek!

Çünkü mutluyken çevremizdekilerin de mutlu olması için ilham veriyor ve enerji yayıyoruz.

Şimdi bunları okuduktan sonra, mutlu hissettiğin anda cevabın ne olacak?

Unutma, Mutluluk Senin Yaptığın Bir Seçimdir!

Sevgilerimle,

Yaşam Koçluğu seansları ve workshoplar hakkında bilgi için bana yazabilir, her pazartesi haftaya yüksek enerji ile başlamak için websitemden ücretsiz üye olabilirsiniz.

Sevil Eskicioğlu Özkal

Yaşam Koçu ve Motivasyon Konuşmacısı