Anne Olmak

Tüm annelerin anneler günü kutlu olsun…

Dr. M. Scott Peck’in Az Seçilen Yol adlı kitabında dediği gibi:

“Yaşam gerçekten zordur. Bu yüce bir gerçektir, en yüce gerçeklerden biri. Yüce bir gerçektir çünkü bir kez bu gerçeği görürsek onun üstesinden gelebiliriz. Bir kez gerçekten zor olduğunu anlarsak -iyice anlar ve kabul edersek- yaşam artık zor olmaktan çıkar. Çünkü bunu kabullenince yaşamın zor olduğu gerçeği artık önem taşımaz.”

Anne olmak da, çocuk büyütmek de gerçekten çok zordur. Ama sonuç olarak çocuk büyütürken sevgi her şeyin üstesinden gelir. Ve sevgi olmadan olmaz. Sevgi her şeydir. Bir şeyi seviyorsak, o bizim için değerli olur. Bir şey bizim için değerli ise, onunla birlikte olmak isteriz. Ondan zevk almak ve ona bakmak için vakit ayırırız. Yaşlı bir dedenin gül bahçesini sevmesi, budaması, ona vakit ve emek harcaması, gülleri toplarken dikenlerinin elini kanatmasının acısını hissetmemesi gibidir çocuk büyütmek. Elinizin kanaması, canınızın acıması o güle verdiğiniz değeri ve zamanı azaltmaz; buna razı olursunuz. Bu gülün sevgisindendir.

Çocuklarımızı sevdiğimizde de aynı şey olur. Onlara değer veririz ve onlara bakmak epey bir vaktimizi alır. Hatta öyle zamanlar olur ki, kendimize zaman ayıramaz; tüm zamanımızı çocuklarımıza harcarız. Gerçekten sevilen ve kendilerine zaman ayrılan çocuklar, kendilerini değerli hissederler ve bunu varlıklarının derinliklerinde de duyumsarlar.

Değerli olma duygusu, ruh sağlığının olmazsa olmazıdır. Bir insanın kendini disipline edebilmesinin de şartıdır. Ve bu değer duygusu anne baba sevgisi ile çok bağlantılıdır ve o sevginin ürünüdür. Çocuklar anne babalarının sevgilerini göremez ve kendilerini değerli hissetmeyi öğrenemezlerse, ne yazık ki yetişkinlikte bu duyguyu kazanabilmeleri çok güç olacaktır; hatta bazen de olanaksızdır. İnsan kendine değer veriyorsa kendini korumak için gerekli olan şeyleri yapar, hazzı erteler, zamanını programlar, zamanına değer verir, zamanını iyi kullanır, bugünün işini yarına bırakmaz, mutsuz, doyumsuz ve tembel olmaz. Kendini sevmeyen, başkalarını sevmekte de güçlük çeker. Anne babasının sevgisini, ilgisini hep hissederek büyüyen şanslı çocuklar ise derin bir güven duygusu ile geleceğe adım atarlar, terk edilmekten korkmazlar. Çünkü anne babaları işte bu 0-7 yaş döneminde kendisini duygusal ve fiziksel olarak terk etmemiştir. Anne ve babasına güvenen çocuk dünyanın da yaşanılacak güvenli bir yer olduğunu ve gerektiğinde korunacağını derin bir duygu ile hisseder.

Çocuklarımızın disiplinli ve huzurlu, hazzı geciktiren, başkalarına değer veren, kendilerine değer veren, saygı duyabilen ve başkasını sevebilen ve utanabilen, nezaketli, fedakar, bilge, özgüvenli, dayanıklı, kendi ile ve toplum ile barışık bireyler olabilmeleri için 0-7 yaş dönemindeki sürekli ve gerçek sevgi gösterme çabalarınız ve gayretleriniz çok önemli.

Tüm annelerin gününü kutluyorum.

Sevgilerimle,

Fazilet Seyitoğlu

Uzman Klinik Psikolog

www.myfamilyterapi.com

Kaynak: Seyitoğlu, F. (2018). Çocuk Anne Babasından Ne İster?. İstanbul: Hayykitap.