Zalimlerin sonu değişmez

Anlatırlar ki; Abbasi halifelerinden Harun Reşid’in oğlu Me’mun henüz çocuk yaştayken hayatı boyunca unutamayacağı bir olay yaşar. Hocası bir ders sırasında hiç beklemediği bir anda ve sebepsiz yere kendisine vurur. Şaşıran Me’mun hocasına neden vurduğunu sorar ama yanıt alamaz. Ne kadar üstelese de hocası sadece susması gerektiğini söyler. Aradan yıllar geçer. Me’mun halife olur. Artık sözü geçen, güçlü bir liderdir.

Halife Me’mun hocasını makamına çağırtır. Yıllardır unutamadığı bu olayın sebebini artık öğrenmek ister. Nasıl olsa hocası artık ona "Sus!" diyemeyecektir. Olayı hatırlatır ve sorar: "Hocam yıllar önce bana hiç sebep yokken vurmuştun. Sana nedenini defalarca sordum ama cevap vermedin, beni susturdun. Artık sebebini öğrenmek istiyorum. Bana neden vurdun?" Hocası tebessüm eder ve Me’mun’a öğretmenliğin nasıl da kutsal bir meslek olduğunu; toplumları, insanları, hayatları etkileyebildiğini anlatan şu ibretlik cevabı verir: "Zulme uğrayanın asla unutmayacağını öğrenesin ve kimseye zulmetmeyesin diye sana vurdum. Sakın ha kimseye zulmetme! Çünkü zulüm, yıllar geçse de kalpte sönmeyen bir ateştir..."

“Bir insanın zalim olup olmadığı ancak iktidarda anlaşılır”

Tarihte de yanan nice zulüm ateşi yıldan yıla büyüyerek içleri kavurmadı mı? Ama insanoğlu asla zalimlikten vazgeçmiyor. Bugün bile... Oysa zalimlerin eninde sonunda cezalarını çektiğine defalarca şahit olmadık mı?

Mesela Avrupa’nın ilk faşist lideri olan Benito Mussolini... 400 bin insanın ölümünden sorumludur. Her ne kadar yıllarca zalimlik yapsa da iç siyasette ve cephelerdeki başarısızlığıyla başlayan çöküşü neticede ona diz çöktürdü. Karşıt görüşlü kişilerce yakalandı. Metresiyle birlikte kurşuna dizilerek öldürüldü. Cesedi bir benzin istasyonunun çatısına asıldı.

Bir diğer zalim, Japon ordusunun işlediği insanlık suçlarının sorumlusu subay Hideki Tojo... Yaklaşık 8 milyon insanın ölümünden sorumludur. Suçlu bulunup evi kuşatıldığında kendini göğsünden vurarak intihar etmeye kalktı ama başaramadı. Ardından idam edildi.

Sırbistan'ın eski lideri Slobodan Milosevic, Uganda Devlet Başkan Idi Amin, Paraguay'ı yöneten askeri diktatör Alfredo Stroessner… Adını sayamayacağımız sayısız örnek var.

Emre Kongar’ın sevdiğim bir sözü şöyle diyor: “Bir insanın zalim olup olmadığı ancak iktidarda anlaşılır.” Bu iktidar bazen bir okul sınıfı olur, bazen muhtarlık olur, bazen market olur, bazen büyük bir şantiye olur, bazen bir… Liste uzar gider. Değişen sadece insanlar, mekanlar ya da olaylardır. Zalimlerin sonu değişmez. Çünkü zulüm her zaman 'yıllar geçse de kalplerde sönmeyen bir ateştir.' Eninde sonunda o ateş, zalimi kavurur.