CEMAL HOCA’YI KAYBETTiK

Bizim mutfaktan bir yıldız daha kaydı. Hem iş hem de insanlık adına çok şeyler öğrendiğim Cemal Türkan’ı kaybettik

Şu sıralar bizim mesleğe talep o kadar arttı ki, gelen epostaları cevaplayamaz oldum. Ara
sıra buradan aşçılığın kolay ve zor yanlarını sizinle paylaşıyorum. Geçenlerde, “Aşçılar birer yıldızdır ama yalnızdır” demiştim. İşte bu hafta bizim mutfaktan bir yıldız daha kaydı. Önce Arman Kırım gitti sonra Cemal
Hoca. Hepiniz bilirsiniz,
Derya Baykal’ın programında yemek yapan, hafif seyrek saçlı, sevimli bir aşçı
vardı. İşte o Cemal
Usta’ydı.
Vardı ama artık yok. İyi de bu kadar çabuk gitmek zorunda mıydı? Yazarken bile zor geliyor... Uzun süre komşuluk yaptık, bazen o benim programımı seyrederdi bazen de ben onun. Cemal Usta, Türk mutfağına kalıcı ve gerçek izler bırakan nadir şeflerden biriydi.

Yüzlerce öğrenci yetiştirdi
Şimdi o öğrencilerin hepsi bir yerlerde ondan aldıkları ‘elle’ çalışıyor. Cemal Hoca, sıradan aşçı tipinin dışına çıkan, karizması olan ilk ustalardandı. Nasıl oluyor anlamıyorum, bir insan mesleğine ve hayata bu kadar ciddi bakıp da bu kadar eğlenceli, komik olabiliyor. O, her şeyi çok ciddi yaşardı sonra gider sörf yapardı. Bir tarafı olgun ve sert, diğer tarafı çocuktu.

Allah vergisi bir yetenekti
Krallara bile yemek yapmış, dünyanın en ünlü insanlarına hizmet etmiş sonunda da köyüne dönüp ona bu güzel hayatı sağlayan mesleğine hizmet etmeye başlamıştı. Aşçılar yetiştiriyordu. Yani her aşçı gibi hayatı hizmet etmekle geçmişti.
Bir varmış bir yokmuş, bir zamanlar bir Cemal Hoca varmış...
Hocam, sen rahat ol, biz senden aldığımız eli bizden sonra gelecekler için emanet aldık. Sen gideceğin yere varır varmaz yine başlamışsındır çalışmaya... Umarım yeni mutfağında mutlu ve huzurlusundur, eski mutfağın bize emanet...