Doğa Rutkay takipçilerini geçmişe götürdü: Çok şey değişti!

Burada dört, şimdi 44 yaşındasın Doğa. Şimdi çok uzun yollar gitmiş olmanın tuhaf yorgunluğunun dışında, hayallerini gerçekleştirmiş olmanın mutluluğu var. Çok şey değişti, o deniz kenarında, mor deniz kabuklu elbisen uçuşurken rüzgar karşısında, kahküllerin ve çekik yavru gözlerinin hüznü arasında ama hiç değişmemiş olan şeyler de var. Kafası hala karışık bir tipsin mesela. Hep neşelisin ama bir şekil için içine sığmıyor. Onca telaşe ve üzücü durumlarda bile bir yolunu bulup, parmağını aydınlıktan uzatıyorsun. İlk günün heyecanıyla seviyorsun herkesi, yarınlar yokmuşçasına anlatışların ve kendi sesinden aşırı yoruluşların hala bitmedi. İşe güce koşturuyorsun. 'Çok yoruldum artık yeter!' dediğin an çoktan trafikte coşa coşa başka bir işine gidiyorsun. Söylenme huyun var ama bir kaç saniye sürüyor. Hayatı saçlarından çekip yaşamayı başardın. İki tane mis gibi yavrun var. Oğlun aynısı tıpkısı sen! Bam bam, totosuyla dağları deviriyor. Kızın çok şükür babasına çekti. Sana nazaran daha zarif ve sakince yaklaşıyor mevzulara. Yavrularında şimdi bu fotoğraftaki sen gibi dört yaşında! Birlikte sevgiyle yoğrulup büyüyorsunuz. İçinde meğer ne çok şefkat, sevgi, sabır, azim, mücadele yetileri varmış ha Doğa? 'Ne işe yarayacak?' der dururdun zaman zaman. Şimdi hepsini birer süper güç olarak kullanıyorsun. Kirlenmemiş, masum kalabilmiş, yüreğinin her köşesi yavruların için liman oldu. İyi ki doğmuşsun! Sana çok kızıyorum bazen, çok hırpalıyorum biliyorum. Ama affet böyle gelişiyor insan, kendinin farkına varıp, kurcaladıkça, şüphelendikçe, meraklandıkça çalışıyor kafa. Ve bizim bu sağlıklı kafaya ihtiyacımız var! İyi ki doğmuşsun, iyi ki başardıklarının yanında bir o kadar da başaramadıkların var. Kendini sevmeye, sevdiklerini daha da çok sevmeye, karşılığında da her yeni günüme, her sabah ömrüme açan çiçeklerime şükürler olsun. Hoş geldin 44, hoş geldin Doğa.