Buğra Bahadırlı: Billur hayatla olan kontratını bu sözlerle tamamladı!

Kanser tedavisi çok iyi gidiyordu. Enfeksiyon kapacağını ve sonucun böyle olacağını kimse öngörmemişti. Hastaneye 'otel' derdi, otelde çok kalmak istemiyordu ama evimizde kentsel dönüşümden dolayı tahliye süreci söz konusuydu. Bu da onu olumsuz etkiledi. Billur'un kanseri akciğere, karaciğere, kemiklerine ve mesanesine sıçramıştı. Doktorumuz 'Vücudunda bu kadar tümör olmasına rağmen Billur mucizeler yaratıyor, literatüre geçecek' demişti ama dirençli enfeksiyonla karşılaştı.

Bilinci kapalıyken, maske ile oksijen veriyorlardı. Sadece göz teması kurmaya çalışıyordum. Bakarken ona olan aşkımı anlatıyordum. Gözlerinden yaşlar süzülmüştü. Ben de ağlamaya başladım. Billur'u tek bir kareye sığdıracak olursam, onun taziyesinde de kullandığım saçını kırmızı tokasıyla topladığı, tüm neşesiyle, ışıl, ışıl gözleri aşkla bakan halidir. Bir annenin gözünde nasıl olursan ol hep çocuksundur ya, Billur da benim için hep aşık olduğum kadındı.

İlk başta ağlamıştı, bir ara kendini depresif hissetti. Bana 'Sen olmasan bu mücadeleyi bırakırdım, yaşamak istemezdim' bile demişti. Ben de onunla motivasyonunu yükseltmek için konuşma yapmıştım. Bu hastalığa yakalanmadan bir süre önce bana 'Hayatta yapabileceğim her şeyi yaptım. Ve bir ölüm enerjisi hissi geldi bana' demişti. Belki de hayatla olan kontratını bu sözlerle tamamladı.

'Canım pizza istiyor. Pizza yiyelim mi?' demişti. Ben de pizza getirdim ama yemek nasip olmadı, kötüleşti sonra. Bu enfeksiyon onun vücudunu öyle yıprattı ki, tuvalete bile kucağımda götürüyordum. Hatta bu duruma düşmesi onu içten üzüyordu. Çok gururlu bir kadındı, 'Buğra'ya yük mü oluyorum?' diye hisse kapıldığını düşünüyorum.

Billur'dan 'anı yaşamayı' öğrenmiştim. Bu yüzden de onun kaybedersem ne olacak diye kaygıyla geçirmedim bu süreci. Hâlâ gitmemiş gibi hissediyorum. Kalbimde büyük bir sevgi var. Boşluğunu sabah kalktığımda hissediyorum en çok. Her sabah bir saat ağlıyorum mesela. Biz onunla kavga bile etmezdik. Birbirimizden çok şey öğrendik. Aramızda 22 yaş fark vardı. Onunla birlikte olmaya başladığımda 25 yaşındaydım, o da 47 yaşındaydı. İlişkimizde olgun taraf bendim hep. O daha gençti bana göre. Gerçek sevginin ne olduğunu Billur'layken öğrendim. Benim hayatımda çok büyük bir dönüşüme neden oldu.

Kimse Billur'un yerinde olamaz. Biraz zor görünüyor. 13 senedir onun dışında hiçbir kadına dokunmadım. Haz peşinde koşan biri değilim. Billur ile kendimi buldum. Her açıdan beni geliştirdi. Onunla daha inançlı biri oldum, hem aşkı hem de ilahi aşkı tattım. Billur çok inançlı ve ruhsal bir kadındı. Kalbi ilahi aşkla doluydu. Kanseri de tevekkül ile karşıladı. Cenazesinde de insanların ağlamasını istemiyordu, 'Dram yapmayın' demişti, biz de onu istediği gibi uğurladık.

Ölüm hayatı bitirir, ilişkiyi bitirmez. Son anında yanındaydım, öldüğünde de ordaydım, morgda da gördüm. O haliyle de sevdim. Bedenden öte bakıyorum. Bedeni morgda yatıyordu ama ruhu benimleydi. O aşık olduğum kadın. Son nefesine kadar mücadele etti, beni bırakmak istemediğini hissettim. Hastaneye hep tıraş olup güzel kıyafetlerimi giyip gidiyordum. Beni öyle görmek istiyordu. Bilinci ara ara geliyordu, 'Çok yakışıklısın' deyip uyumaya devam ediyordu.